Είναι ν’ απορείς, ορισμένες φορές, πώς συμπεριφέρεσαι απέναντι σε εκείνον με τον οποίο είσαι ερωτευμένος. Παρατηρείς από απόσταση τις κινήσεις σου και συνειδητοποιείς πόσες βλακείες κάνεις και πόσο χαζός μπορεί να φαίνεσαι στα μάτια του. Δεν είσαι έτσι όμως, κάτι άλλο συμβαίνει και σε κάνει να χάνεις το μυαλό σου. Κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο απ’ τον έρωτα.
Όπως απέδειξαν ερευνητές του Trinity College του Δουβλίνου ο έσω προμετωπιαίος φλοιός του εγκεφάλου ευθύνεται για τον κεραυνοβόλο έρωτα, ο οποίος είναι στην ουσία μια εγκεφαλική κρίση. Ο ερωτευμένος είναι εθισμένος με το αντικείμενο του πόθου του κι ο εγκέφαλός του λειτουργεί πιο αργά, όπως όταν είναι ντοπαρισμένος με κάποια ναρκωτική ουσία.
Ο έρωτας μας προκαλεί χαρά, ευχαρίστηση, πόθο, αλλά στον αντίποδα μπορεί να γίνει και εμμονή. Το σίγουρο είναι ότι καθώς ο εγκέφαλός μας ντοπάρεται από έρωτα, παροδικά κι όσο διαρκεί αυτή η καψούρα, χάνουμε το επίπεδο του IQ μας. Δε γινόμαστε και ραδίκια, αλλά οι συμπεριφορές και οι ερωτήσεις μας αποκτούν μια δόση ηλιθιότητας. Ρεαλιστικά και αντικειμενικά, αν δεν ήμασταν ερωτευμένοι δε θα συμπεριφερόμασταν ποτέ έτσι.
Η σφοδρότητα με την οποία κεραυνοβολούμαστε μας κάνει ονειροπόλους, ρομαντικούς, με άλλα λόγια είμαστε μονίμως στον κόσμο μας. Όλα φαντάζουν όμορφα στο μυαλό μας και όλη την ημέρα την αφιερώνουμε σκεπτόμενοι το αντικείμενο του πόθου μας. Χαζογελάμε, στέλνουμε φατσούλες ή υπεραναλύουμε λέξεις και φράσεις. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε τι γράφει, είναι ότι σκεφτόμαστε μήπως πίσω απ’ αυτό που γράφεται, εννοείται κάτι άλλο.
Γενικά η φαντασία ενός ερωτευμένου και τα σενάρια που δημιουργεί στο μυαλό του είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Δεν ξέρω αν γινόμαστε χαζοί, αλλά χαζοφέρνουμε. Και είναι λογικό, αν σκεφτούμε το μέρος της σκέψης μας που καταλαμβάνει ο έρωτάς μας, πώς να σκεφτούμε άλλα θέματα; Το μόνο που μας απασχολεί είναι πότε θα τον συναντήσουμε, τι να του στείλουμε, πώς θα του κεντρίσουμε το ενδιαφέρον. Αναφέρομαι φυσικά στο πρώτο διάστημα της σφοδρής επιθυμίας, τη χρονική περίοδο που όλος σου ο κόσμος είναι αυτός ο άνθρωπος.
Ο έρωτας θολώνει σίγουρα την κρίση μας. Ο άνθρωπός μας φαίνεται τέλειος στα μάτια μας κι ακόμη και χίλια κουσούρια να έχει εμείς –υποκειμενικά πάντα- θα τον βλέπουμε υπέροχο. Οι ερωτευμένοι έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε τον άλλο και να μην αντιλαμβανόμαστε ή καλύτερα να μη θέλουμε ν’ αντιληφθούμε τις ατέλειές του και τις λάθος συμπεριφορές του.
Οι επιστήμονες, λοιπόν, κατέληξαν στο ότι όταν είμαστε τρελά ερωτευμένοι δεν έχουμε σωστή κρίση, ακριβώς λόγω της εγκεφαλικής διέγερσης με αποτέλεσμα να δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα και να επιρρίπτουμε, τις περισσότερες φορές, ευθύνες στον εαυτό μας.
Ο παθιασμένα ερωτευμένος στα μάτια των επιστημόνων αντιμετωπίζεται ως άρρωστος κι ο λόγος είναι ότι δεν έχει ορθή κρίση για σοβαρά ζητήματα της ζωής του. Αποφασίζει συνήθως εν βρασμώ, βάσει ενστίκτου ή σκεπτόμενος μόνο τον άλλο κι όχι τον εαυτό του. Αυτή είναι κι η αιτία για τα περισσότερα διαζύγια, η γρήγορη απόφαση ενός γάμου, κι όχι η κατασταλαγμένη και λογική.
Όταν ο εγκέφαλός μας πλημμυρίζει από ντοπαμίνη, όλα μοιάζουν ονειρικά. Η ορμόνη της ευτυχίας, της ευφορίας, της τρέλας, της χαράς και της ενεργητικότητας είναι στο φόρτε της. Μας κάνει να μη σκεφτόμαστε λογικά, να παρασυρόμαστε απ’ τον παρορμητισμό μας, να κάνουμε τρέλες και γενικά πράγματα που εκ των υστέρων θα τα χαρακτηρίζαμε ως ηλιθιότητες.
Όταν ερωτευόμαστε τρελά, ο εγκέφαλος ντοπάρεται με τη μορφή, τη σκέψη, τη μυρωδιά και γενικά όλα τα ερεθίσματα που μας δίνει ο άλλος. Ο έρωτάς μας καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των σκέψεών μας και κάθε μας αντίδραση μοιάζει χαζή. Αν δε γίνεσαι όμως και λίγο ηλίθιος όταν ερωτεύεσαι, ερωτεύεσαι αληθινά;
Ο σφοδρός έρωτας πάντα θολώνει την κρίση. Έτσι πάνε αυτά.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
