Μην ακούς αυτούς που λένε ότι η αγάπη πονάει. Άλλα πράγματα μας προκαλούν πόνο, όπως η ανύπαρκτη αμοιβαιότητα, η προδοσία, η μη εκπλήρωση των προσδοκιών μας. Η αληθινή αγάπη μόνο χαρά μας δημιουργεί κι όταν ανακαλύπτεις πόσο χαίρεσαι για κάθε μικρή επιτυχία του άλλου, καταλαβαίνεις και πόσο τον αγαπάς.
Όσο κι αν πάλεψα με φαντάσματα, όσο κι αν διεκδίκησα, όσο κι αν έκλαψα για έρωτες που δεν έζησα εξ ολοκλήρου, τίποτα δε με αποζημίωσε τόσο, όσο κάτι βράδια που πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελά με τα κατορθώματά σου. Δε γελάω ―πρόσεξε― χαμογελάω από χαρά κι υπερηφάνεια, από θαυμασμό κι εκτίμηση, από αγάπη.
Την φοβάμαι αυτή τη λέξη. Κάθε φορά που την πιάνω στο στόμα μου αισθάνομαι ότι πάλι θα με προδώσει. Έχω κι εγώ τα τραύματά μου, όπως όλοι άλλωστε, αλλά αυτός ο φόβος ακόμη δε μου ‘χει φύγει.
Όταν πιάνω τον εαυτό μου ν’ αφήνεται, τον μαζεύω λες κι έκανε κάτι κακό, κι όταν αισθάνομαι ότι είμαι περισσότερο αυθόρμητη κι εκδηλωτική απ’ όσο πιστεύω ότι αντέχεις, μπαλώνω τις διαρροές έκρυθμου συναισθήματος και βάζω πάλι μπρος την τυπική μου φύση, αυτή που έχω για τους άλλους, όχι για σένα.
Μα τίποτα δε συγκρίνεται με τη χαρά μου όταν πραγματώνεις ένα σου στόχο! Πόση ατόφια αγάπη κρύβει η αληθινή χαρά για τα δικά σου κατορθώματα. Το συνειδητοποιώ και τρομάζω, αλλά μετά πάλι σκέφτομαι πόσο ανυπόφορη γίνομαι που υπεραναλύω καταστάσεις και συναισθήματα, αντί να χαίρομαι που τα ζω.
Είναι όμορφο να νιώθεις θαυμασμό για τον άνθρωπό σου και να βάζεις το δικό σου εγωισμό κάτω απ’ το χαλάκι. Με γεμίζει, αλήθεια, να συμμερίζομαι μια στιγμή δικής σου χαράς και να σε κάνω να αισθάνεσαι ότι για κάποιους είσαι σημαντικός, όπως για μένα.
Είναι εύκολο να σου φορτώσω τα προβλήματά μου και τις έγνοιες μου, να μιλήσω μαζί σου για ό,τι δε με αφήνει να κοιμηθώ, ν’ αναλύσω κάθε μου αποτυχία, να προσπαθήσουμε να βρούμε λύση στο άγχος και στις αϋπνίες μου, κι είναι τόσο δύσκολο ν’ αφήσουμε τα όμορφα συναισθήματά μας να εξωτερικευθούν, γιατί είμαστε είτε εγωιστές είτε δειλοί.
Μα εμένα δε με νοιάζει να τσαλακωθώ μπροστά σου, να σου πω ευθαρσώς τι αισθάνομαι, να νιώσεις πώς τρέμω όταν παραδέχομαι πόσο περήφανη είμαι για σένα. Όσο είμαι κομμάτι της ζωής σου, είμαι μέρος της ευτυχίας και της δυστυχίας σου, των προσπαθειών και του κόπου σου, των απογοητεύσεων, αλλά και της χαράς σου. Κι αν είμαι δίπλα σου για να σου στέκομαι σε κάθε δυσκολία και να σ’ ανεβάζω ψυχολογικά, είμαι ακόμη περισσότερο για να μοιράζομαι τη χαρά σε κάθε προσωπική σου επιτυχία.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης απ’ το να χαίρεσαι για τα μικρά κατορθώματα του ανθρώπου που αγαπάς. Ν’ αφήνεις το εγώ σου για λίγο στην άκρη και ν’ απολαμβάνεις την επιτυχία του δικού σου ανθρώπου. Γιατί σ’ αυτές τις μικρές στιγμές χαράς χτίζεται μια ευτυχισμένη σχέση. Αν εσύ δε νιώσεις θαυμασμό κι υπερηφάνεια για τους καρπούς των κόπων του αγαπημένου σου, τότε ποιος θα νιώσει;
Χαίρομαι για καθετί που στους άλλους μοιάζει μικρό, αλλά εγώ ξέρω πόσο θέλησες να το πετύχεις. Χαίρομαι με κάθε καλή κουβέντα που ακούω για σένα, γιατί μου επιβεβαιώνουν ότι δεν υπερβάλλω όταν καυχιέμαι για πάρτη σου. Χαίρομαι γιατί όταν εσύ είσαι χαρούμενος κι ικανοποιημένος με κάτι που έχεις πετύχει είμαι κι εγώ. Δεν έχει νόημα να σου λέω πως σ’ αγαπάω, αν δε χαίρομαι με κάθε επιτυχία σου.
Κάποιες φορές χαίρομαι σιωπηρά, κι αυτές ομολογώ η χαρά μου είναι μεγαλύτερη απ’ όση πιστεύεις. Εκείνες τις στιγμές νιώθω ευτυχία, γιατί αν μπορώ να γίνω τόσο χαρούμενη μ’ ένα δικό σου κατόρθωμα, φαντάσου πόσο ευτυχισμένη θα είμαι μ’ ένα δικό μας.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
