Από μικρή ακόμη ηλικία, οι περισσότεροι άνθρωποι ονειρεύονται τον έρωτα. Κάποιοι τον έχουν στο μυαλό τους ως κάτι συναρπαστικό και εκστατικό, σχεδόν κινηματογραφικό. Αναμένουν να βρουν το ιδανικό ταίρι και να ζήσουν μαζί του έναν έρωτα φευγάτο και άπιαστο. Άλλοι πάλι κάνουν όνειρα για μια σχέση σταθερή που θα γίνει το στήριγμά τους χωρίς να τους φοβίζει ο κίνδυνος να βυθιστούν στη ρουτίνα. Τους αρκεί να μη μείνουν μόνοι και να έχουν έναν άνθρωπο που πληροί κάποιες προδιαγραφές και είναι πρόθυμος να μείνει σταθερά δίπλα τους.
Όσοι βρίσκονται ήδη σε κάποια σχέση από επιθυμία και όχι απλώς για να βολευτούν, σκέφτονται πως ίσως το ταίρι αυτό που βρίσκεται δίπλα τους και μοιράζονται μαζί του τις ημέρες και νύχτες τους, μπορεί να είναι και ο μεγάλος τους έρωτας κι αυτός με τον οποίο θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους.
Άλλοι πάλι μπορεί να κοιμούνται ακόμη παρέα με τη μοναξιά τους αλλά να έχουν καταφέρει να αποφύγουν την παγίδα του να γίνουν κυνικοί και πικρόχολοι. Παραμένουν αθεράπευτα ρομαντικοί και ακόμη και αν έχουν μείνει μόνοι, εξακολουθούν να ονειρεύονται το μεγάλο έρωτα και να περιμένουν να τους χτυπήσει την πόρτα. Ίσως τους περιμένει υπομονετικά στην επόμενη γωνία με ένα πλατύ χαμόγελο, σκέφτονται και παίρνουν θάρρος για να πάνε σε ένα ακόμη ραντεβού με αβέβαιη έκβαση αλλά και να βγουν αλώβητοι από αυτό.
Υπάρχουν ωστόσο και εκείνοι οι άλλοι που έχουν πάψει πια να πιστεύουν στον έρωτα και να τον αποζητούν, είτε βρίσκονται σε σχέση είτε όχι. Προτιμούν να βολεύονται σε σχέσεις ανάγκης και να χτίζουν εύκολες καθημερινότητες με ανθρώπους που θεωρούν πως τους ταιριάζουν ή συμβιβάζονται με περιστασιακές σχέσεις και εφήμερους έρωτες χωρίς να έχουν πολλές απαιτήσεις.
Με όποια από τις παραπάνω κατηγορίες επιλέγεις να ταυτιστείς, ρομαντικός ή κυνικός, σχεσάκιας ή ελεύθερο πουλί, το σίγουρο είναι πως μετά από κάθε σχέση που τελειώνει άδοξα, στο μυαλό σου θα έρχεται πάντα ένα πολύ συγκεκριμένο πρόσωπο από το παρελθόν σου που έχει πιασμένη μέσα σου μια θέση ρεζερβέ, είτε τον έχεις βαφτίσει μεγάλο έρωτα είτε όχι. Τέτοιες στιγμές είναι που σε αναγκάζουν να έρθεις αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο πως τον μεγάλο σου έρωτα να τον έχεις ζήσει ήδη και απλώς δεν το συνειδητοποίησες ή δεν του έδωσες και τόσο χώρο τελικά.
Ίσως ήταν ο πρώτος σου έρωτας ή ο πιο δυνατός. Ο άνθρωπος εκείνος που σού έμαθε πολλά ή σε πλήγωσε ανεπανόρθωτα. Σίγουρα ήταν κάποιος που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άφησε το στίγμα του. Αποτυπώθηκε στις συνήθειές σου, ακόμη και αν ξέρεις πως τώρα πια, δεν είναι πολλά αυτά που θα νοσταλγούσες από τη σχέση εκείνη. Μπορεί ο μεγάλος έρωτας να είχε τη μορφή του πλήρως ακατάλληλου ανθρώπου, εκείνου που σου έβγαζε κάθε μέρα το χειρότερό σου εαυτό. Ίσως να μην είχατε κοινά σημεία επαφής ή μπορεί η υπερβολική σας ταύτιση και συμβατότητα να ήταν αυτή που σε οδήγησε στη φυγή.
Ίσως κάποιοι έρωτες έρχονται στη ζωή μας σαν διάττοντες αστέρες. Δεν έρχονται για να μείνουν, έχουν όμως κάτι απόκοσμο που τους κάνει αξέχαστους. Είναι για «όσο» και ίσως αυτό είναι που τους κάνει «για πάντα». Τελικώς στη ζωή, δεν καταλήγουμε πάντα με το μεγάλο μας έρωτα και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Κακό θα ήταν να μη ζούσαμε ποτέ τίποτα δυνατό για χάρη των χαμένων μας ερώτων. Θέλει και λίγο στομάχι το αίσθημα. Να τα αντέχεις τα καυτερά κι ας τρέχει και κανένα δέκρυ. Κάνουν καλό στην καρδιά.
Συντάκτης: Νεφέλη Μπαντελά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
