Κάθε ερωτική σχέση που φτάνει στο τέλος της, μοιάζει με ένα κύκλο που κλείνει. Όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, είναι σχετικά εύκολο και για τις δυο πλευρές να καταλάβουν πως το πράγμα δεν προχωράει άλλο και πως έχει έρθει η ώρα να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του. Ακόμη και αν η απόφαση του χωρισμού δεν ήταν μια από κοινού απόφαση, το σίγουρο είναι πως πας πιο εύκολα παρακάτω όταν νιώθεις πως μια σχέση την έζησες όπως πόθησες και φεύγεις πιο πλούσιος σε εμπειρίες και συναισθήματα από αυτή.
Το να πας παρακάτω αποδεικνύεται να είναι πολύ πιο δύσκολο όταν πρόκειται για σχέσεις που δεν μπόρεσαν να ανθίσουν και ανθρώπους που δεν είχαν την ευκαιρία να δεθούν και να γνωριστούν όπως θα ήθελαν, είτε γιατί δεν το επέτρεψαν οι συγκυρίες είτε γιατί ένας από τους δυο δεν το ήθελε αρκετά. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, δεν προσπαθείς να ξεπεράσεις ένα χωρισμό αλλά την απογοήτευση και την πικρία που αφήνει μια σχέση που δε δημιουργήθηκε ποτέ. Είτε το αντικείμενο του πόθου σου δεν έγινε ποτέ δικό σου είτε πήρες μια μικρή και βιαστική γεύση από εκείνο, μικρή σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι να μπορέσεις να ξεπεράσεις όσα έγιναν, χωρίς απαραίτητα να χρειαστεί να διαλυθείς μέχρι να φτάσεις στο σημείο να μη σε νοιάζει τόσο πια.
Στην τελική, το συναισθηματικό και ψυχολογικό κόστος ενός ανεκπλήρωτου έρωτα είναι πολλές φορές ανυπολόγιστο για το άτομο που βιώνει μια τέτοια κατάσταση. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που ακόμη και μέσα σε μακροχρόνιες κι επιτυχημένες σχέσεις, βασανίζονται ακόμη από τη σκέψη εκείνου του ατόμου που τους σημάδεψε αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε ποτέ ουσιαστική παρουσία στη ζωή τους.
Προκειμένου λοιπόν να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από άσκοπη ταλαιπωρία και να του επιτρέψουμε να ζήσει τη ζωή και τον έρωτα που του αξίζει, είναι σημαντικό να βλέπουμε κάθε ερωτική ιστορία μας, είτε πρόκειται για φλερτ, σχεδόν σχέση ή σχέση της μιας βραδιάς, χωρίς να ωραιοποιούμε καταστάσεις. Κάθε άνθρωπος που μπαίνει στη ζωή μας, δείχνει το ποιος είναι και τι θέλει από εμάς πολύ νωρίς, ακόμη και αν τις περισσότερες φορές αρνούμαστε να το δεχτούμε και ζούμε με την ελπίδα πως με το πέρασμα του χρόνου, την αγάπη μας ή ακόμη και το πολύ καλό κρεβάτι, θα κάνουμε το αντικείμενο του πόθου μας να θελήσει αυτό που ακριβώς θέλουμε εμείς. Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσουμε πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο κι αρκετά εγωιστικό, τόσο λιγότερο θα δυσκολευτούμε να αφήσουμε πίσω μας το παρελθόν.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα σημάδια που μας δείχνουν πως υπάρχει κίνδυνος να βρεθούμε εγκλωβισμένοι σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Αν λοιπόν βλέπουμε πως το περιστασιακό αμόρε μας μέσα μας γίνεται κάτι μεγαλύτερο με τον καιρό ή αρχίζουμε να έχουμε περισσότερες βλέψεις για το φλερτ του γραφείου που δεν έχει κάνει καμία κίνηση να μας αποδείξει πως έχει σκοπό να μας χαρίσει κάτι παραπάνω πέρα από χαμόγελα και ματιές την ώρα του lunch break, είναι καλό να απομακρυνθούμε και να κόψουμε κάθε γέφυρα επικοινωνίας. Όσο πιο νωρίς το κάνουμε, τόσο μικρότερες πιθανότητες υπάρχουν να λάβει το όλο θέμα τεράστιες διαστάσεις στο μυαλό και την καρδούλα μας χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος.
Ωστόσο, στο σημείο αυτό, καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε τι μπορεί να γίνει αν βρισκόμαστε ήδη σε μια ευτυχισμένη σχέση αλλά το μυαλό μας είναι κολλημένο σε ένα πρόσωπο του παρελθόντος. Αρχικά, θα ήταν καλό να παρατηρήσουμε τον κόσμο γύρω μας, αξιολογώντας κατά πόσο η εργασία, η σχέση μας ή ακόμη και η κοινωνική μας ζωή μάς ικανοποιούν. Μόνο έτσι θα καταλάβουμε αν κάθε φορά που φέρνουμε το άτομο αυτό στο μυαλό μας το κάνουμε γιατί μας λείπει πραγματικά ή το βλέπουμε σαν μια ονειροπόληση που λειτουργεί ως μια παροδική φυγή από την πραγματικότητα. Ακόμη κι όταν νιώθουμε πως μια δύσκολη ημέρα στη δουλειά θα ξεχνιόταν αμέσως αν μας περίμενε στο σπίτι εκείνο το ταίρι, είναι καλό να αναρωτηθούμε αν αυτό είναι το μόνο που λείπει από τη ζωή μας ή αν χρειάζεται να κάνουμε ουσιαστικές αλλαγές σε αυτή ώστε να νιώσουμε πιο ολοκληρωμένοι.
Ακόμη όμως κι αν νιώθουμε πως όλα είναι τέλεια και το μόνο πρόβλημα είναι η απουσία ενός ανθρώπου του οποίου την παρουσία δε βιώσαμε ποτέ πραγματικά, τότε μπορούμε να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε την κατάσταση αυτή. Μια τελευταία προσπάθεια, ακόμη κι αν η επιτυχία της δεν είναι δεδομένη, είναι πάντα προτιμότερη από τη στασιμότητα. Στην τελική, είναι καλύτερο να στείλεις εκείνο το μήνυμα κι ας παραχωρήσεις λίγη εξουσία στο άτομο που ποθείς. Άλλωστε και που την έχεις, αν την έχεις μόνος σου κοιτώντας τους τοίχους, δε στοιχίζει και πολλά, εδώ που τα λέμε.
Συντάκτης: Νεφέλη Μπαντελά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
