Πλησιάζοντας στο τέλος του έτους, λίγες μόνο ώρες μας χωρίζουν από μια νέα, πολλά υποσχόμενη, χρονιά. Μια χρονιά που όλοι ευχόμαστε να ‘ναι καλύτερη απ’ αυτή που διανύουμε, με όμορφες στιγμές, υγεία και πολλή αγάπη.
Σε μια πρόσφατη επίσκεψή μου στο σπίτι μιας φίλης ανακάλυψα κάτι πολύ όμορφο. Είχε ένα κουτί, όπου μέσα έβαζε μικρά χαρτάκια με τις πιο σημαντικές στιγμές της χρονιάς που πέρασε, με σκοπό να το ανοίξει και να τις θυμηθεί λίγο πριν την Πρωτοχρονιά. Συναυλίες που ήθελε πολύ να πάει και πήγε, επαγγελματικούς στόχους που πέτυχε, τη γέννηση της ανιψιάς της, την ημέρα του τελευταίου μαθήματος στη σχολή της. Αυτά τα μικρά όνειρα που όλοι κάνουμε κι ανυπομονούμε να τα πραγματοποιήσουμε.
Εκείνη τη στιγμή αναλογίστηκα ότι οι άνθρωποι εκτιμάμε πολύ διαφορετικά μία στιγμή από απόσταση και κρατάμε για πάντα στη θύμησή μας ό,τι μας δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα. Αντιθέτως, τις αναμνήσεις πόνου κι απογοήτευσης επιλέγουμε να τις ξεχνάμε -και πολύ καλά κάνουμε!
Κατέληξα, λοιπόν, στο ότι κάθε χρονιά μας φέρνει όμορφες και δύσκολες στιγμές. Ερχόμαστε πολλές φορές αντιμέτωποι με προβλήματα υγείας –δικά μας ή μελών της οικογενείας μας– ηθικά διλήμματα που μας κάνουν να χάνουμε τον ύπνο μας, καταστάσεις στη δουλειά που μας πιέζουν και μας βάζουν σε σκέψεις να τα παρατήσουμε όλα και να φύγουμε, ανθρώπους που μπήκαν στη ζωή μας για να εξαφανιστούν και μας απογοήτευσαν, οικονομικές δυσκολίες που μας έχουν περιορίσει, ενοχικά συναισθήματα.
Όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα μας δημιουργούν ένα βαρύ συναισθηματικό φορτίο και μας κάνουν να χάνουμε τον εαυτό μας. Αλλάζουμε συμπεριφορά, απομακρυνόμαστε, σιωπάμε, φερόμαστε αλλόκοτα και στρατηγικά, με σκοπό να επιβεβαιώσουμε τον εγωισμό μας και να μη φανούμε οι θιγμένοι και ριγμένοι της υπόθεσης. Αναλωνόμαστε σε σκέψεις και καταστάσεις που δεν έχουν τίποτα να μας χαρίσουν κι ο χρόνος περνά.
Θεωρούμε ότι έχουμε αρκετό ακόμη για να ζήσουμε, ν’ αγκαλιάσουμε εκείνους που αγαπάμε, να πούμε τη συγγνώμη που αμελήσαμε, να στείλουμε ένα «μου λείπεις» κι ας μην πάρουμε απάντηση ποτέ, να εξομολογηθούμε την αλήθεια μας, ν’ αναλάβουμε τις ευθύνες μας και ν’ αποφασίσουμε να ζήσουμε με όλη τη σημασία της λέξεως το παρόν μας.
Εκείνο που είναι το σημαντικότερο απ’ όλα είναι να μην ξεχνάμε την ψυχή μας. Να εκπληρώνουμε κάθε της επιθυμία ή τουλάχιστον να προσπαθούμε. Να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας, να ‘μαστε αυθεντικοί κι ειλικρινείς, να λέμε όσο πιο δυνατά μπορούμε το «σ’ αγαπάω», να δίνουμε ευκαιρίες σε ανθρώπους που αξίζουν, να γεμίζουμε με χαρά, να μην αναλωνόμαστε σε αρρωστημένες καταστάσεις και σχέσεις που δεν οδηγούν πουθενά.
