Ο άνθρωπος δεν αποτελεί απλώς ύλη. Είναι πνεύμα, ψυχή και συναίσθημα. Καθένας μας συγκροτεί ένα μοναδικό κράμα ιδιαίτερων χαρακτηριστικών κι ιδιοτήτων. Με ό,τι και να καταπιαστούμε, λοιπόν, είναι φύσει αδύνατον να μην αφήσουμε το δικό μας στίγμα, ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μας, που χαρακτηρίζει μόνο εμάς. Είτε αυτό λέγεται αισθητική, είτε γούστο, είτε μεράκι, είτε ψυχή, με ό,τι και ν’ ασχοληθούμε, αφήνουμε πάντα το αποτύπωμά μας.
Κι αυτό δεν είναι διόλου κακό. Κάθε έργο είναι αποτέλεσμα ανθρώπινου πόνου. Κοπιάζεις για να το ολοκληρώσεις, ξενυχτάς, αφιερώνεις χρόνο, χάνεις άλλες στιγμές απ’ τη ζωή σου για να κάνεις κάτι ξεχωριστό, κάτι δικό σου βρε αδερφέ. Κι εκεί που μπαίνει η έννοια της ταυτότητας, εκεί είναι που πεισμώνεις ακόμη περισσότερο. Γιατί, καλώς ή κακώς, όπου μπαίνει η υπογραφή μας είμαστε ακόμη πιο προσεκτικοί και βάζουμε όλο μας το είναι για να είναι το αποτέλεσμα τουλάχιστον αξιοπρεπές.
Η δημιουργικότητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Μια ευκαιρία, θα λέγαμε, που μας έχει δοθεί για να κάνουμε τη ζωή μας πιο όμορφη με κάθε είδους τέχνη, δεξιοτεχνία ή απλώς μια ευχάριστη ενασχόληση. Ό,τι μας γεμίζει και μας κάνει να αισθανόμαστε ζωντανοί κι ό,τι μας βοηθά στην ψυχική εκτόνωση είναι φυσικά κάτι δημιουργικό.
Δεν έχει σημασία αν θ’ ασχοληθείς με κάτι βαρύνουσας σημασίας ή με κάτι που για πολλούς είναι ασήμαντο ή ακόμη κι αδιάφορο. Εκείνο που μετράει είναι ότι είναι δικό σου αποκύημα. Αποτελεί κάτι με το οποίο εσύ ο ίδιος ασχολείσαι, δημιουργείς, κατασκευάζεις, διορθώνεις, επιμελείσαι, συνθέτεις, στολίζεις, λύνεις, γράφεις, διαβάζεις, οργανώνεις, σκηνοθετείς, παρουσιάζεις και χίλιες δυο άλλες, δημιουργικές προσπάθειες.
Απ’ το φαγητό που έχει άρωμα μαμάς, απ’ το σιδερωμένο πουκάμισο που έχει πατηθεί με αγάπη απ’ τον αγαπημένο μας σύντροφο, απ’ το κομμάτι που ακούμε στο ραδιόφωνο και γουστάρουμε για 2:30 λεπτά κι έχουν καταθέσει την ψυχή τους για μέρες ολόκληρες οι συντελεστές, από μια διατριβή σ’ ένα νέο τομέα έρευνας που δίνει το έναυσμα για επόμενες μελέτες, μέχρι και τον άνθρωπο που θα φέρουμε στον κόσμο. Σ’ όλα αυτά και σε ακόμη περισσότερα αφήνουμε το στίγμα μας και δίνουμε κομμάτια του εαυτού μας, προεκτάσεις των ψυχικών μας διαθέσεων.
Και ξέρεις κάτι; Είναι πολύ όμορφο ν’ αφήνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου στο καθετί. Είναι αναγνωριστικό και σε κάνει να διαφέρεις απ’ τους άλλους. Είναι, επίσης, δεδομένο ότι αν βάλεις κάποιον άλλο να κάνει ακριβώς το ίδιο, θα το κάνει με το δικό του και μόνο τρόπο. Δεν υπάρχει άλλος, απλώς είναι δικός του, απόλυτα ξεχωριστός, μοναδικός και προσωπικός. Όπως αναφέρει κι ο Χόρχε Μπουκάι: «Ο καθένας έχει ένα μόνο τρόπο ν’ αγαπάει: τον δικό του».
Κατ’ επέκταση, όπως ο καθένας μας αγαπά μ’ έναν ξεχωριστό τρόπο, έτσι κι οτιδήποτε άλλο κάνουμε με αγάπη, θα έχει κάποια στοιχεία του είναι μας. «Στο χαρίζω με όλη την ψυχή μου», λέμε, ή «σου μαγείρεψα με πολλή αγάπη», «τελείωσα την εργασία με πολύ κόπο».
Σε ό,τι κάνουμε, είτε από επιλογή είτε αναγκαστικά, εναποθέτουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας, θραύσματα εαυτού. Από κάτι πολύ μικρό μέχρι κάτι πολύ μεγάλο, σε όλα βάζουμε αγάπη, μεράκι, κόπο και πολλή προσπάθεια. Κι ό,τι αποτελεί «παιδί» μας με την ευρεία έννοια του όρου, πάντα έχει κάποια απ’ τα χαρακτηριστικά μας. Ανθρώπων έργα εξάλλου.
Τίποτα πιο ανθρώπινο, τίποτα πιο δικό μας.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
