Είναι λίγες οι στιγμές που έχουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας να σκεφτούμε, να ηρεμήσει το μέσα μας, να καθαρίσει το μυαλό μας από αρνητικές σκέψεις, να διώξουμε το άγχος μας κι ό,τι μας απασχολεί και να χαλαρώσουμε. Το πρόγραμμά μας είναι τόσο ασφυκτικά γεμάτο ή κάποιες φορές ανιαρά επαναλαμβανόμενο που κυριολεκτικά αδρανούμε να πούμε: «Ας πάω μία βόλτα να πάρω λίγο αέρα, βρε παιδί μου».
Μία απόφαση είναι, βγες και περπάτησε νύχτα στην πόλη σου και πίστεψέ με, θα καθαρίσει το μυαλό κι η ψυχή σου απ’ όλα όσα σε προβληματίζουν. Η νύχτα έχει τη δική της ομορφιά. «Η νύχτα πάντα πίσω απ’ τις σελίδες μου. Γι’ αυτό και λάμπουν τόσο πολύ τα γράμματά μου» έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος. Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας και στη σιωπή που το περιβάλλει, η ψυχή αφήνεται, ξεχνά τους γνωστούς της δρόμους και περιπλανιέται στο άγνωστο. Είναι αυτή η αίσθηση ασημαντότητας των δικών σου προβλημάτων μέσα στην ησυχία και τη μυσταγωγία που βιώνεις εκείνη τη στιγμή.
Άραγε, είχες προσέξει ποτέ πόσο όμορφη είναι η πόλη στην οποία μένεις; Είχες περπατήσει στα σοκάκια της χωρίς παρέα; Είχες ακούσει τον παφλασμό των κυμάτων, αν είσαι σε παραλιακό μέρος; Είχες ερωτευθεί το φεγγαρόφωτο; Είχες περιπλανηθεί μόνος χωρίς περαστικούς; Αν όχι, άρχισε από σήμερα τις βραδινές περιπλανήσεις σου.
Είναι μυστηριακά υπέροχο να περπατάς σε δρόμους κι αρτηρίες που το πρωί η ζωή χορεύει και να παλεύεις μόνος με τις σκέψεις σου. Να περπατάς και να βλέπεις παντζούρια κλειστά, φώτα σβηστά, δρόμους άδειους κι ενώ όλα είναι ακίνητα εσύ να κινείσαι, να σκέφτεσαι, να χαζεύεις, να ηρεμείς. Η ψυχή έχει ανάγκη λίγες στιγμές απόλυτης σιωπής κι ηρεμίας.
Είναι ίσως τότε που τα βρίσκεις καλύτερα με τον εαυτό σου, έρχεσαι αντιμέτωπος με τους φόβους σου και τους αντιμετωπίζεις χωρίς βοήθεια τρίτων. Είναι όμως κι οι στιγμές που σου δίνουν την ευκαιρία να τους θάψεις, ν’ αναθαρρέψει η ψυχή σου γιατί πλέον είναι ήρεμη και τίποτα δεν την ανησυχεί. Να χαίρονται τα μάτια σου μ’ αυτό που αντικρίζουν, να γεμίζει η καρδιά με συναισθήματα και το μυαλό ν’ αδειάζει. Νομίζω αυτό επιδιώκουμε όλοι με μία βόλτα.
Έχουμε τόση ανάγκη να καθαρίσουμε το μυαλό μας απ’ τις μύριες σκέψεις που μας κατακλύζουν και κυρίως απ’ τον αρνητισμό των διαθέσεων. Η πλάση έχει πάντα τη δύναμη να σου υπενθυμίζει πόσο μικρός είσαι μπροστά στον πελώριο τούτο κόσμο. Πάντα σου δείχνει το δρόμο για τα σημαντικά και θέτει βελάκια προς τη σωστή κατεύθυνση. Σε συνδυασμό με το μυστηριώδη χαρακτήρα της νύχτας απομονώνει τα προβλήματά σου και σου δίνει τη δυνατότητα να νιώσεις το μεγαλείο της.
Δεν είναι μόνο για τις ρομαντικές ψυχές και για εκείνους τους τύπους που χρειάζονται χρόνο μόνοι για να τα βρουν με τον εαυτό τους. Όχι! Ένας περίπατος τη νύχτα στην πόλη είναι απαραίτητος για τον καθένα μας.
Αέρας να καθαρίσει το μυαλό από ανούσιες κι απαισιόδοξες σκέψεις, θέα να έχουν τα μάτια τροφή, μεγαλειώδη σιωπή να γαληνεύει η ψυχή κι άδειοι δρόμοι που το πρωί έσφυζαν από ζωή να τους περπατά τώρα η θύμηση. Κάνε μία βόλτα απόψε τη νύχτα στην πόλη σου. Κι ίσως η μαγεία της νύχτας μετατρέψει το απόψε σε κάθε απόψε.
«Ο καλύτερος απ’ όλους τους τρόπους για να μακρύνουμε τις μέρες μας είναι να κλέψουμε μερικές ώρες απ’ τη νύχτα», είπε ο Thomas Moore κι εγώ θα προσθέσω αυτές τις ώρες να τις αφιερώσουμε στον εαυτό μας. Για το καλό της ψυχής μας. Για την ηρεμία του είναι μας.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
