Αν ρωτήσουμε ένα δεσμευμένο να μας απαντήσει ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί σε μια σχέση, οι περισσότεροι θ’ απαντήσουν η απιστία. Ίσως, όμως, με τα χρόνια συναναστροφής διαφορετικών περιπτώσεων ανθρώπων να λέγαμε ότι η επικοινωνία δεν είναι πια δεδομένη, ούτε ευκολοκατάκτητη. Πολλές φορές η συναισθηματική σύνδεση μεταξύ δυο ανθρώπων χάνεται ή δεν υπήρξε ποτέ, απλώς εμείς αργήσαμε να το αντιληφθούμε.
Δεν ερωτευόμαστε ανθρώπους με τους οποίους μοιάζουμε. Αντίθετα, μας γοητεύουν εκείνοι, που έρχονται για ν’ ανατρέψουν τα δεδομένα μας και να μας χαρίσουν μια νέα οπτική της χλιαρής ζωής μας. Δε σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, δεν έχουμε τους ίδιους φόβους, ούτε τις ίδιες ανασφάλειες, δε φιλάμε με τον ίδιο τρόπο, ούτε εκφράζουμε τα συναισθήματά μας πανομοιότυπα.
Για κάποιους η απιστία αποτελεί μια μορφή προδοσίας, μια ρεαλιστική απόδειξη κατάλυσης της εμπιστοσύνης προς το σύντροφό μας, μια έλλειψη σεξουαλικού ενδιαφέροντος προς το μέρος του και εν τέλει η απιστία αποτελεί μια μορφή απόρριψης. Για να σε απορρίπτουν σημαίνει ότι για κάποιο λόγο υπάρχει αποδοχή ενός άλλου συναισθήματος ή ανθρώπου.
Σκεφτείτε, όμως, να είστε σε μια σχέση, όπου κατ’ επίφαση όλα είναι καλά και στην ουσία να μην μπορείτε να νιώσετε τον άλλο. Να του μιλάτε για όσα αισθάνεστε κι εκείνος να σας αντιμετωπίζει ψυχρά, αδιάφορα, με σιωπή. Να κάνετε ερωτήσεις και να πέφτουν στο βρόντο, να μαγειρεύετε για τον άλλο κι εκείνος κουρασμένος να μη λέει ούτε «ευχαριστώ» και να κοιμάται, να στέλνετε ένα μήνυμα τύπου «Θ’ αργήσεις;» από ενδιαφέρον κι ο άλλος να σας απαντά ότι πνίγεται.
Όταν πρωταρχικός σκοπός μιας ερωτικής σχέσης είναι η εγγύτητα και το δέσιμο με τον άνθρωπό μας, είναι λογικό ότι αν εκείνος απορρίπτει αυτή τη σύνδεση, την ιδιότυπη και κάποιες φορές διαισθητική επικοινωνία που έχουν τα ζευγάρια, δεν υφίσταται καν σχέση. Η «σχέση» δεν είναι μια ωραία ταμπέλα, που τη βάζουμε σε μια επαφή, απλώς για να πούμε ότι υπάρχει κάτι στη ζωή μας και πήγαμε ένα βήμα παρακάτω.
Η συναισθηματική απόσταση μπορεί να διαλύσει ένα ζευγάρι. Τα αρνητικά συναισθήματα, η έλλειψη βαθύτερης και ουσιαστικής επικοινωνίας, η αποφυγή του συντρόφου μας, αλλά και η μη κατανόηση των αναγκών και των επιθυμιών του δημιουργούν εσωτερική αναστάτωση, αίσθημα ανικανοποίητου, απογοήτευση, ματαίωση και φυσικά αποξένωση του ζευγαριού. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο απ’ το να είσαι μ’ έναν άνθρωπο και να αισθάνεσαι μόνος.
Να τον αγγίζεις και να μένει απαθής, να του εξομολογείσαι στιγμές και γεγονότα και να έχεις την αίσθηση ότι ένας ξένος, αν του τα έλεγες, θα έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η συναισθηματική απόσταση είναι η πηγή πολλών άλλων συμπεριφορών, όπως η απιστία.
Καμία απιστία δεν επέρχεται εν μία νυκτί, χωρίς να προϋπάρχει συναισθηματική απόσταση, ή ανάγκη επιβεβαίωσης του ενός συντρόφου, ή ακόμη και μια γνώριμη συνήθεια –ίσως την χαρακτήριζα ροπή στην κατάκτηση ή στην ποσότητα ερωτικών επαφών χωρίς συναισθηματική εμπλοκή. Όλα αυτά προϋπάρχουν, όταν όμως ερωτευόμαστε και εν συνεχεία αγαπάμε τον άλλο, τα κουκουλώνουμε, τα ωραιοποιούμε κι εθελοτυφλούμε.
Δεν είναι η απιστία το χειρότερο που θα μπορούσε να σου συμβεί σε μια σχέση. Είναι η έλλειψη επικοινωνίας και ψυχικής σύνδεσης. Να είσαι με κάποιον και να τον αισθάνεσαι ξένο, ν’ απορείς για ποιο λόγο κοιμάστε στο ίδιο κρεβάτι. Αυτά τα λίγα εκατοστά που χωρίζουν τα σώματά σας στο σεντόνι είναι ό,τι πιο βάρβαρο και ψυχοφθόρο μπορεί να σου τύχει.
Γι’ αυτό αν είσαι με κάποιον, φρόντισε να μη χάσεις αυτό το δέσιμο. Η χιλιομετρική απόσταση καλύπτεται, η απόσταση των ψυχών, όμως, όχι.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
