Θα νιώσει άραγε ποτέ ξανά ασφαλής κάποιος πάνω σ' ένα ελληνικό τρένο;

Μπορεί κανείς πλέον να πει πως την 28η Φεβρουαρίου 2023, λίγο μετά τις έντεκα το βράδυ, γράφτηκε μια ακόμα θλιβερή σελίδα στην ιστορία της χώρας. Τραγικές απώλειες ανθρώπινων ζωών, τραυματισμοί και φυσικά ανείπωτη θλίψη κι οδύνη, τόσο για όσους εμπλέκονται άμεσα στην τραγωδία όσο και για τους απλούς παρατηρητές που δεν έμειναν ασυγκίνητοι μια μέρα σαν αυτή ή ένιωσαν πως είναι θέμα τύχης που είναι σώοι κι αβλαβείς, συζητούν το γεγονός με τους οικείους τους, συμπάσχουν και γράφουν για όσα διαδραματίζονται από την ασφάλεια του σπιτιού τους και των μέσων που αναμεταδίδουν ασταμάτητα κάθε νέα εξέλιξη.

Σίγουρα από τη στιγμή που έγινε γνωστή η τραγωδία, όλοι μας ακούσαμε θεωρίες συνωμοσίας, θυμηθήκαμε την κατάρα των Τεμπών που διαλέγει τους νέους, το «πάμε κι όπου βγει» που είτε ειπώθηκε είτε όχι παραμένει τραγικό, ή αναρωτηθήκαμε πως γίνεται να γίνονται τέτοια ατυχήματα την εποχή που οι νέες τεχνολογίες βρίσκονται στο απόγειό τους και μπορούμε να γνωρίζουμε πού βρίσκεται η παραγγελία του φαγητού μας, τα προϊόντα που περιμένουμε από την άλλη άκρη του κόσμου ή ακόμη κι όλα τα πλοία και τα αεροπλάνα που είναι σε κίνηση. Την ίδια στιγμή ωστόσο, οι μηχανοδηγοί δυο συρμών της ίδιας εταιρείας στην Ελλάδα δεν μπορούν να γνωρίζουν πού βρίσκονται, με αποτέλεσμα δυο τρένα να ταξιδεύουν επί δώδεκα λεπτά στην ίδια γραμμή με αντίθετη κατεύθυνση και να τα σταματά μόνο η μοιραία σύγκρουση.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που θεωρούμε πως αυτονόητα θα πάνε καλά σε αυτή τη ζωή. Θεωρούμε δεδομένο πως θα πάμε κάθε πρωί στη δουλειά, ο προορισμός του ταξιδιού μας θα είναι αυτός που έχουμε προγραμματίσει, πως οι αγαπημένοι μας θα μας στείλουν εκείνο το μήνυμα όταν φτάσουν και πως, γενικά, κάποιος είναι εκεί και φροντίζει ώστε κάποια συστήματα να λειτουργούν όπως πρέπει κι όλα να πηγαίνουν κατ’ευχήν. Τα προβλήματα ωστόσο ξεκινούν όταν τόσο σημαντικές για την ασφάλεια των πολιτών διαδικασίες κι η συντήρηση των υποδομών αφήνονται στην τύχη τους.

Ο σιδηρόδρομος θεωρείται ένας από τους πιο ασφαλείς και γρήγορους τρόπους μαζικής μεταφοράς στον κόσμο. Στην Ελλάδα, ωστόσο, η εικόνα που επικρατούσε στο σιδηροδρομικό σύστημα ήταν ανέκαθεν λίγο διαφορετική. Καθυστερήσεις δρομολογίων, γραμμές με ελλιπή συντήρηση, πλημμελείς έλεγχοι και θέματα ασφαλείας για τα οποία στελέχη έκαναν συχνά λόγο, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Είναι πραγματικά κρίμα που ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν άξιοι επαγγελματίες που εργάζονται στον κλάδο των μεταφορών με πραγματικό πάθος κι αγάπη για το αντικείμενο, και η μετακίνηση με τρένα αποτελεί αρκετά δημοφιλή τρόπο μαζικής μεταφοράς, δυστυχώς η υποτίμηση κι υποβάθμιση του συγκοινωνιακού έργου είναι γεγονός εδώ και χρόνια.

Είτε είναι ένα μέσο που προτιμάμε είτε όχι, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουν χρησιμοποιήσει το τρένο με προορισμό το πατρικό μετά το τέλος κάποιας εξεταστικής, κάποιο σημαντικό γεγονός της ζωής μας, ένα νέο ξεκίνημα, ένα μέρος που μας άλλαξε τη ζωή, τις διακοπές ή ως μέσο επανένωσης με τους σημαντικούς μας. Όλοι επίσης γνωρίζουμε καλά τους ανθρώπους που συναντά κανείς μέσα σε ένα τρένο, από νέους φοιτητές κι ηλικιωμένους που ταξιδεύουν συνήθως για να επισκεφτούν τα παιδιά τους έως οικογένειες με μικρά παιδιά. Μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί τι μπορεί να είχαν στο μυαλό τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αυτοί οι άνθρωποι, από ανυπομονησία για να φτάσουν στον προορισμό τους, κούραση, νεύρα με τον συνεπιβάτη εκείνο που μιλάει δυνατά στο τηλέφωνο, ανασφάλεια αν ένας έρωτας θα βρει ανταπόκριση ή άγχος για τα προβλήματα της καθημερινότητας και της δουλειάς που θα τους περίμενε την επόμενη ημέρα κι άλλα πολλά που σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με μια θανατηφόρα μετωπική σύγκρουση.

Το πιο πιθανό είναι πως οι καρδιές μας ραγίζουν στη σκέψη και μόνο του πανικού που επικράτησε μετά τη μετωπική σύγκρουση, καθώς τα τρένα αυτά είναι συνήθως ασφυκτικά γεμάτα, ειδικά μετά από μια μεγάλη γιορτή. Ίσως πιάσατε κι εσείς τον εαυτό σας να κλαίει στο άκουσμα της είδησης και πολλοί ακόμη ίσως προσπαθήσατε να βοηθήσετε με όποιο τρόπο σας επέτρεψαν οι δυνάμεις σας τους ανθρώπους εκείνους που είδαν τις ζωές τους να ανατρέπονται.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η υπόθεση αυτή θα εξακολουθεί να μονοπωλεί τα μέσα και τις ζωές μας για αρκετό καιρό ακόμη κι όλοι ευελπιστούμε στην απόδοση δικαιοσύνης κι ευθυνών. Ωστόσο, της ίδιας τεράστιας σημασίας πέρα από τη δικαίωση των θυμάτων και των οικογενειών τους, είναι η βελτίωση του σιδηροδρόμου μέσω έργων, τοποθέτηση σύγχρονης σηματοδότησης και συρμών καθώς κι άριστα εκπαιδευμένου προσωπικού που λαμβάνει υποστήριξη από μια διοίκηση κι ένα κράτος με όραμα. Τότε μόνο ίσως οι σιδηροδρομικές μεταφορές με τρένα αποκατασταθούν στη συνείδηση του επιβατικού κοινού και η θυσία εκείνων που δεν επέστρεψαν ποτέ από εκείνο το ταξίδι συμβάλλει στο να γίνει αυτός ο τόπος λίγο πιο ασφαλής.

Πηγή φωτογραφίας