Δεν είναι λίγες οι φορές που μετά το τέλος μιας σχέσης, το μόνο που μπορείς να νιώσεις ξεκάθαρα μέσα σου είναι ανακούφιση. Δεν έχει σημασία αν η σχέση αυτή ήταν φιλική, επαγγελματική ή ερωτική. Αυτό που έχει σημασία είναι πως παρά την αρχική πικρία, θυμό ή θλίψη που μπορεί να ένιωσες όταν όλα τελείωσαν, το συναίσθημα που γρήγορα επικράτησε μέσα σου ήταν η ανακούφιση για το βάρος που έφυγε από τους ώμους σου. Ανακούφιση γιατί δε θα χρειαζόταν να νιώσεις ποτέ ξανά ανασφάλεια μέσα στην ίδια σου τη σχέση επιζητώντας την προσοχή που θα έπρεπε να έχεις ούτως ή άλλως, ελευθερία γιατί δε θα βρισκόσουν ποτέ ξανά με μια παρέα με την οποία δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός ή γιατί δε θα χρειαστεί ποτέ ξανά να χαιρετήσεις εγκάρδια στο διάδρομο τον συνάδελφο που σιχαίνεσαι σ’ ένα άρρωστο εργασιακό περιβάλλον. «»
Αυτό που ίσως δεν έχεις σκεφτεί είναι πως ανακουφίστηκες τόσο από τη διακοπή των σχέσεων αυτών, όχι μόνο λόγω διαφορετικών ενδιαφερόντων κι απουσίας χημείας μεταξύ σας αλλά και γιατί τα άτομα αυτά, έστω κι εμμέσως, σε υπέβαλαν σε μικρές και καθημερινές πράξεις συναισθηματικής βίας. Τα τελευταία χρόνια ίσως η κοινωνία μας να έχει κάνει πολλά και σημαντικά βήματα ως προς την αφύπνιση απέναντι στη βία σ’ όλες τις μορφές, την ευαισθητοποίηση αλλά και την υποστήριξη ατόμων που έχουν γίνει αποδέκτες της. Ακόμη κι αν ο δρόμος που πρέπει να διανύσουμε είναι μακρύς, η πρόοδος είναι αξιοσημείωτη ακόμη και στις πλέον συντηρητικές κοινωνίες.
Πέρα όμως από ξεκάθαρα περιστατικά βίας είτε πρόκειται για λεκτική και ψυχολογική είτε για σωματική βία, βία είναι κι αυτή που κρύβεται πίσω από μικρές πράξεις υποτιθέμενης αγάπης, κακοπροαίρετη κριτική κι υποτιμητικά σχόλια ακόμη κι από τα πιο κοντινά σου άτομα. Μπορεί να σε νοιάζονται και να σ’ αγαπούν ή τουλάχιστον έτσι να δηλώνουν, αλλά οι προσδοκίες τους σε πνίγουν και συνήθως οι υποδείξεις τους αποσκοπούν στο να σου δείξουν πόσο και πώς μπορείς να ονειρεύεσαι. Βία είναι ακόμη η δύσκολη καθημερινότητα, οι τιμές των ενοικίων σε σχέση με τους μισθούς, οι νύχτες που ξυπνάς μέσα στην αγωνία και την αβεβαιότητα για το μέλλον, οι εξαντλητικές κι ατελείωτες ώρες στο γραφείο, οι φορές εκείνες που προσπάθησες πολύ για κάτι χωρίς ν’ ακούσεις έστω ένα «ευχαριστώ».
Ωστόσο, η χειρότερη μορφή βίας είναι αυτή στην οποία υποβάλλεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου όταν ξεχνάς να του μιλάς με όμορφα λόγια ή τον πιέζεις υπερβολικά χωρίς καμιά ανταμοιβή, εμμένοντας στα λάθη σου και παραβλέποντας όλα εκείνα που κάνεις σωστά. Βία είναι ακόμη το να μένεις σε σχέσεις και φιλίες μέσα στις οποίες αδυνατείς να είσαι ο εαυτός σου και να εξελιχθείς ως άνθρωπος. Τελικά, η βία δε χρειάζεται να παρατηρηθεί στις ακραίες της μορφές για να θεωρηθεί επικίνδυνη. Πολλές φορές είναι πολύ πιο απειλητική όταν εκδηλώνεται μέσα από δήθεν ενδιαφέρον, επιφανειακές σχέσεις με απώτερο σκοπό το συμφέρον και παθητική επιθετικότητα.
Αν έχεις νιώσει έστω και μια φορά στη ζωή σου κάτι από τα παραπάνω μέσα σε μια σχέση, τότε ίσως θα ήταν καλό να αναθεωρήσεις τις προτεραιότητές σου αλλά και τα κριτήρια με τα οποία επιλέγεις τα άτομα που βρίσκονται στο στενό κύκλο της ζωής σου και την επηρεάζουν. Στην τελική, η πιο σημαντική σχέση στην οποία θα πρέπει να επενδύσεις, είναι αυτή που έχεις με τον ίδιο σου τον εαυτό ώστε να μπορέσεις να δεις με αργά και σταθερά βήματα τα όνειρά σου να γίνονται πραγματικότητα, να παίρνουν άλλη μορφή ή ακόμη και ν’ αλλάζουν εντελώς. Σε κάθε περίπτωση, σίγουρα αξίζει να προσφέρεις άφθονη αγάπη και κατανόηση στο πιο σημαντικό πρόσωπο της ζωής σου, τον εαυτό σου. Το αποτέλεσμα θα είναι η απόλυτη ελευθερία σου και σίγουρα θα σε δικαιώσει.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου