Δε σβήνεται εκείνος που σ’ αγάπησε πραγματικά

Λένε ότι θυμάσαι πάντα είτε τον πρώτο είτε τον μεγάλο σου έρωτα. Ακόμη κι αν δεν το πιστεύεις απόλυτα, μπορείς να βρεις κάπου σε αυτή τη φράση την αλήθεια σου. Το νιώθεις μέσα σου κάθε φορά που βλέπεις μια φωτογραφία απ’ τα παλιά ή φέρνεις στο μυαλό σου στιγμές που ζήσατε μαζί.

Είναι λογικό να έχεις κρατήσει πράγματα από έναν άνθρωπο που επηρέασε τη ζωή σου και χωρίς να το επιδιώξει σε βοήθησε να γίνεις ο άνθρωπος που είσαι σήμερα -προς το καλύτερο ή το χειρότερο δεν έχει σημασία. Σήμερα δε θα ήσουν μια προσωπικότητα ολοκληρωμένη, με τα ψεγάδια σου, τις αρετές και τις εμπειρίες σου, αν δεν υπήρχε εκείνος. Ωριμάζεις και περνώντας από σχέση σε σχέση καταλαβαίνεις πως πάντα θα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου, ακόμη κι αν δεν είναι κομμάτι της ζωής σου πια. Τη θέση αυτή την κέρδισε χρόνια πριν.

Δεν έχει σημασία αν τελικά σας χώρισε η απόσταση. Θα μπορούσε να το είχε κάνει κι η καθημερινότητα, η ρουτίνα, η ζωή. Είχες τους λόγους σου, εξάλλου, που δεν τον ακολούθησες. Ήθελες να βρεις τον εαυτό σου. Δε γινόταν μια ζωή να βάζεις τα «θέλω» σου σε δεύτερη μοίρα, ειδικά όταν είσαι τόσο νέος. Μπορεί στην τελική ο έρωτάς σου να μην ήταν και τόσο μεγάλος όσο νόμιζες ώστε να συμβιβαστείς σε μια ζωή λιγότερη από αυτή που είχες ονειρευτεί.

Πέρασες όλα τα στάδια του χωρισμού. Τον πόνο της απώλειας, την απογοήτευση, την απελπισία. Όταν επιτέλους αποδέχτηκες την κατάσταση γύρισες με χαρά τη σελίδα. Ο χρόνος κι η απόσταση βοήθησαν. Προχώρησες.

Κατάφερες κι έκανες τη ζωή σου όπως την ήθελες -ή τουλάχιστον προσπάθησες. Ίσως μόνο για τη μοναξιά δεν μπόρεσες να κάνεις και πολλά. Δεν την ξεγελάς εύκολα εκείνη.

Έφταιγες κι εσύ γι’ αυτό. Ουσιαστικά δεν ήθελες να ανοιχτείς και να αγαπήσεις ξανά, απλά ήθελες κάποιον να καλύψει το κενό που άφησε πίσω του κάποιος άλλος. Σε βάραινε η απόφαση εκείνη που δεν πήρες ποτέ, να προχωρήσεις χωρίς να κοιτάξεις πίσω σου. Χωρίς να σκέφτεσαι πως κάποια μέρα ίσως γυρίσεις.

Μετά από κάθε αποτυχημένο ραντεβού ή το τέλος μιας σχέσης σκεφτόσουν τι άποψη θα είχε εκείνος για τον άνθρωπο που είχες δίπλα σου κι έφερνες στο μυαλό σου τα τελευταία του λόγια όταν σε αποχαιρετούσε, σε εκείνη την αίθουσα αναχωρήσεων. «Βρες κάποιον να σ’ αγαπά πραγματικά» σου είχε πει κλείνοντάς σου το μάτι.

Δεν είχες το κουράγιο να αλλάξεις και να παλέψεις όμως, κι έτσι αναλώθηκες σε γνωριμίες χωρίς ουσία. Έψαξες τον έρωτα στα πιο λάθος μέρη προσπαθώντας να ξεχάσεις. Έφτασες στο σημείο να εθιστείς τόσο πολύ στο ανούσιο και το ευτελές που άρχισες να αμφιβάλλεις πλέον αν ήσουν ικανός να ξεχωρίσεις και να αναγνωρίσεις το καλό όταν βρεθεί στο δρόμο σου.

Κάθε νέα γνωριμία ήταν ουσιαστικά καταδικασμένη να αποτύχει. Η μάχη, εξάλλου, ήταν άνιση. Απ’ το πρώτο «γεια» σύγκρινες συνεχώς τον σχεδόν άγνωστο άνθρωπο που είχες μπροστά σου με εκείνον που σε έκανε να τα βάλεις με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Πέρασε πολύς χρόνος και δεν είχατε ανταλλάξει ούτε λέξη, πέρα από κάποια τυπικά μηνύματα.  Όταν συναντηθήκατε ξανά, μετά από καιρό, σου είπε πως ήταν περήφανος γι’ αυτό που είσαι σήμερα κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που σου έκαναν ποτέ.

Ξέρεις ότι έχετε αλλάξει πια κι οι δύο. Δεν είναι τα μαλλιά του που έχουν γκριζάρει ούτε οι μαύροι κύκλοι κάτω απ’ τα μάτια σου που δε λένε να φύγουν. Απλά η ζωή σας έχει κάνει σοφότερους, πιο ρεαλιστές, χάσατε και λίγο απ’ τον παλιό ενθουσιασμό σας. Ίσως γίνατε και λιγάκι κυνικοί. Δε σε νοιάζει όμως όσο ξέρεις πως με ένα και μόνο φιλί μπορείτε να γυρίσετε το χρόνο πίσω και να πιάσετε την ιστορία σας απ’ την αρχή.

Ξέρεις πως κάποια στιγμή θα κληθείς να πάρεις μια απόφαση. Θα αντιμετωπίσεις ένα μεγάλο δίλημμα. Να πάρεις το πρώτο αεροπλάνο και να τρέξεις να τον βρεις ή να ετοιμαστείς για το επόμενο ραντεβού σου! Η απόφαση είναι δική σου.