Όλες εκείνες οι φορές που τα ζόρια έδειξαν πόσο αγαπιέστε

Ξεκινάς λοιπόν μια σχέση με ενθουσιασμό, πάθος και ένταση. Δεν μπορείς να πιστέψεις πως στάθηκες τυχερός και επιτέλους βρήκες εκείνον, τον ένα και μοναδικό που ξεχώρισες. Κι αν είσαι αρκετά τυχερός, τότε ναι, σε έχει ξεχωρίσει κι εκείνος. Πολλές φόρες στην αρχή μιας σχέσης ίσως είμαστε διστακτικοί. Διστάζουμε ν’αφεθούμε και να δώσουμε είτε γιατί δε θέλουμε να ξεγυμνωθούμε από φόβο μήπως φανούμε λίγοι μπροστά στον άλλο είτε γιατί οι αρνητικές εμπειρίες του παρελθόντος μας έχουν σημαδέψει και δεν αντέχουμε να πληγωθούμε ξανά. «Ποιος ο λόγος να δώσω αν είναι να πληγωθώ πάλι» λένε πολλοί, καταστρέφοντας τον αυθορμητισμό και τη μαγεία του πρώτου καιρού.

Στην αρχή τουλάχιστον, κάνεις τα πάντα για να δείξεις όσα νιώθεις για τον άλλο. Θέλεις όσο τίποτα να γνωρίζει τι σου συμβαίνει έτσι ώστε να νιώσει και ο ίδιος ασφάλεια και να σου ανοιχτεί. Ένας μέχρι χθες άγνωστος γίνεται πλέον η πρώτη σου «καλημέρα» το πρωί και η τελευταία σου σκέψη λίγο πριν κοιμηθείς. Προσπαθείς να μοιράζεσαι μαζί του την καθημερινότητά σου, να του κάνεις εκπλήξεις και να του χαρίζεις όμορφα δώρα. Κάπως έτσι ξεκινάς και νομίζεις πως όλα αυτά από μόνα τους αρκούν. Αυτό όμως που στην αρχή ίσως να μην αντιλαμβάνεσαι, είναι ότι, στον έρωτα, σημασία δεν έχει να λες στον άλλο συνεχώς πόσο πολύ τον θέλεις, τον γουστάρεις, σου λείπει αλλά να ξέρεις και τους λόγους που αυτό σου συμβαίνει καθώς και να υποστηρίζεις αυτή σου τη μεγάλη καψούρα με πράξεις. Κάθε μέρα.

Ξεφεύγοντας από το επιφανειακό και τα όσα θυμάται και αναλογίζεται κανείς μόνο σε γιορτές κι επετείους που κάνουν τους χρόνια δεσμευμένους να βαριούνται και τους singles να νιώθουν μόνοι και ξεχασμένοι είναι πως, σε μια σχέση, το να είσαι απλά εκεί, να τον θέλεις και να του το λες, δεν αρκεί. Οι σχέσεις βασίζονται στην εμπιστοσύνη κι εσύ πρέπει να είσαι εκεί για να στηρίζεις έμπρακτα.

Τη φορά εκείνη που θέλησε να μιλήσει σε κάποιον ξημερώματα και ξενυχτήσατε παρέα ακόμα κι αν δούλευες νωρίς το πρωί, όταν άφησες να σε δει στα χειρότερά σου, όταν μαλώσατε για το τελευταίο κομμάτι της πίτσας το οποίο κατά βάθος ήθελες περισσότερο να το πάρει παρά εσύ, την πρώτη φορά που μοιραστήκατε κάτι που δεν είχατε πει ποτέ σε κανέναν, το πιο ένοχο μυστικό σας, την πιο ντροπιαστική σας στιγμή, όταν συγχώρεσες εκείνο το άδικο ξέσπασμα που είχε επειδή περνούσε περίεργη φάση στη δουλειά και ήταν η ώρα δύσκολη γιατί ξέρεις πως αμέτρητες φορές έχεις υπάρξει και εσύ ο ίδιος άδικος με όσους αγαπάς. Ένας καβγάς άλλωστε δεν είναι ικανός να σας χωρίσει και τότε κατάλαβες πως σιγά-σιγά αυτό που είχατε γινόταν πιο δυνατό και άρχισες να εμπιστεύεσαι αβίαστα, φυσικά και χωρίς να προσπαθήσεις. Άρχισες να πιστεύεις σε εσάς και ένιωσες πραγματικά την εγγύτητα σαν να ήταν ένας άνθρωπος δικός σου. Όχι γκομενάκι, ούτε σχέση. Σχεδόν οικογένεια.

Αν διαβάζοντας τα παραπάνω είδες κάπου τον εαυτό σου και τη σχέση σου, μπορείς να νιώσεις για λίγο τυχερός καθώς μάλλον κάτι κάνεις καλά. Συνέχισε έτσι και μην επαναπαύεσαι. Μπορεί πάλι διαβάζοντας τα παραπάνω να είδες κάτι από όσα ονειρεύεσαι να γίνει η σχέση σου στο μέλλον. Το μέλλον θα σου δείξει αν έχεις βρει την ψυχή εκείνη που θα μπορέσει επιτέλους να σε ηρεμήσει και να σε ξεκουράσει. Ακόμα  όμως κι αν χάσεις, σίγουρα αξίζει να κάνεις μια προσπάθεια. Κάνε απλά ένα βήμα πιο κοντά και τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν.