Το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής είναι ν’ αγαπηθείς. Δεν είναι τόσο εύκολο, όσο φαντάζει, ούτε ταυτίζεται η ουσιαστική σημασία της λέξης με τους έρωτες, που είναι ενθουσιασμοί της στιγμής. Όλοι μας κάποια στιγμή αισθανθήκαμε τον πόνο, την απογοήτευση, την απόρριψη. Κάποιοι λίγο παραπάνω. Εξαρτάται πόσο ευαίσθητοι είμαστε και ποια είναι τα όρια του εγωισμού μας. Έχω καταλήξει όμως σ’ ένα συμπέρασμα μέσα στο διάβα των ετών. Οι πληγωμένοι άνθρωποι αγαπούν πιο βαθιά.
Δεν τίθεται μέτρο σύγκρισης στην αγάπη. Ο καθένας μας αγαπά με το δικό του, μοναδικό τρόπο. Άλλοι αγαπούν με πάθος, άλλοι με τρέλα, άλλοι με ζήλια, άλλοι με εγωισμό. Κάποιοι, όμως, αντιμετωπίζουν την αγάπη σαν κάτι πολύτιμο, που πάλεψαν πολύ για να το χαρούν και ξέρετε αυτοί οι άνθρωποι, όσο κι αν δεν τους φαίνεται, έχουν τόσα αποθέματα αξόδευτης αγάπης να σου προσφέρουν, που πραγματικά το δόσιμό τους είναι αστείρευτο και η ψυχή βαθιά.
Όσο μεγαλύτερο βάθος έχει η ψυχή μας, τόσο πιο βαθιά αγαπάμε -καμία λέξη δεν πήρε αυθαίρετα τη θέση της σ’ αυτήν την πρόταση. Ο πόνος έχει την τάση να σκαλίζει τις πληγές μας και μέσω της ενδοσκόπησης να μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας, τα στραβά και τα καλά μας. Αναγνωρίζουμε ευκολότερα τα λάθη μας, δίνουμε άφεση σε μικρές αμαρτίες άλλων, συγχωρούμε με άνεση, αγαπάμε πλέον με ουσία.
Δε δινόμαστε απλώς για να δοθούμε. Αναζητάμε ανθρώπους που δε μας προκαλούν πόνο, δεν έρχονται μόνο να πάρουν από εμάς, αλλά να δώσουν απλόχερα και σιχαινόμαστε τους ανασφαλείς. Περνώντας από διάφορες φάσεις αντιλαμβανόμαστε ότι οι ανασφαλείς είναι η χειρότερη κατηγορία ανθρώπων, γιατί πάντα σε μειώνουν με σκοπό να φαίνονται εκείνοι κυρίαρχοι. Πώς μπορεί ν’ αγαπήσει ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν δεν αγαπά γιατί πραγματικά το αισθάνεται, αλλά γιατί θέλει να τον εκθειάζουν;
Αποφεύγουμε, λοιπόν, όσους μας κάνουν κακό κι αναζητάμε εκείνους που έχουν το θάρρος να μας αγαπήσουν. Γιατί εμείς με την μπαλωμένη καρδιά απ’ τις εκδορές και τις μαχαιριές έχουμε αποφασίσει να δώσουμε ακόμη κι απ’ το συναισθηματικό μας περίσσευμα. Ακόμη κι αυτό το λίγο -πιστέψτε με- έχει παραπάνω ψυχή απ’ το πολύ κάποιων άλλων. Ο άνθρωπος που έχει πονέσει πολύ, έχει δώσει άλλο νόημα στη ζωή του. Έχει αποκτήσει βάθος η σκέψη του και ουσία τα συναισθήματά του.
Ο άνθρωπος που έχει πληγωθεί πολύ έχει διαύγεια ψυχής και δεν αναφέρομαι στον τρόπο προσέγγισης, γιατί εκεί μπορεί να χρειαστεί να παλέψεις πολύ για να καταφέρεις να γκρεμίσεις όλα τα τείχη που έχει υψώσει για να μην ξαναπληγωθεί, αλλά στην καθαρότητα συναισθημάτων που θα συναντήσεις, όταν καταφέρεις να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του και ν’ αφεθεί στα χέρια σου.
Οι πληγωμένοι άνθρωποι αγαπούν βαθιά, ξέρεις γιατί; Γιατί αντιμετωπίζουν την αγάπη σαν κάτι δυσεύρετο και της δίνουν την αξία που θα έπρεπε να έχει, εκείνη του υπέρτατου συναισθήματος. Εκτιμούν τα απλά, τα μικρά, τα καθημερινά και δε δίνουν σημασία στην υλική αποτίμηση του έρωτα. Δίνουν χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα και χαίρονται όταν βλέπουν τη χαρά στα μάτια των ανθρώπων που αγαπούν.
Οι πληγωμένοι άνθρωποι έχουν μάθει ν’ αγαπούν με αλήθεια και βάθος. Έχουν ξεχαρβαλώσει τόσο την ψυχή τους, δίνοντας κομμάτια της σε ανθρώπους που δεν τα άξιζαν, που σ’ αυτούς που τα αξίζουν τα δίνουν όλα. Η αγάπη για εκείνους είναι λύτρωση και αποτελεί την ύψιστη μορφή ευτυχίας.
Οι πληγωμένοι άνθρωποι έχουν σημάδια απ’ τις μάχες που έδωσαν χωρίς να βγουν νικητές. Δεν πτοήθηκαν όμως και συνέχισαν να παλεύουν για ένα μερτικό ευτυχίας. Γιατί βαθιά μέσα τους πιστεύουν στην αληθινή αγάπη, σε εκείνη που αξίζει σε κάθε ψυχή που έχει υποφέρει και σε εκείνους που δεν έπαψαν ποτέ να δίνουν το είναι τους σ’ όποιον αγάπησαν με την ψυχή τους.
Να σέβεσαι τους πληγωμένους. Έχουν τόση δύναμη για να στέκονται μπροστά σου και να διεκδικούν μια θέση στη ζωή σου, που να είσαι σίγουρος δεν πρόκειται να σε απογοητεύσουν. Ξέρουν όχι μόνο ν’ αγαπούν, αλλά να δίνουν νόημα στην αγάπη.
Και κάτι τελευταίο. Μην το βάλεις στα πόδια στην πρώτη αναποδιά. Ένας άνθρωπος που έχει τόσα σημάδια στην ψυχή του δεν είναι ένας εύκολος άνθρωπος. Αν θέλεις κάτι εύκολο, καλώς τον αφήνεις, γιατί δεν του αξίζεις εξάλλου. Αν όμως έχεις κάτι να του δώσεις, μην παραιτηθείς. Δείξε λίγη ανοχή σε συμπεριφορές που δε σου στέκουν, γιατί τις περισσότερες φορές δεν είναι τίποτα άλλο απ’ την άμυνά τους.
Η ψυχή τους κρύβει μεγάλους θησαυρούς.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
