Η μοναξιά τρυπώνει μέσα μας γυρνώντας από τη δουλειά

Υπάρχουν μέρες που ξυπνάς και σου φταίει ο κόσμος όλος. Σηκώνεσαι με δυσκολία από το κρεβάτι μετά το πέμπτο ξυπνητήρι κι όλα λίγο πολύ σου φαίνονται μάταια. Σέρνεσαι απλά και περιμένεις τη στιγμή που θα πιεις την πρώτη γουλιά καφέ στο γραφείο για να ξυπνήσεις. Υπάρχουν όμως και μέρες που είσαι η χαρά της ζωής και νιώθεις έτοιμος να κατακτήσεις τον κόσμο. Έχεις σκεφτεί όμως ότι τελικά το πώς νιώθεις το πρωί σχετίζεται με το πώς γυρνάς σπίτι σου τα βράδια; Χαρούμενος, ανυπόμονος να συναντήσεις τους αγαπημένους σου, μόνος;

Ίσως πολλές φορές από την κούραση να μη δίνεις καν σημασία. Ωστόσο, το πώς γυρνάς σπίτι σου τα βράδια αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο της ζωής σου και μπορεί να σου αποκαλύψει πολλά. Αν γουστάρεις τον τρόπο που σε βρίσκει το σπίτι σου κάθε βράδυ, τότε κάτι έχεις κάνει καλά. Ίσως γυρνάς στο σπίτι νιώθοντας τεράστια χαρά. Δε βλέπεις την ώρα να δεις έναν άνθρωπο που σε περιμένει. Θες να μάθεις τα πάντα για τη μέρα του και να μοιραστείς τα πάντα για τη δική σου. Είναι εξάλλου κι αυτό που σε κρατάει σε μια δύσκολη μέρα, το ότι θα βρεθείτε μετά.

Από την άλλη, αν έχεις ζήσει ποτέ έστω και για λίγο μόνος σου, ξέρεις πως κάποια βράδια είναι πιο δύσκολα από άλλα. Το λες κι ανυπόφορο να γυρνάς μόνος σπίτι σου τα βράδια. Αν είσαι αρκετά τυχερός, δεν μπορείς καν να διανοηθείς πως η τελευταία σου «καληνύχτα» είναι με το φύλακα του κτηρίου που δουλεύεις ή με τον ταξιτζή που θα σε πάει σπίτι μετά από μία ακόμη έξοδο από την οποία γυρνάς μόνος. Οι στιγμές βέβαια που θα νιώσεις απόλυτη μοναξιά, απαιτούν να δείξεις χαρακτήρα. Στέκεσαι στο ύψος σου, δε ρίχνεις τα standards σου και φυσικά δε στέλνεις μήνυμα εκεί που δεν πρέπει.

Ξέρεις, υπάρχουν και χειρότερα. Η επιστροφή σε ένα σπίτι και έναν άνθρωπο που πια δε σε καταλαβαίνει για παράδειγμα. Γυρνάς στο σπίτι και με το ζόρι γυρνάει το κλειδί στην κλειδαριά. Για μια στιγμή σκέφτεσαι μήπως πας μια βόλτα στο τετράγωνο, μήπως αγοράσεις άλλο ένα πακέτο τσιγάρα για κάθε ενδεχόμενο αλλά τελικά μπαίνεις μέσα για έναν ακόμη μαραθώνιο ανίας που δεν μπορείς ν’ αποφύγεις. Η ώρα όμως είναι περασμένη, δεν μπορούσες να μείνεις άλλο στο γραφείο υποκρινόμενος πως έχεις επείγουσα και σημαντική δουλειά που δεν μπορεί να περιμένει. Μπαίνεις λοιπόν μέσα στο μέρος που κανονικά θα έπρεπε να είναι το ησυχαστήριό σου και δύο πράγματα γίνονται: είτε τσακώνεστε, είτε επικρατεί απόλυτη σιωπή με διαλείμματα ανούσιου διαλόγου με θέμα τις ειδήσεις και το πόσο καλό ήταν το φαγητό σήμερα. Δεν είναι ο άνθρωπός σου πια αυτός και το ξέρεις. Ίσως να μην ήταν και ποτέ.

Σημασία βέβαια δεν έχει να μεμψιμοιρείς αλλά να σκεφτείς καλά τους λόγους για τους οποίους αφήνεις τη ζωή σου να περνάει έτσι από τη στιγμή που δε σε κάνει ευτυχισμένο πια. Αν γυρνάς σε ένα περιβάλλον ασφυκτικό, ίσως θα πρέπει να μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς κάποια πράγματα κι ακόμα και να αναθεωρήσεις. Το αν είσαι ευτυχισμένος ή όχι, δε θα το καταλάβεις όταν είσαι στην πίεση της δουλειάς ή όταν τα πίνεις με τους φίλους σου. Το αν είσαι χαρούμενος ή όχι θα το καταλάβεις τη στιγμή που θα κληθείς να είσαι ο εαυτός σου αντιμέτωπος με τις επιλογές σου, στο τέλος της ημέρας που γυρνάς σπίτι σου κι είσαι πιο ευάλωτος. Αναλογίσου αν ο σύντροφός σου, εξακολουθεί να είναι αυτός που ονειρεύεσαι κι ακόμη, αν εσύ είσαι αυτός ο σύντροφος που θα ήθελες να είσαι.

Κάνουμε σχέσεις με την ψευδαίσθηση πως μέσα από έναν άλλο άνθρωπο θα βρούμε την ευτυχία. Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε αλλά κάποιες άλλες, πρέπει να την ψάξουμε λίγο καλύτερα μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό. Αν κάτι δε σου αρέσει, απλά άλλαξέ το ή τουλάχιστον βρες το θάρρος να βγεις από το αναθεματισμένο comfort zone σου μήπως καταλάβεις το πού βρίσκεσαι. Και ίσως βρεις ακόμη και το θάρρος και να αλλάξεις όσα σε κουράζουν. Η απόφαση εξάλλου για μια ζωή ολόδική σου, είναι πάντοτε στο χέρι σου.