Οι όμορφες στιγμές είναι για να μοιράζονται. Δεν υπάρχει λόγος να κρατήσεις κάτι που σε συγκλόνισε, σε μάγεψε και σε ταξίδεψε μόνο για σένα. Όταν επικοινωνείς τις εμπειρίες σου με τους ανθρώπους που αγαπάς τους μετατρέπεις αμέσως σε κοινωνούς της δικής σου ζωής.
Οι σημαντικοί σου είναι άνθρωποι με τους οποίους έχεις ανάγκη ν’ ανταλλάσσεις ιδέες, σκέψεις, εμπειρίες κι αισθήματα. Δεν υπάρχει λόγος να κρατάς ένα συναίσθημα μόνο για σένα, αφού όταν το μοιράζεσαι γίνεται όχι μόνο αντιληπτό απ’ τους άλλους, αλλά είναι σαν να το ζουν κι εκείνοι.
Πρόκειται για στιγμές, ταξιδιωτικές ή προσωπικές, που τις βιώσαμε εμείς και θέλουμε να μεταγγίσουμε ελάχιστη απ’ τη μαγεία τους και στους ανθρώπους που αγαπάμε. Δεν υπάρχει πιο όμορφη κίνηση απ’ τη διάθεση να μοιραστείς κάτι προσωπικό σου με μια εκμυστήρευση, ένα αναμνηστικό, μια φωτογραφία.
Ο καθένας μας βιώνει διαφορετικά καθετί που προκύπτει ή επιλέγει να ζήσει και ο τρόπος με τον οποίο ζει μια κατάσταση αποτελεί ένα τεράστιο σχολείο και γι’ αυτόν που γίνεται μέρος του βιώματός του. Δε μαθαίνουμε μόνο μέσω των δικών μας εμπειριών, αλλά και μέσω των εμπειριών των άλλων.
Η ανάγκη κάποιου ν’ ανοίξει την καρδιά του και να μοιραστεί κάτι μαζί σου δείχνει πρώτον οικειότητα κι εμπιστοσύνη και δεύτερον την επιθυμία του να σε κάνει, έστω και για λίγο, μέρος της ζωής του. Σκεφτείτε σε πόσους φέρνετε κάτι από ένα σας ταξίδι. Μόνο στους σημαντικούς άλλους σας. Εκείνους που εκτιμάτε, αγαπάτε και κάνουν ομορφότερες τις μέρες σας.
Πέρα απ’ τα μικρά, υπάρχουν δύσκολα και αρνητικά συναισθήματα που τις περισσότερες φορές δυσκολευόμαστε εμείς οι ίδιοι να διαχειριστούμε, πόσο μάλλον να τα μεταφέρουμε σε κάποιον άλλο. Όταν ανοίγεις την ψυχή σου όμως και μοιράζεσαι ό,τι σε απασχολεί, ό,τι παραμένει ως καρφί μέσα σου και σου δημιουργεί πόνο, το ξορκίζεις. Είναι λύτρωση να λες σε κάποιον αυτό που αισθάνεσαι και να βλέπεις και τη δική του πλευρά. Να το φέρετε από κοινού πλέον.
Ο έρωτας ζει μέσα απ’ το μοίρασμα, παίρνει σάρκα και οστά στο μαζί, βιώνεται στο έπακρον με τη δημιουργία κοινών αναμνήσεων και ενδυναμώνεται μέσα απ’ την ανάγκη μας να κάνουμε το σύντροφό μας κοινωνό των σκέψεων και των συναισθημάτων μας. Όταν τα δικά μας γίνονται και δικά του, όταν οι στιγμές μας εδράζουν σε κοινό έδαφος, όταν μεταφέρουμε στον άλλο τη δική μας αντίληψη των πραγμάτων και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο μέσα απ’ τα μάτια μας, τότε του δίνουμε την ευκαιρία να μας γνωρίσει καλύτερα, να δει τι κρύβουμε, πόσο σημαντικός είναι στη ζωή μας και πόσο θέλουμε να τον κρατήσουμε μέσα σ’ αυτή.
Εκείνο που δένει τους ανθρώπους δεν είναι η λεκτική εκδήλωση όσων νιώθουν και όσων βιώνουν. Εκείνο που ενδυναμώνει τις σχέσεις και τις δίνει νόημα είναι η διάθεση να μοιραζόμαστε με το ταίρι μας ή μ’ όποιον αγαπάμε μικρές στιγμές. Μνήμες απ’ την παιδική μας ηλικία που δε θα μπορούσε να γνωρίζει αν εμείς δεν του δείχναμε φωτογραφίες ή δεν αφηγούμασταν ιστορίες.
Ένα μαγνητάκι από ένα σου ταξίδι, μια φωτογραφία απ’ τα παιδικά σου χρόνια, μια εκ βαθέων εξομολόγηση όσων αισθάνεσαι είναι τρόποι για να δείξεις την αγάπη σου σε κάποιον και τη σημαντικότητά του στη ζωή σου. Όταν κάποιος είναι κομμάτι της σκέψης σου και της ψυχής σου, εκ των ων ουκ άνευ, είναι και όλων των στιγμών σου. Τουλάχιστον νοερά ήταν σίγουρα εκεί. Γιατί να μην του το δείξεις κιόλας; Κι αν πρόκειται για παρελθοντικές στιγμές, απλώς καν’ τον μέρος του παρελθόντος σου.
Με όσους αγαπάμε δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα εξάλλου. Έτσι δεν είναι;
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
