Ανώφελο να αποφεύγεις τον έρωτα

Τόσο εσύ όσο και κάθε νέος άνθρωπος που γνωρίζεις κουβαλάει ένα παρελθόν που επιδρά στη ζωή του, είτε θετικά είτε αρνητικά. Σχέσεις κι άνθρωποι που πέρασαν και τον άλλαξαν προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Αν έχεις πληγωθεί πολλές φορές, είχες την ατυχία να πέσεις στα ακατάλληλα άτομα ή ήσουν εσύ ο ίδιος το ακατάλληλο άτομο στη ζωή κάποιου, ξέρεις πως οι σχέσεις δεν είναι εύκολες. Απαιτούν σκληρή δουλειά και θυσίες, τις οποίες δεν είσαι διατεθειμένος να κάνεις πάντα. Κι όταν δεν μπορείς ή δε θέλεις να παίξεις αυτό το παιχνίδι, απλά αποφεύγεις τον έρωτα –ή ακόμη και την υποψία αυτού– για να μην πληγωθείς ξανά. Προτιμάς να μη νιώσεις, για να μη χαλαστείς. Για να μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια.

Το να αποφεύγεις, όμως, τον έρωτα είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου, στερώντας του ένα τόσο ξεχωριστό συναίσθημα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να προσπαθήσεις να τον κρατήσεις μακριά σου και χιλιάδες ψέματα πίσω απ’ τα οποία μπορείς να κρυφτείς για να δικαιολογηθείς. Πρώτα απ’ όλα ποντάρεις στην εκλογίκευση. Η γνώση κι η εμπειρία του παρελθόντος πολλές φορές σε γλυτώνουν από επαναλαμβανόμενα λάθη που μπορούν να σε πληγώσουν, άλλοτε, όμως, σε κάνουν κυνικό και ξερόλα.

Ξαφνικά νομίζεις πως ξέρεις τους πάντες και τα πάντα πριν καλά-καλά τους γνωρίσεις. Ξέρεις ποιος σε δουλεύει, ποιος λέει ψέματα, ποιος έχει ανάγκη να δεθεί και να κολλήσει πάνω σου, ποιος θέλει απλά να περάσει την ώρα του και φυσικά αναγνωρίζεις πως όλα είναι καταδικασμένα να λήξουν. Έτσι, σου είναι τόσο δύσκολο να εντυπωσιαστείς και να πιστέψεις σε κάποιον ή τουλάχιστον αυτό είναι που λες στον εαυτό σου όσο εκλογικεύεις κι απομυθοποιείς κάθε συναίσθημα, χωρίς ν’ αφήνεις ίχνος ενθουσιασμού να σε κυριεύσει.

Απ’ την άλλη, ίσως έχεις θέσει τον πήχη πολύ ψηλά. Δεν είναι δύσκολο να φτάσεις στο σημείο να ‘χεις υπερβολικές απαιτήσεις, ακόμη κι από άτομα που μόλις μπήκαν στη ζωή σου και στην τελική δε σου χρωστούν και τίποτα. Ίσως, έχοντας μεγάλες απαιτήσεις, να υψώνεις, συνειδητά ή ασυνείδητα, ένα οχυρό γύρω σου. Αν κάποιος καταφέρει να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που μόνος σου θέτεις σε κάθε νέα γνωριμία, τότε ίσως και ν’ αξίζει τον κόπο ν’ ασχοληθείς, γιατί μπορεί και να μη σε πληγώσει.

Ένας άλλος τρόπος να τιμωρήσεις τον εαυτό σου και να τον καταδικάσεις σε μια ζωή χωρίς έρωτα είναι να κλειστείς και να σταματήσεις να δείχνεις ενδιαφέρον για την οποιαδήποτε νέα γνωριμία. Ειδικά αν κάποιος μοιάζει καλή περίπτωση, θα απορρίπτεται, αφού πρώτα περάσει διά πυρός και σιδήρου.

Αν, λοιπόν, ανήκεις στην κατηγορία αυτών που προσπαθούν και θέλουν ν’ απαρνηθούν τον έρωτα, ίσως να πρέπει να το σκεφτείς λίγο καλύτερα. Να ζυγίσεις τα υπέρ και τα κατά, καθώς και να σκεφτείς τι θες πραγματικά. Ελευθερία ή δέσμευση; Πάθος ή ηρεμία; Κάθε ερώτημα παύει να υφίσταται, αν αναλογιστείς πώς είναι να έχεις στη ζωή σου έναν άνθρωπο να σε φροντίζει, να σε νοιάζεται και να μοιράζεται μαζί σου στιγμές.

Στην τελική, ακόμη κι αν πληγωθείς ξανά, δε θα ‘ρθει και το τέλος του κόσμου. Σου έχει συμβεί και στο παρελθόν κι όμως επιβίωσες. Κάθε νέα εμπειρία, εξάλλου, είτε θετική είτε αρνητική, σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά σ’ αυτό που σου ταιριάζει και σ’ αυτό που ονειρεύεσαι. Το να ζήσεις, όμως, μια ζωή χωρίς τη φλόγα του έρωτα από ανασφάλεια, φόβο κι εγωισμό είναι ίσως ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί, και μάλιστα θα το ‘χεις προκαλέσει εσύ στον εαυτό σου.

Πριν απορρίψεις την επόμενη νέα γνωριμία, σκέψου το διπλά. Ίσως αυτή τη φορά να πάρεις τη σωστή απόφαση.