«Η θεραπεία για όλα είναι αλμυρό νερό: ιδρώτας, δάκρυα ή η θάλασσα» είπε η Karen Blixen και νομίζω πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να διαφωνεί. Θα εστιάσω στη θάλασσα, που μέσα στην απεραντοσύνη της απολαμβάνεις την ελευθερία και τη γαλήνη. Χάνεσαι, αλλά συγχρόνως βρίσκεις τον εαυτό σου. Μαγικό, ε;
Κάποιοι τη φοβούνται. Δεν είναι πάντα ήσυχη, ούτε ρηχή σ’ όλα τα σημεία. Έχει κυκλοθυμίες κι αυτή, όπως οι ανθρώπινες συμπεριφορές, και διαφορετικά βάθη, όπως οι ψυχές μας. Θέλει δύναμη κι αποφασιστικότητα να τη ζεις καθημερινά, στα καλά και στ’ άσχημα, μα είναι ευλογία να έχεις τη δυνατότητα ν’ αφήνεσαι στην αγκαλιά της, να καίγεται το κορμί σου απ’ το αλάτι, να γιατρεύονται οι πληγές του σώματος, να δροσίζεται κάθε σπιθαμή του δέρματός σου και να χοροπηδάει από χαρά η ψυχή.
Έτσι, θα χαρακτήριζα τη θάλασσα. Χαρά. Ποιος δε νιώθει παιδί, κολυμπώντας και προσπαθώντας να δαμάσει τα κύματα; Ποιος δεν απελευθερώνεται, ποιος δε χαμογελά, ποιος μένει σιωπηλός και σκυθρωπός μπροστά στο μεγαλείο της; Ποιος δεν αισθάνεται το σώμα του ανάλαφρο και την ψυχή ήρεμη; Αυτή τη δύναμή της, που σε κάνει να ξεχνάς ό,τι σε βασανίζει, ό,τι σε σκοτώνει, ό,τι δε σ’ αφήνει να ζήσεις γαλήνια.
Μην την αρνείσαι τη θάλασσα. Όταν σου δίνεται η ευκαιρία να βρεθείς κοντά της και να την απολαύσεις, να λες αμέσως «ναι». Μην απορρίπτεις τη δωρεάν ψυχοθεραπεία που μας παρέχει η πλάση, γιατί η ψυχή μας κάποιες φορές έχει μεγαλύτερη ανάγκη επούλωσης των τραυμάτων της απ’ ό,τι το σώμα. Μην παραμελείς λοιπόν τα τραύματα της ψυχής σου, γιατί αν εκείνη παραμένει λαβωμένη, θα νοσεί και το σώμα σου παράλληλα. Όλα συνδέονται μ’ ένα τρόπο, αυτή την αίσθηση έχω.
Άδραξε την ευκαιρία και πήγαινε στην πιο κοντινή παραλία. Πάρε τους φίλους σου, τους συναδέλφους, το ταίρι σου, ανθρώπους με τους οποίους νιώθεις άνετα και περνάς καλά. Χάρισε στον εαυτό σου μία μέρα στη θάλασσα και θα δεις αμέσως την ευεργετική επίδραση στον οργανισμό σου, καθώς είναι ιατρικώς αποδεδειγμένο ότι το ιώδιο βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του θυρεοειδούς, αλλά και στην ψυχική μας διάθεση.
Θ’ αντάλλασσες αυτές τις στιγμές ευτυχίας και χαλάρωσης για οτιδήποτε άλλο; Η θάλασσα μας παρέχει εκείνη την αίσθηση ελευθερίας που πασχίζουμε πολλές φορές να αισθανθούμε μέσα στην καθημερινότητά μας. Μας δίνει τη δυνατότητα ν’ απελευθερωθούμε απ’ τα επαγγελματικά μας βάρη, να ταξιδέψουμε νοητά και να ξεχάσουμε για λίγο τα προβλήματά μας.
Ταξιδεύει η ψυχή μας με τη θάλασσα. Κι είναι λίγα τα πράγματα, ή μάλλον, τα συναισθήματα κι οι άνθρωποι που μας ταξιδεύουν. Μερικές φορές η ψυχή δεν έχει ανάγκη από επανατροφοδότηση των ήδη μασημένων καταστάσεων και των ανακυκλώσιμων, συναισθηματικών εξάρσεων, μεταπτώσεων και γενικότερων βιωμάτων. Έχει ανάγκη να πατήσουμε απλώς το ‘’pause’’ και ν’ αφεθούμε σ’ ό,τι μας ηρεμεί και μας ανανεώνει. Σ’ ό,τι μας κάνει να βρίσκουμε τη χαμένη μας καλή διάθεση, την αισιοδοξία και το χαμόγελό μας.
Αφέσου στην αγκαλιά της κι απόλαυσε κάθε στιγμή μέσα της. Γέμισε τα μάτια σου με το βαθύ, μπλε χρώμα της, παίξε με το γαλαζοπράσινο, φωτογραφίσου με το τυρκουάζ. Νιώσε τα χάδια της στο κορμί σου κι άσε το αλάτι να κάψει καθετί νεκρό. Η θάλασσα είναι ικανή να καθαρίσει ό,τι σε σκοτώνει εσωτερικά και να σε γεμίσει με αγαλλίαση κι ηρεμία. Κι αυτή η θεραπεία είναι αναντικατάστατη.
Ο Οδυσσέας Ελύτης έγραψε: «Πρόσεχε να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσα, έτσι που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνια κι η ερημιά πολλή που να χωρά ο Θεός».
*Στο γοργόνο μου, γιατί μερικές φορές η θάλασσα είναι ένας άνθρωπος.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
