Πέρασε ο καιρός κι αλλάξατε κι οι δυο

Κάθε άνθρωπος κρατάει στην καρδιά του ένα κομμάτι φυλαγμένο για όλους εκείνους τους ανθρώπους, έρωτες, συντρόφους, που τον άγγιξαν πραγματικά. Είτε ήταν μακροχρόνιες σχέσεις είτε σύντομες αλλά έντονες επαφές, δεν έχει σημασία. Όπως επίσης δεν έχει σημασία αν ο χωρισμός ήταν φιλικός και πολιτισμένος ή δυσάρεστος, γεμάτος νεύρα, πικρίες και εντάσεις.

Αυτό που έχει σημασία είναι τα όσα αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι της ζωής μας μάς δίδαξαν και μας έκαναν να νιώσουμε. Μετράνε ακόμη κι αυτά που τους κάναμε κι εμείς με τη σειρά μας να νιώσουν αλλά κι όσα τους μάθαμε. Είναι όλα αυτά που δημιουργούν ένα ιδιαίτερο δέσιμο ανάμεσα σε δύο ανθρώπους και όπως και αν καταλήξουν στο τέλος δεν ξεχνιέται εύκολα. Πάντα κάτι μένει να σου θυμίζει το παρελθόν.

Ο καιρός όμως περνάει αδυσώπητα και η μνήμη κάπου σιγά-σιγά ξεθωριάζει. Μετά από ένα χωρισμό, όχι μόνο ξεπερνάμε αλλά περνάμε στο επόμενο κεφάλαιο σχετικά εύκολα κι ανώδυνα. Ή τουλάχιστον έτσι γίνεται συνήθως.  Εξάλλου, ίσως φανεί χιλιοειπωμένο, αλλά στις μέρες μας το πιο δύσκολο είναι να θυμάσαι παρά να ξεχνάς καθώς άνθρωποι έρχονται και φεύγουν συνεχώς.

Υπάρχουν όμως και οι λίγοι, οι ξεχωριστοί, αυτοί που πάντα σε κάνουν να χαμογελάς όταν τους σκέφτεσαι. Ακόμη κι αν σε πλήγωσαν κατά τη διάρκεια της σχέσης σας, ήταν άνθρωποι που λίγο-πολύ σε έκαναν αυτό που είσαι σήμερα. Κι αυτό οφείλεις να τους το πιστώσεις. Γι’ αυτό και μόνο το λόγο αξίζουν να έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και το μυαλό σου.

Τι γίνεται όμως όταν το άτομο αυτό βρεθεί ξανά στο δρόμο σου μετά από καιρό; Ακόμη κι αν ζείτε σε διαφορετικές πόλεις, χώρες, ηπείρους. Συνήθως η ζωή έχει το ταλέντο να τα φέρνει έτσι ώστε κάποιοι άνθρωποι να είναι γραφτό να συναντηθούν ξανά. Γνωρίζοντας πως θα τον συναντήσεις νιώθεις κάτι ανάμεσα σε προσμονή αλλά και άρνηση. Είναι που έχει περάσει πια καιρός και έχεις να τον σκεφτείς ερωτικά χρόνια. Κάπου μέσα σου ίσως και λίγο φοβάσαι μήπως αυτή η συνάντηση ξυπνήσει μέσα σου συναισθήματα που ίσως δε γνωρίζεις πως έχεις ακόμα. Συγχρόνως όμως, ανυπομονείς. Θέλεις να δεις αυτόν τον ιδιαίτερο άνθρωπο της ζωής σου, να μάθεις τα πιο ουσιαστικά νέα του από αυτά για τα οποία σε πληροφορούν τα stories του στο Instagram και φυσικά να νιώσεις πάλι την παρουσία του. Θέλεις και να τον εντυπωσιάσεις, να σε δει στα καλύτερά σου.

Έρχεται η μεγάλη συνάντηση και στην αρχή είστε και οι δυο μαγκωμένοι. Αγκαλιάζεστε και φιλιέστε τυπικά στο μάγουλο. Το άρωμά του ίσως έχει αλλάξει πια όπως και το δικό σου. Το βλέμμα όμως και η αύρα του παραμένουν ίδια. Μιλάτε, συμφωνείτε, τσακώνεστε. Τελικώς καταλήγετε στο κρεβάτι. Ή μπορεί και όχι.

Του λες πως δεν ένιωσες τίποτα γι’ αυτόν μετά από τόσα χρόνια ενώ στην ουσία θα ήθελες απλά να του πεις πως πριν κάποια χρόνια που χώρισαν οι δρόμοι σας κάνατε λάθος.  Εκείνος σου θυμώνει κάπως αλλά συγχρόνως συμφωνεί πως έχει περάσει καιρός. Δεν ξέρεις αν ισχύει πλήρως αλλά ήταν πάντα η άμυνά σου το να είσαι σκληρός οπότε επιλέγεις να μην πεις τίποτα.

Aποχωρίζεστε με την υπόσχεση να τα πείτε ξανά σύντομα.  Κι εσύ φεύγεις με μια ανάμεικτη γεύση ανακούφισης και μελαγχολίας στα χείλη. Καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πραγματικά και δεν καταλήξατε μαζί, σκέφτεσαι. Αναρωτιέσαι όμως κι αν θα άξιζε ποτέ και να το προσπαθήσετε ξανά.

Ξέρεις πως δεν είστε πια σε μια ηλικία που ένα φιλί κι ένα όμορφο βράδυ μπορεί να κάνει την ιστορία σας να ξεκινήσει πάλι από την αρχή. Σίγουρα όμως μπορεί να σε κάνει να χάσεις έστω και για λίγο την ηρεμία σου.  Ή μήπως μπορεί τελικά ακόμα και τώρα να κάνει τη διαφορά; Την απάντηση αυτή όπως και το τέλος σε αυτή την ιστορία μπορείτε να τα δώσετε μόνο εσείς.