Πολλές φορές έχουμε την ανάγκη να διαλαλήσουμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι ή ότι βρήκαμε επιτέλους τον άνθρωπο της ζωής μας. Και να οι κοινές φωτογραφίες και να τα τραγούδια-αφιερώσεις και να οι καρδούλες και γενικά μια υπερβολή και μια υπερέκθεση του ότι «δείτε με, είμαι με κάποιον κι είμαι καλά».
Κανείς δεν αμφέβαλε γι’ αυτό, εσύ όμως γιατί πασχίζεις να βροντοφωνάξεις την αγάπη σου; Μήπως δεν είσαι σίγουρος γι’ αυτό που νιώθεις ή γι’ αυτό που έχετε με τον άνθρωπό σου; Μήπως τεστάρεις τα αισθήματά του; Μήπως θέλεις να πιστέψεις ότι είσαι όντως ευτυχισμένος με την επιλογή σου; Ή μήπως θέλεις να δείξεις σε κάποιους άλλους ότι είσαι καλά;
Ερωτήματα που πρέπει να θέσεις στον εαυτό σου όταν παρατηρήσεις μια τάση υπερέκθεσης των συναισθημάτων σου στους άλλους, όχι στον άνθρωπό σου.
Η αγάπη έχει τέτοια δύναμη που σου δίνει βεβαιότητα για τα συναισθήματα του άλλου. Ό,τι σε γεμίζει ειλικρινά δεν υπάρχει λόγος να το διατυμπανίζεις. Αντιθέτως, το ζεις σε όλο του το μεγαλείο και δεν έχεις ανάγκη να προβάλλεις την ευτυχία σου. Γιατί μεταξύ μας, οι ομορφότερες στιγμές ανήκουν σε σένα και στο σύντροφό σου.
Δεν υπάρχει λόγος να κοινοποιείς την παρουσία σας σε καφέ και χώρους διασκέδασης για να δείξεις ότι περνάς καλά, ούτε να ανεβάζεις φωτογραφίες απ’ τα καυτά φιλιά σας. Αν ψάξεις βαθιά μέσα σου, θα ανακαλύψεις ότι ίσως εσύ ο ίδιος προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι είσαι ευτυχισμένος, γιατί αν όντως ήσουν δε θα έμπαινες καν στη διαδικασία να προβάλλεις τις ιδιωτικές στιγμές σου.
Όταν είσαι καλά με τον άνθρωπό σου και νιώθεις εκείνη την πληρότητα που μόνο μια βαθιά και ουσιαστική αγάπη κι επικοινωνία μπορούν να σου προσφέρουν, τότε νιώθεις γεμάτος, αισθάνεσαι να σ’ αγαπούν σε τέτοιο βαθμό που ό,τι κι αν θελήσεις να δείξεις θα είναι περιττό.
Στους δικούς σου ανθρώπους δε χρειάζεται να πεις πόσο ενθουσιασμένος κι ερωτευμένος είσαι. Πίστεψέ με, όταν είσαι το βλέπουν στα μάτια σου, στον τρόπο που μιλάς για τον άνθρωπό σου, στο χαμόγελο που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου σ’ ένα μήνυμα που λαμβάνεις από εκείνον. Αυτά είναι αρκετά για να αντιληφθεί κάποιος αληθινός φίλος, αν είσαι ερωτευμένος.
Αν νιώθεις την ανάγκη να προβάλλεις τη ζωή σου σε άλλους, τότε μήπως αυτό που αισθάνεσαι δεν είναι αγάπη, αλλά μία προσπάθεια συγκάλυψης του εσωτερικού κενού σου; Ίσως, ένα σκαλοπάτι για να ξεπεράσεις μια παλαιότερη σχέση ή μια ερωτική απογοήτευση.
Δεν είμαι ψυχολόγος για να εντρυφήσω περαιτέρω, αλλά αυτό που θέλω να σου περάσω είναι ένα: Όταν είσαι ευτυχισμένος δεν έχεις ανάγκη να το βροντοφωνάξεις. Ζεις ευτυχισμένες στιγμές κι αυτές είναι αρκετές για να γεμίσουν άπειρα, φωτογραφικά στιγμιότυπα στο μυαλό και την καρδιά σου.
Η ευτυχία είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά σας, το δικό σου και του συντρόφου σου κι αυτό σου αρκεί για να ξέρεις ότι σ’ αγαπούν. Όποιος αγαπά πραγματικά, δε στο λέει συνέχεια. Στο δείχνει με πράξεις. Με την επιμονή του και την υπομονή του, με το ενδιαφέρον του, με το να είσαι η κυρίαρχη σκέψη του.
Η αληθινή αγάπη δεν έχει ανάγκη από προβολή κι έκθεση. Όταν υπάρχει, τρέφει την ψυχή μας με πληρότητα, εξανεμίζει ανασφάλειες κι ηρεμεί το μέσα μας. Η ανάγκη να τη βροντοφωνάξεις είναι ίσως η προσπάθειά σου να ταΐσεις τη ματαιοδοξία σου ή να πληγώσεις κάποιον άλλο.
Δες τι είναι αυτό που σου λείπει, κάλυψε το κενό σου και μετά αναζήτησε την αγάπη. Μόνο έτσι θα είσαι σίγουρος ότι αγαπάς γιατί πραγματικά το νιώθεις κι όχι για να αγαπήσεις κι εσύ τον εαυτό σου μέσα απ’ την υποτιθέμενη αγάπη που λαμβάνεις.
Νιώσε.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