Τόλμησες, αλήθεια, όσα ένιωσες τη χρονιά αυτή; Προσπάθησες να εκπληρώσεις, έστω κι ένα μέρος των επιθυμιών σου; Και δεν αναφέρομαι στην έξαψη της στιγμής, σε μια φευγαλέα οικειότητα. Μιλάω για εκείνο το συναίσθημα που σου δημιουργεί ένας συγκεκριμένος άνθρωπος. Εκείνος που πάντα έρχεται στη σκέψη σου όταν οδηγείς, λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου το βράδυ, όταν αναλογίζεσαι τι σου έφερε η χρονιά αυτή που τελειώνει. Σου είναι σημαντικός, τελικά; Έφερε κάτι ιδιαίτερο στη ζωή σου; Γιατί εξακολουθείς να αισθάνεσαι αυτήν την ευφορία όταν τον σκέφτεσαι και δεν μπορείς να βγάλεις λέξη όταν είναι να πεις κάτι γι’ αυτά που νιώθεις;
Τελειώνει ο χρόνος σου. Όλοι έχουμε τη συνήθεια με τον ερχομό της νέας χρονιάς ν’ αφήνουμε στο παρελθόν έτος ανθρώπους που δε μας πάνε μπροστά, σχέσεις που ήταν απρόσφορες, αισθήματα που δε βρήκαν ανταπόκριση. Πριν ρίξεις την ταφόπλακα όμως, πες αυτά που νιώθεις. Τόλμησε για μία στιγμή να ανοίξεις την καρδιά σου εκεί που πρέπει. Καμία μάχη δεν κερδίζεται ή χάνεται αντίστοιχα χωρίς να αγωνιστείς. Μην υπαναχωρείς μπροστά στα όνειρά σου, πάλεψε για την ευτυχία σου.
Ό,τι κι αν γίνει, θα λες ότι προσπάθησες, ότι εσύ έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες να κάνεις. Κι ύστερα υποδέξου τη νέα χρονιά μετά βαΐων και κλάδων, με προσδοκίες για καλύτερες σχέσεις, για ανθρώπους που σε βλέπουν στο μέλλον τους, για στιγμές που θα εκκινήσουν έναν νέο κύκλο ζωής για σένα.
Κάθε χρονιά αφήνει πάνω μας τα σημάδια της. Στον απολογισμό της όμως, φρόντισε να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Να ξέρεις ότι εσύ ήσουν δίκαιος, ειλικρινής, καλοπροαίρετος και προσπάθησες αξιοπρεπώς να διεκδικήσεις ένα μερτικό ευτυχίας. Τόλμησε να εκφράσεις όσα νιώθεις και φρόντισε να μην αφήσεις απωθημένα.
Το πιο σημαντικό γνώρισμα των ανθρώπων είναι να ‘ναι ειλικρινείς με τα συναισθήματά τους, θετικά κι αρνητικά. Πολλές φορές καμουφλάρουμε συμπεριφορές λόγω εγωισμού ή ενοχικών συναισθημάτων. Παύουμε να ‘μαστε ο εαυτός μας και προσπαθούμε έντεχνα να δημιουργήσουμε περσόνες που πιστεύουμε ότι θα ‘ναι περισσότερο αρεστές. Κανείς δεν κέρδισε την ευτυχία στηριζόμενος σε μια μάσκα, αποκρύπτοντας τα αληθινά του αισθήματα.
Δεν είναι αδυναμία να γίνουμε ευάλωτοι και να εκφράσουμε με αλήθεια τα συναισθήματά μας, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Η αμοιβαιότητα είναι κάτι μαγικό, αλλά δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν. Ο έρωτας υφίσταται και χωρίς ανταπόδοση. Κι είναι κρίμα να σε πλημμυρίζουν τόσα συναισθήματα για έναν άνθρωπο και να μην έχεις τολμήσει να τα εκφράσεις. Ποτέ δεν είναι αργά.
Εύχομαι να ‘στε πάντα ειλικρινείς με το μέσα σας και να θυμάστε ότι οι άνθρωποι μας αγαπούν όταν καταφέρνουν να δουν την αγάπη που κρύβουμε μέσα μας για εκείνους.
Σ’ αυτές τις ώρες που απομένουν μέχρι να υποδεχτούμε το 2019, κλείστε τους λογαριασμούς σας κι ανοίξτε την ψυχή σας εκεί που πρέπει. Για μία χρονιά με αγάπη δεν αρκεί η σιωπή. Πρέπει ν’ αγκαλιάσεις, να μιλήσεις, να συναισθανθείς. Τόλμησέ το, για σένα και μόνο. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβεται πίσω από μια χαμένη ευκαιρία.
Καλή χρονιά σε όλους!
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
