Ίσως το έχεις παρατηρήσει και εσύ τόσο στον εαυτό σου όσο και στους γύρω σου. Ίσως ακόμη έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αναρωτιέται γιατί όλες οι σχέσεις αλλά και τα άτομα που επιλέγεις, φαινομενικά μοιάζουν μεταξύ τους και νιώθεις σαν να βιώνεις ένα συνεχές déjà vu χωρίς τέλος. Σχέσεις κι άνθρωποι λοιπόν που μοιάζουν να έχουν περισσότερα κοινά μεταξύ τους από όσα θα ήθελες. Η αλήθεια είναι πως στην ουσία, δεν ελκυόμαστε από έναν συγκεκριμένο τύπο συντρόφου, αλλά από έναν συγκεκριμένο τύπο σχέσης που θεωρούμε πως μας ταιριάζει κι είναι συμβατός με την κοσμοθεωρία και τον τρόπο ζωής μας.
Ο λόγος λοιπόν που φαινομενικά όλες οι σχέσεις μας έχουν τόσα κοινά μεταξύ τους είναι φυσικά το γεγονός πως μαγνητιζόμαστε από εκείνους τους ανθρώπους που θεωρούμε πως μπορούν να μας προσφέρουν τη σχέση εκείνη που έχουμε πλάσει στο μυαλό μας ως ιδανική. Αν θεωρούμε πως θέλουμε μια σοβαρή σχέση με προοπτικές για ένα λαμπρό μέλλον, είναι φυσικό να επιλέγουμε ανθρώπους που μοιάζουν κατάλληλοι για σχέση. Αν από την άλλη ψάχνουμε κάτι πιο ελεύθερο χωρίς απαραίτητα να μας απασχολεί το μέλλον της σχέσης, το πιο πιθανό είναι να επιλέγουμε προσωπικότητες που μπορούν να διαχειριστούν την ανάγκη μας για περισσότερη ελευθερία, χωρίς περιττή κτητικότητα.
Το πρόβλημα που προκύπτει από αυτή μας την τάση όμως είναι πως, κάπως έτσι, αντί μέσα από τις σχέσεις μας να εξελισσόμαστε και να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι, τείνουμε να μένουμε στάσιμοι χωρίς να εξερευνούμε νέες εμπειρίες με νέους ανθρώπους. Επιπλέον, διατρέχουμε πάντα τον κίνδυνο να απορρίψουμε ανθρώπους και σχέσεις που θα μπορούσαν να μας προσφέρουν στιγμές και συναισθήματα πρωτόγνωρα και μοναδικά, μόνο και μόνο επειδή θεωρούμε πως δεν πληρούν τις προδιαγραφές μας.
Με τον τρόπο αυτό, ουσιαστικά κλείνουμε την πόρτα μας σε νέους ανθρώπους και μένουμε περιορισμένοι στη ζώνη ασφαλείας μας. Πολλές φορές άλλωστε, ίσως θεωρούμε πως μας ταιριάζει ένα συγκεκριμένο μοντέλο σχέσης απλά και μόνο επειδή δεν έχουμε δοκιμάσει ποτέ κάτι διαφορετικό. Δεν είναι ακόμη απίθανο να φτάσουμε στο σημείο να απορρίψουμε ανθρώπους από το φόβο μας για το άγνωστο. Ωστόσο, ο φόβος να βρεθούμε σε ανεξερεύνητα νερά μπορεί να μας περιορίσει τόσο ώστε ένα συγκεκριμένο άτομο που μοιάζει απαγορευμένο, να καταλήξει να γίνει το απωθημένο μας, αυτό που δεν τολμήσαμε ποτέ αλλά η σκέψη του εξακολουθεί ακόμη να μας βασανίζει και να μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν τελικά, ο τύπος σχέσης που θεωρούμε πως μας ταιριάζει, μπορεί να μας χαρίσει και την ευτυχία.
Στην τελική, αν νιώθουμε πως βρισκόμαστε συνεχώς στις λάθος σχέσεις με τους λάθος ανθρώπους, ίσως θα πρέπει να αναλογιστούμε τα κριτήρια που κάθε φορά μας οδηγούν στην επιλογή συντρόφου. Ίσως τότε συνειδητοποιήσουμε κατά πόσο οι επιλογές μας τελικά μας δικαιώνουν και συνάδουν με τις πραγματικές ανάγκες κι επιθυμίες μας. Εξάλλου, το να πάρεις το ρίσκο και να ξεκινήσεις ένα όμορφο ταξίδι με έναν άνθρωπο διαφορετικό από όσους έχεις συνηθίσει, μπορεί τελικά να σε ωθήσει στο να κάνεις την υπέρβαση και τελικά να βρεις την ευτυχία. Λένε άλλωστε πως το διαφορετικό είναι πιο δυνατό και τις περισσότερες φορές, έχουν δίκιο.
Κλείνοντας με τα λόγια του George Bernard Shaw, «μια ζωή που περνάει κάνοντας λάθη όχι μόνο είναι πιο σεβάσμια, αλλά και πιο χρήσιμη από μια ζωή που πέρασε κάνοντας τίποτα».
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου