Το μεγαλύτερο προσόν μιας ανθρώπινης προσωπικότητας είναι η ικανότητα να είναι ευγενής, ακόμη και στις πιο δύσκολα διαχειρίσιμες περιστάσεις. Κι είναι ικανότητα, καθώς οι περισσότεροι γινόμαστε σκλάβοι της αναίδειας και της αδιαφορίας απέναντι στους συνανθρώπους μας.
Πόσο συχνά συναντάς πλέον έναν ευγενικό άνθρωπο; Και δε φτάνει μόνο να τον συναντήσεις, πρέπει να δεις αν είναι ευγενής κατ’ επίφαση πχ σε περίπτωση που σε φλερτάρει ή για να αποκομίσει κάποιο συμφέρον ο ίδιος. Εκτός αν είναι εν γένει χαρακτηριστικό του.
Ξέρεις πού βλέπεις την ευγένεια του άλλου; Όταν έχει πιάσει πάτο, όταν έχει εξαθλιωθεί, όταν έχει αγγίξει το προσωπικό του ναδίρ και παλεύει να κρατηθεί σε κάποια αξιοπρεπή όρια. Εκεί, όταν έχει ξεπέσει κι έχει την ευχέρεια να φερθεί με θράσος κι αγένεια, μιας και θα τον δικαιολογήσουν οι φίλοι και γνωστοί, λόγω της κατάστασης που βιώνει, εκείνος να φέρεται με ευγένεια. Εκεί φαίνεται ο άνθρωπος με κεφαλαίο άλφα.
Να είσαι ευγενής ακόμη κι όταν δε βλέπεις φως στον ορίζοντα. Να χαμογελάς στους ανθρώπους και να γνέφεις θετικά στη ζωή. Να χρησιμοποιείς όμορφες λέξεις για να περιγράψεις κάτι και να φέρεσαι, όπως θα ήθελες να σου φερθούν.
Όταν έχεις ζήσει την ξιπασιά στο πετσί σου κι έχεις γίνει αντικείμενο λεκτικής απανθρωπιάς, γιατί η κακή συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπους που δε σου έχουν δώσει δικαιώματα, ούτε σ’ έχουν προσβάλλει με κάποιο τρόπο, για μένα είναι απανθρωπιά.
Δεν μπορείς να απαιτείς να σου φέρονται όμορφα, αν δε φέρεσαι εσύ ο ίδιος όμορφα στους άλλους. Και πίστεψέ με, κανείς δεν είναι τυφλός, ούτε αγνώμων. Εμείς πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι πια δε νοιάζονται για τους άλλους, ούτε έχουν κοινωνικές ευαισθησίες ούτε φέρονται με προσήνεια και καλοσύνη.
Κάνουμε λάθος. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις που θα μας χαλάνε τη γενική εικόνα και θα μας κάνουν μοιρολάτρες και μίζερους, διαολοστέλνοντας τη ζωή και τις δυσκολίες που μας φέρνει στο δρόμο μας, τους ηλίθιους πάνω στους οποίους τυγχάνει να πέφτουμε και τους μαλάκες που μας φέρονται άσχημα.
Ας μην απελπιζόμαστε. Θα πέσουμε και σ’ αυτούς, τι να κάνουμε; Η ζωή είναι δρόμος, παίρνουμε μαθήματα από κάθε άνθρωπο που έρχεται σ’ αυτή. Οι δυσκολίες, όμως, δεν πρέπει να μας μεταμορφώνουν σε άγρια θηρία και να χάνουμε την καλοσυνάτη διάθεσή μας και την ευγένεια στη συμπεριφορά μας. Δε μας φταίνε οι άλλοι για τα προβλήματά μας, ούτε οι περαστικοί ούτε εκείνοι με τους οποίους θα συναναστραφούμε.
Ο Philip Sidney είπε: «Μια ευγενική καρδιά, όπως κι ο ήλιος, δείχνει το μεγαλείο της στο πιο χαμηλό σημείο». Γι’ αυτό λοιπόν όταν έχεις πιάσει πάτο, μην παρασύρεσαι απ’ τη μιζέρια και τον αρνητισμό, απελευθέρωσε το θυμό και την κακή διάθεση που έχουν αγκιστρωθεί μέσα σου. Χαμογέλασε στη ζωή και στους άλλους. Και να φέρεσαι όμορφα, με ευγένεια και καλοσύνη. Εκτιμάται περισσότερο απ’ ό,τι πιστεύεις.
Ας σταματήσουμε πια να γινόμαστε εμείς οι ίδιοι τα δίποδα ανθρωποειδή που κοροϊδεύουμε κι ας μάθουμε να εκτονώνουμε τα νεύρα μας και το θυμό μας εκεί που πρέπει κι όχι σ’ όποιον πάρει η μπάλα. Το να καταφέρεις να είσαι ευγενής όταν βρίσκεσαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση ή ακόμη κι όταν υποφέρεις δείχνει το μεγαλείο σου. Δεν το έχουμε όλοι εκ γενετής, αξίζει όμως να προσπαθήσουμε να το ανακαλύψουμε.
Για μια καλύτερη επικοινωνία, για μια πιο ανθρώπινη και ουσιώδη σχέση, να είσαι ευγενής.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
