Μας πέφτει λόγος το πού επιλέγει να πει ο Τζιόβας για τη σεξουαλικότητά του;

Ο ηθοποίος Ορέστης Τζιόβας παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Antivirus όπου μίλησε ανοιχτά για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, το πώς ο ίδιος εξερεύνησε τη σ@ξουλικότητά του σε νεαρή ηλικία αλλά και για τα πατριαρχικά στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας. Ο ίδιος δήλωσε πως αυτοπροσδιορίζεται ως ένας straight άνδρας με bisexual ανησυχίες, τις οποίες έχει εξερευνήσει στο παρελθόν καθώς δε θέλει να αφήνει σκοτεινά σημεία κι επιθυμίες στη ζωή του ανεξερεύνητες. Συμπλήρωσε ακόμη πως οι άνδρες με τους οποίους βρέθηκε ερωτικά ήταν φίλοι του κι ο λόγος που τους επέλεξε ήταν διότι ένιωθε άνετα μαζί τους. Όπως ανέφερε, δε θα φλέρταρε με άνδρες σ’ ένα μπαρ αλλά για εκείνον η επαφή με άλλους άνδρες είναι ένα κομμάτι του που έχει χαρακτήρα ξεκάθαρα σ@ξουαλικό.

Ο ηθοποιός δεν παρέλειψε ν’ αναφερθεί και στο γεγονός πως ένας από τους λόγους που τον έκαναν να μιλήσει ανοιχτά για τη σ@ξουαλική του ταυτότητα ήταν μια παρότρυνση του Αλέξανδρου Ρήγα ο οποίος, όπως ανέφερε, τον προέτρεψε να μιλήσει ανοιχτά για το σ@ξουαλικό του προσανατολισμό ώστε πολλοί νέοι -κυρίως- άνθρωποι να βοηθηθούν με τη σειρά τους να βρουν τη δύναμη να βγουν από την ντουλάπα.

Με αφορμή τις δηλώσεις Τζιόβα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έσπευσαν να τοποθετηθούν ως προς τα λεγόμενά του. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές αντιδράσεις ήταν εκείνη του Γιώργου Λιάγκα ο οποίος ξέσπασε μέσω της εκπομπής του, δηλώνοντας πως θεωρεί ρατσιστικό κι άδικο να μην επιτρέπεται και στον ίδιο να κάνει αντίστοιχες ερωτήσεις περί σ@ξουαλικότητας στους καλεσμένους της εκπομπής του, χωρίς να έχει συνέπειες για εκείνον και την εκπομπή του, σε αντίθεση με περιοδικά όπως αυτό που φιλοξένησε τη συνέντευξη Τζιόβα.

Κάπου εδώ λοιπόν θα μπορούσε να πει κανείς πως τίθεται και το ερώτημα του κατά πόσο είναι αποδεκτό και τελικώς πολιτικά ορθό να δέχεται κανείς ερωτήσεις σχετικά με τον σ@ξουαλικό του προσανατολισμό όταν μάλιστα πρόκειται και για συνέντευξη προς δημοσίευση. Δεν είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς στο ερώτημα αυτό, αν αναλογιστεί την κατάσταση που επικρατεί στη σημερινή κοινωνία που δεν έχει καταφέρει ν’ απαλλαγεί πλήρως από στερεότυπα και προκαταλήψεις ως προς το σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ανοιχτή συζήτηση με αφορμή αυτόν. Όσο και αν τα τελευταία χρόνια έχουμε κάνει βήματα προόδου ως προς την ελεύθερη έκφραση της σεξουαλικότητας και την αποδοχή της, το ότι ακόμη και σήμερα ένας νέος, όμορφος κι επιτυχημένος ηθοποιός μιλά ανοιχτά για τη σ@ξουαλική του ταυτότητα γίνεται είδηση που σχολιάζεται ποικιλοτρόπως από όλα τα μέσα, σημαίνει πως έχουμε να διανύσουμε μακρύ δρόμο ως κοινωνία για να μπορούμε να μιλάμε για πραγματική ελευθερία ως προς την ελεύθερη έκφραση των σ@ξουαλικών προτιμήσεων και την άνευ όρων αποδοχή τους.

Σε μια απόλυτα προοδευτική κι ανοιχτή κοινωνία, ένα τέτοιο γεγονός δε θα αποτελούσε είδηση καθώς θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτονόητο δικαίωμα έκφρασης και προσωπικής επιλογής. Ωστόσο, όσο υπάρχουν ακόμη άτομα που δικαίως φοβούνται ακόμη και να εξερευνήσουν τη σ@ξουαλικότητά τους κι από μικρή ηλικία  προτιμούν τον συμβιβασμό με αντάλλαγμα την κοινωνική αποδοχή, όσο υπάρχουν άνθρωποι που σιωπούν σε εταιρικά πάρτι κι οικογενειακά τραπέζια και γιορτές για το ποιοι είναι και πώς αισθάνονται προσποιούμενοι τους χαρούμενους οικογενειάρχες ή ακόμη και τους ερωτευμένους σε ευτυχισμένες straight σχέσεις για να μη χάσουν θέσεις για τις οποίες έχουν εργαστεί σκληρά ή να μη στεναχωρήσουν φίλους κι οικογένεια, μην μπορώντας ν’ αποδεχτούν κι οι ίδιοι πως όσα νιώθουν δεν είναι λάθος ούτε ντροπή,  τότε ερωτήσεις σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό δεν είναι μόνο αποδεκτές, αλλά κι απαραίτητες.

Οι ερωτήσεις όμως που θίγουν τόσο ευαίσθητα και προσωπικά θέματα, είναι καλό να γίνονται από άτομα με την απαραίτητη ενσυναίσθηση κι ευαισθησία. Να μη γίνονται για τα νούμερα. Να μη γίνονται για το κουτσομπολιό. Να γίνονται με τον δέοντα σεβασμό και σοβαρότητα καθώς μόνο έτσι θα αποτελέσουν πραγματική τροφή για σκέψη αλλά και μια πηγή έμπνευσης, δύναμης κι ενθάρρυνσης για όσους σιωπούν ως προς τον σ@ξουαλικό τους προσανατολισμό ενώ έχουν την ανάγκη να εκφραστούν.

Όσο για την ελευθερία να κάνουν τις ερωτήσεις που θέλουν όσοι έχουν ένα βήμα εκεί έξω, αυτή σίγουρα θα πρέπει να είναι τόσο αδιαπραγμάτευτη για εκείνους, όσο αποτελεί αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση και για τους ανθρώπους που επιλέγουν να μοιραστούν ένα κομμάτι της ψυχής τους με τον κόσμο, να το κάνουν σε ασφαλή περιβάλλοντα και με ανθρώπους που τους κάνουν να νιώθουν εμπιστοσύνη. Τέτοιες τοποθετήσεις μπορούν να έχουν πραγματικό αντίκτυπο στη ζωή κάποιων ανθρώπων που το έχουν ανάγκη και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην τις ξοδεύουμε σε συζητήσεις με σκοπό τα νούμερα τηλεθέασης και δηλώσεις εντυπωσιασμού. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.

Πηγή φωτογραφίας