Ακόμα κι αν τα ξέχασες δε σε ξεχνάνε τα όνειρα και τα ταλέντα σου

Λένε πως κάθε σπουδαίος πιανίστας, μαθηματικός, συγγραφέας, ήρθε στον κόσμο με έναν και μόνο προορισμό. Ίσως όλοι οι προικισμένοι άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να κάνουν ένα πράγμα και μόνο στη ζωή τους και να το κάνουν μάλιστα καλύτερα, πιο ξεχωριστά, από οποιονδήποτε άλλο.

Ίσως επειδή το αγαπούν λίγο περισσότερο ή γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο στο οποίο θα μπορούσαν ποτέ να ‘ναι καλύτεροι. Σε οτιδήποτε άλλο ίσως μοιάζουν απλά μέτριοι ή ακόμα και κακοί. Στην τελική, το ταλέντο είναι αυτό που ορίζει το ποιοι είναι πραγματικά, αλλά συγχρόνως τους περιορίζει δείχνοντάς τους ένα συγκεκριμένο δρόμο που θα πρέπει ν’ ακολουθήσουν για να νιώσουν ολοκληρωμένοι.

Κι ο δρόμος αυτός συνήθως είναι δύσκολος. Απαιτεί σκληρή δουλειά και θυσίες. Το ψυχολογικό κόστος μπορεί να ‘ναι τεράστιο όταν ακόμη δεν έχεις βρει τον δρόμο σου. Ίσως περάσεις από πολλές ενδιάμεσες στάσεις μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου κι όσο διαρκεί η διαδρομή, το αίσθημα του ανικανοποίητου μέσα σου θα μεγαλώνει. Για χρόνια κάτι θα σε κυνηγάει και δε θα σε αφήνει να συμβιβαστείς. Θα ξέρεις πως θα είσαι πραγματικά εκεί που ανήκεις όταν βρεις τον τρόπο να εκφράσεις δημιουργικά αυτό που έχεις μέσα σου και σε τρώει.

Κάποιοι το λένε ταλέντο. Άλλοι αποκαλούν «χάρισμα» τη φυσική κλίση ενός ανθρώπου προς μια τέχνη ή επιστήμη, η οποία συνήθως γίνεται εμφανής από μικρή ηλικία. Όμως, ακόμη κι αν το ταλέντο έχει την τάση να αναγνωρίζεται και να επαινείται από μικρή σχετικά ηλικία από γονείς και δασκάλους, λίγοι είναι αυτοί που δε θα το αφήσουν στην άκρη για να κυνηγήσουν μια πιο πρακτική και συμβατική καριέρα στη μετέπειτα ενήλικη και τακτοποιημένη ζωή τους. Μια σταθερή δουλειά που θα τους πληρώνει λογαριασμούς και θα τους επιτρέπει να κάνουν τις περισσότερες φορές όχι το ταξίδι των ονείρων τους αλλά έστω ένα ταξίδι σε μια γειτονική χώρα.

Ίσως το έχεις καταλάβει ήδη κι εσύ πως όσο περνούν τα χρόνια, το μόνο εύκολο θα ‘ναι να ξεχάσεις τι θέλεις πραγματικά. Ίσως ακόμη να το κάνεις και συνειδητά, γιατί δεν αντέχεις το άγχος της αποτυχίας. Ίσως ακόμη νιώσεις ικανοποιημένος με κάτι λιγότερο από αυτό που ονειρεύεσαι. Αν μια μέρα αρχίσει να σε ικανοποιεί και να σε γεμίζει το να χτυπάς κάρτα κάθε πρωί, να σηκώνεις τα τηλέφωνα των άλλων ή να κάνεις καταχωρήσεις σε απρόσωπα συστήματα, τότε μπορείς να μείνεις ήσυχος. Έχεις κάνει τη σωστή επιλογή. Κάπου ανάμεσα στην καθημερινότητα κατάφερες να βρεις το νόημα της δίκης σου ζωής και να την φτιάξεις όπως εσύ θες.

Το πρόβλημα ουσιαστικά ξεκινάει όταν ναι μεν έχεις μια φυσιολογική δουλειά και καθημερινότητα αλλά όχι μόνο δε σε γεμίζει, αλλά σε καταπίνει κάθε μέρα. Ίσως, βέβαια, αρνείσαι να το παραδεχτείς. Επιλέγεις να πνίγεις αυτό που έχεις μέσα σου και δεν το εκφράζεις. Αν νιώθεις πως έχεις πολλά περισσότερα να δώσεις απ’ το να αναλώνεσαι σε εργασίες άχρωμες και διεκπεραιωτικές, αλλά δεν ξέρεις τον τρόπο να το κάνεις, τότε είναι πολύ πιθανό πως θα πρέπει να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα.

Έχοντας αυτά στο μυαλό σου, την επόμενη Δευτέρα μπορείς να ξυπνήσεις πριν ακόμη ακουστεί ο βάναυσος ήχος του ξυπνητηριού και ν’ αρχίσεις να σκέφτεσαι τη διαδικασία, τελετουργικό πια, που θα ακολουθήσεις πριν φύγεις απ’ το σπίτι για τη δουλειά. Ίσως πάρεις λίγο χρόνο να σκεφτείς αν κάνεις το σωστό με το να ζήσεις μια ακόμη Δευτέρα που σηματοδοτεί την έναρξη μιας ακόμη εβδομάδας που δε θα αλλάξει τίποτα. Αν σηκωθείς απ’ το κρεβάτι και νιώσεις τον κόμπο στο στομάχι σου να ανεβαίνει στον λαιμό και να σε πνιγεί, κάπου εκεί θα συνειδητοποιήσεις πως σύντομα θα πρέπει να πάρεις μια απόφαση: Να πας στο γραφείο και να προσποιηθείς πως όλα είναι εντάξει ή να εκφράσεις αυτό που έχεις μέσα σου κι επιτέλους να κυνηγήσεις αυτό που αγαπάς;

Μη βιαστείς ν’ αποφασίσεις. Σκέψου μόνο πως ίσως κάπου υπάρχει ένα έργο τέχνης ή μια ιστορία που περιμένει υπομονετικά να την δημιουργήσεις.