Μία απ’ τις συνηθέστερες αντιδράσεις απογοήτευσης και εκνευρισμού στα social media είναι το λεγόμενο “block”. Είναι η δυνατότητα που μας δίνεται να μπλοκάρουμε τον άλλο, ώστε να μην μπορεί να αλληλεπιδρά μαζί μας. Όλοι το γνωρίζετε και όλοι το έχουμε κάνει σε κάποια φάση της ζωής μας.
Τι είναι εκείνο όμως που μας ωθεί να μπλοκάρουμε κάποιον; Και δεν αναφέρομαι προφανώς σε αυτονόητους λόγους, όπως ενοχλητικά μηνύματα αγνώστων ή ακόμη και υβριστικά ή παρενόχλησης, αλλά στα μπλοκ που κάνουμε σε εκείνους, που υποτίθεται ότι ήταν για εμάς σημαντικοί. Τι σημαίνει αυτό το μπλοκ και πώς πρέπει να το εκλαμβάνουμε;
Εκείνο που μας ωθεί τις περισσότερες φορές στο μπλοκ είναι ο πόνος. Όταν εκτιθέμεθα σε φωτογραφικό υλικό ή στις αναρτήσεις κάποιου είναι λογικό να γινόμαστε με κάποιο τρόπο μέρος της ζωής του, θεατές της ιδιωτικότητάς του.
Και ναι, χαιρόμαστε να συμβαίνει αυτό με φίλους, γνωστούς και ανθρώπους που αγαπάμε, όμως γιατί να γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες απ’ τη ζωή εκείνων που πλέον δεν είμαστε μαζί; Γιατί να συνεχίζουμε να γκρεμίζουμε το μέσα μας με τα ίδια μας τα χέρια, όταν μας παρέχεται η δυνατότητα να προστατευτούμε;
Η αλήθεια είναι πως δεν μπλοκάρουμε κάποιον έτσι ξαφνικά. Προηγείται πάντα μια συζήτηση, μια είδηση, μια κατάσταση που μας φέρνει προ τετελεσμένου, ισοπεδώνει τα πάντα μέσα μας, μας κάνει να χάνουμε πάσα ιδέα γι’ αυτόν τον άνθρωπο, ανατρέπει όλα όσα πιστεύαμε και το κυριότερο αντιλαμβανόμαστε ότι η έκθεσή μας σε υλικό της ζωής του μας κάνει κακό. Τότε η μόνη λύση είναι μία: το μπλοκ.
Και θα σας αναφέρω δυο-τρία παραδείγματα για να γίνουν πλήρως κατανοητές οι προθέσεις μας κάθε φορά. Φλερτάρετε με κάποιον, επικοινωνείτε κάθε μέρα, υπάρχει κάτι μεταξύ σας, έχετε αρχίσει να έχετε συναισθήματα και ξαφνικά μια ωραία πρωία τσουπ, σκάει φωτογραφία με τη σχέση του. Tι να κάνεις, βρε παιδί μου; Ν’ απολαμβάνεις το θέαμα και την ευτυχία τους; Ποια ψυχή μπορεί να κρύβει τόσο μαζοχισμό για να ανεχτεί τόσο πόνο; Φυσικά και τον μπλοκάρεις μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί και να αισθανθείς έτοιμος να αντικρίσεις το θέαμα εκ νέου.
Έχετε μόλις χωρίσει κι ακόμη βρίσκεται στη σκέψη σου. Δεν μπορείς να ξεκολλήσεις και σκρολάρεις καθημερινά φωτογραφίες του. Ωστόσο, σε συζήτηση που κάνατε δεν υπάρχει περίπτωση επανασύνδεσης και μάλιστα σου είπε ότι πρόσφατα ξεκίνησε να βγαίνει με κάποιον άλλο. Όταν θέλεις να αποστασιοποιηθείς και δεν μπορείς, η τεχνολογία είναι εδώ για να σε βοηθήσει.
Υπάρχουν κι οι περιπτώσεις που όντως υπήρξε κάποιο σκηνικό μεταξύ σας, έγινε κάποιος χοντρός καβγάς, ειπώθηκαν σκληρές κουβέντες και πραγματικά δε θέλετε να ξαναδείτε αυτόν τον άνθρωπο μπροστά σας. Εκνευρίζεστε μόνο στο άκουσμα του ονόματός του. Τότε και πάλι, έρχεται το μπλοκ και σας ηρεμεί.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι με το μπλοκ παύουμε να βλέπουμε οτιδήποτε απ’ τον άλλο, είναι σαν να μην υπάρχει στο διαδικτυακό μας κόσμο κι όταν το κάνουμε, καλό είναι να μην μπαίνουμε από μπρόουζερ για να βλέπουμε τις αναρτήσεις του ή από άλλο προφίλ, αλλά να είμαστε πλήρως συνειδητοποιημένοι για την απόφασή μας. Αλλιώς αναιρέστε το και απλώς απομακρυνθείτε.
Δεν είναι θυμός το μπλοκ, ούτε αντιπάθεια. Είναι συσσωρευμένος πόνος και απογοήτευση. Δεν ξεριζώνεις έναν άνθρωπο απ’ την ψυχή σου σε μία μέρα, ούτε απ’ τη διαδικτυακή σου καθημερινότητα που έχει γίνει πλέον όλη σου η ζωή. Μπλοκάρεις εκείνον που σου κάνει κακό να γίνεσαι παρατηρητής της προσωπικής του ζωής, εκείνον που μόνο που τον βλέπεις υποφέρεις και σου δημιουργούνται αρνητικά συναισθήματα. Εκείνον που πρέπει να ξεπεράσεις για να πας παρακάτω.
Απογοήτευση είναι το μπλοκ, πόνος ψυχής, ανάγκη για αποστασιοποίηση κι ένας τρόπος να δείξουμε στον άλλο ότι για μας όλο αυτό τελείωσε. Μπλοκάρουμε τον άλλο για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας απ’ την επίδρασή του στην ψυχολογία μας. Ό,τι μας θλίβει, μας πονά και μας ρίχνει, ας βρίσκεται μακριά μας.
Μπλοκάρουμε κόσμο για εμάς και μόνο. Για την ψυχική μας ηρεμία. Μην το παίρνετε προσωπικά. Δε σημαίνει ότι δε θέλουμε να σας ξαναδούμε, προστατεύουμε τον εαυτό μας απ’ ό,τι μας πονά. Δεν είστε υποχρεωμένοι να αισθανθείτε το ίδιο, δεν έχετε όμως και το δικαίωμα να επέμβετε στον τρόπο με τον οποίο αποφασίσαμε να σας ξεπεράσουμε. Απλώς σεβαστείτε το.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
