Τη Μεγάλη Τρίτη και παρά το πνεύμα της κατάνυξης και της περισυλλογής των ημερών -που θα περίμενε κανείς πως ευνοεί την ενδοσκόπηση και την αναθεώρηση των αξιών της ζωής μας- ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος κατήγγειλε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook πως τον επισκέφτηκε η Δημοτική Αστυνομία προκειμένου να ελέγξει αν ο ίδιος διαθέτει άδεια ώστε να μπορεί να μαγειρεύει. Όπως ανέφερε στη δημοσίευσή του, ο έλεγχος ήταν τυπικός κι υποχρεωτικός καθώς μετά την καταγγελία ο αξιωματικός ήταν υποχρεωμένος να διερευνήσει για «ρύπανση και βρώμικα» που έκαναν κάποιοι γείτονες στην περιοχή του Κεραμεικού. Από τον έλεγχο δεν προέκυψε τίποτα το επιλήψιμο.
Για όποιον δε γνωρίζει, ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος μαζί με μια δυναμική ομάδα εθελοντών αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθος της κοινωνικής κουζίνας «Άλλος ‘Ανθρωπος». Αυτή η αυτοδιαχειριζόμενη ομάδα στην οποία συνεισφέρουν ενεργά τόσο οι ωφελούμενοι όσο κι άλλοι εθελοντές, παρέχει φαγητό σε όσους το έχουν ανάγκη μαζί με μια σειρά από άλλες υπηρεσίες όπως είναι η ψυχολογική υποστήριξη, η νομική καθοδήγηση κι η εκπαίδευση. Οι δράσεις της ομάδας λαμβάνουν χώρα στην Αθήνα όπου βρίσκεται κι ο κεντρικός χώρος όπου στεγάζεται ο «’Αλλος Άνθρωπος» αλλά βασίζεται και σε πρωτοβουλίες σε άλλες πόλεις στην Ελλάδα.
Όλα ξεκίνησαν όταν κάποιοι άνθρωποι με όραμα κι ευαισθησία συνειδητοποίησαν τον αριθμό των συνανθρώπων μας που ψάχνουν για φαγητό μετά από κάθε λαϊκή. Από το 2011 που ξεκίνησε η δράση μέχρι σήμερα, υπολογίζεται πως έχουν προσφερθεί πάνω από 12 εκατομμύρια δωρεάν γεύματα σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Χτίζοντας πάνω στο πνεύμα της αλληλεγγύης και της ισότητας και σε μια προσπάθεια να εξαλειφθεί ο στιγματισμός που μπορεί να νιώθουν όσοι χρειάζονται βοήθεια, όλοι όσοι συμμετέχουν, εθελοντές κι ωφελούμενοι, μαγειρεύουν και τρώνε μαζί γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι.
Είναι πραγματικά λυπηρό, ειδικά σε μια κοινωνία σαν την ελληνική η οποία εδώ και πολλά χρόνια υποφέρει από τη δημοσιονομική κρίση που απέδειξε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως η ζωή, όπως τη γνωρίζουμε, μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή για όλους, με συνέπειες αισθητές σε όλες τις νέες γενιές, να ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με συμπεριφορές που φανερώνουν το λιγότερο αναλγησία. Σίγουρα είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να μην επιθυμεί να βοηθήσει τους συνανθρώπους του με όσα μέσα διαθέτει και του περισσεύουν, να μην έχει όρεξη ή δυνάμεις να αφιερώσει ένα μέρος του ελεύθερου χρόνου του στον εθελοντισμό ή να είναι απλώς αδιάφορος απέναντι σε δράσεις που τις οργανώνουν εκείνοι οι «άλλοι», οι «ακτιβιστές», οι «αργόσχολοι», αυτοί που «έχουν τα προβλήματά τους λυμένα» ή «επιβιώνουν από επιχορηγήσεις», ακόμα κι αν όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Όσοι επιλέγουν να νοιάζονται ακόμη για το κοινό καλό, ίσως θεωρήσουν τους παραπάνω χαρακτηρισμούς απαράδεκτους και προσβλητικούς. Σημασία ωστόσο δεν έχει ούτε ο τρόπος που επιλέγει να εκφραστεί κανείς ούτε τελικά το πόσο ενεργός πολίτης είναι ως προς δράσεις που προωθούν το κοινό καλό. Όσο όμως ο καθένας έχει το δικαίωμα να αδιαφορεί και να παραμένει άπραγος χωρίς κανείς να τον κρίνει, τόσο δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθεί να γκρεμίσει όσα άλλοι άνθρωποι προσπαθούν να χτίσουν καθημερινά μέσω της καχυποψίας ή μικροπρεπών κινήσεων όπως αυτή η καταγγελία στη δημοτική αστυνομία.
Πέρα βέβαια από το ατομικό επίπεδο, σε συλλογικό επίπεδο και σε επίπεδο πολιτείας, σίγουρα υπάρχουν ακόμα πολλά βήματα που πρέπει να γίνουν ώστε οι οργανώσεις αυτές που παράγουν σημαντικό κι αξιοθαύμαστο έργο για να βελτιώσουν το επίπεδο ζωής κάποιων συνανθρώπων μας, να λαμβάνουν την αρμόζουσα υποστήριξη και τον δέοντα σεβασμό για όσα καταφέρνουν καθημερινά βασισμένοι σε εθελοντές, επαγγελματίες διαφορετικών κλάδων αλλά και σε δωρεές όπως συμβαίνει με την κοινωνική κουζίνα «Άλλος Άνθρωπος».
Στην τελική, πέρα από την κάλυψη πρακτικών αναγκών των ατόμων που χρειάζονται βοήθεια, το σημαντικότερο όφελος που παρέχουν ανάλογες πρωτοβουλίες και δράσεις είναι πως κάνουν έστω και κάποιους ανθρώπους να νιώθουν λιγότερο μόνοι, να νιώθουν πως είναι ακόμη μέλη της ευρύτερης κοινωνίας που τους καταλαβαίνει αλλά και μιας κοινότητας που τους υποστηρίζει κι αυτό είναι σίγουρα κάτι ανεκτίμητο που ακόμη και χίλιες κατηγορίες δεν μπορούν να το υπονομεύσουν.
Όλοι μας λίγο πολύ πορευόμαστε με την ελπίδα και την πεποίθηση πως ένα καλύτερο αύριο μας περιμένει και πως αυτό θα έρθει μέσα από τις νέες γενιές. Δε θα ήθελα να μάθω τι επιπτώσεις μπορεί να έχει για ένα παιδί κι έναν νέο άνθρωπο που μεγαλώνει και διαμορφώνει τώρα τον χαρακτήρα του να βλέπει τον φίλο, τον γονιό ή τον αδερφό του να προσπαθεί να παρεμποδίσει τέτοιες πρωτοβουλίες. Εξακολουθώ ωστόσο να πιστεύω πως οι νέες γενιές θα είναι καλύτερες και πιο συνειδητοποιημένες από τις προηγούμενες κι αυτό δεν είναι κάτι δύσκολο ή ακατόρθωτο. Πολλές φορές εξάλλου, το να βγεις για λίγο από τη ζώνη ασφαλείας και να προσφέρεις, είναι αρκετό για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.
Ας ευχηθούμε λοιπόν στην ομάδα «Άλλος Άνθρωπος» να συνεχίσει να κάνει τη διαφορά με την ελπίδα πως μελλοντικά, θα φωλιάζει λίγη περισσότερη αλληλεγγύη στις καρδιές όλων μας.
Συντάκτης: Νεφέλη Μπαντελά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
