Κάθε μέρα είναι διαφορετική και απρόβλεπτη και αυτό είναι που την κάνει μοναδική. Σίγουρα ξύπνησες και εσύ κάποια μέρα και ένιωσες πως μοιάζει άδεια. Η αισιοδοξία σου σε εγκατέλειψε και τα πάντα έδειχναν μελαγχολικά. Δεν είχες όρεξη για τίποτα και ήξερες πως κάτι σου λείπει. Προσπάθησες να βρεις τι σου φταίει αλλά όλες οι προσπάθειες ν’ αλλάξεις διάθεση έπεσαν στο κενό.
Εκείνες τις μέρες είναι που νιώθεις την ανάγκη να φέρεις στο νου σου ένα συγκεκριμένο άτομο που δεν υπάρχει πια στη ζωή σου. Ανατρέχεις σε παλιές συνομιλίες σας, τις οποίες και έχεις κρατήσει όσος καιρός και αν έχει περάσει, ακούς ηχητικά μηνύματα, βλέπεις φωτογραφίες που είχε στείλει ο ένας στον άλλο και ταξιδεύεις σε μια εποχή στην οποία θεωρείς πως ήσουν πιο ευτυχισμένος. Μπορεί και να μην ήσουν και όλο αυτό να είναι μια άμυνα του μυαλού και της καρδιάς σου προκειμένου να απαλύνουν τον πόνο που σου προκαλεί η τωρινή κατάσταση.
Όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και εσύ, από κάπου έρχεσαι. Κουβαλάς βιώματα, εμπειρίες, καταστάσεις αλλά και ανθρώπους τους οποίους δεν μπορείς να ξεχάσεις, κυρίως γιατί δε θέλεις καν να προσπαθήσεις. Ζουν μέσα σου και μέσα από τις αναμνήσεις σας, ακόμη και αν πολλές από αυτές παρέμειναν σχέδια και ευσεβείς πόθοι. Εσύ συνεχίζεις να αναβιώνεις κάποιες στιγμές ευτυχίας. Σίγουρα κάθε άνθρωπος που περνάει από τη ζωή μας από τη στιγμή που επενδύσαμε χρόνο και συναίσθημα, απ’ τη στιγμή που δεθήκαμε μαζί του, δε φεύγει ποτέ εντελώς, συνήθως γιατί εμείς δεν το επιτρέπουμε επιλέγοντας να κρατάμε πράγματα από εκείνον.
Την ημέρα λοιπόν που όλα σου φταίνε και ίσως νιώθεις μοναξιά, αναρωτιέσαι για ακόμη μια φορά τι πήγε στραβά, ενώνεις τα κομμάτια του παζλ και καταλήγεις στο συμπέρασμα πως ίσως δεν ήταν απλώς η κατάλληλη στιγμή να προχωρήσετε παρακάτω εσείς οι δυο. Ακόμη προσπαθείς να επικεντρωθείς στα αρνητικά του συγκεκριμένου ανθρώπου που τριγυρνάει στη σκέψη σου. Κάνεις μια προσπάθεια να βγάλεις τον έρωτα που ζήσατε -όπως τον ζήσατε και για όσο- ανεπαρκή, αταίριαστο και ασήμαντο.
Για κακή σου τύχη όμως, δεν τα καταφέρνεις. Στο μυαλό σου έρχονται μόνο τα καλά και οι στιγμές που πίστεψες πως θα μπορούσατε να τα καταφέρετε, να μείνετε μαζί ως το τέλος και η δική σας ταινία να έχει το περιβόητο Happy End που όλοι επιζητούν. Σκέφτεσαι πως δε γίνεται να έχει τελειώσει έτσι απλά και η τελευταία σας επαφή να ήταν μερικές αμήχανες κουβέντες και κάποιες ευχές μια γιορτινή μέρα. Σίγουρα ονειρευόσουν ένα τέλος πιο φαντασμαγορικό και σίγουρα πιο συναρπαστικό, όπως ήταν και η γνωριμία σας από την αρχή.
Παίρνεις μια βαθιά ανάσα και εύχεσαι το σύμπαν να σου δώσει άλλη μια ευκαιρία και να έρθει το άτομο αυτό στον δρόμο σου αλλά αυτή τη φορά να είναι πιο ώριμο και συνειδητοποιημένο όπως άλλωστε είσαι και εσύ πια. Μετά από πολύ καιρό που βρισκόσουν στο μεταίχμιο, νιώθεις πως πια ξέρεις τι θέλεις αλλά και πώς να το αποκτήσεις. Έχεις μάθει να μετριάζεις τον θυμό και τον εγωισμό σου και οι παρορμητικές κινήσεις δε σου ταιριάζουν πια. Δεν κάνεις πλέον συμβιβασμούς ούτε σε ανθρώπους ούτε σε καταστάσεις μόνο και μόνο για να ξεγελάς τη μοναξιά σου, η οποία πια δε σε τρομάζει. Έχεις μάθει να την εκτιμάς.
Το σημαντικότερο όλων όμως είναι πως πια δε στηρίζεις την ευτυχία σου σε ένα και μόνο και πρόσωπο. Όσο και αν ένα συγκεκριμένο άτομο παραμένει σημαντικό για εσένα, ξέρεις πως η ευτυχία μπορεί να σε περιμένει στην επόμενη στροφή, στην πρωινή σου βόλτα ή ένα βροχερό πρωινό που μοιάζει μουντό και χωρίς ενδιαφέρον. Μια συνάντηση αρκεί εξάλλου για να σου αλλάξει τη ζωή και εσύ το ξέρεις πλέον καλά, είτε πρόκειται για συνάντηση με άτομο του παρελθόντος, είτε όχι. Δεν έχει άλλωστε σημασία, εφόσον υπάρχει εκεί έξω και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εμφανιστεί μπροστά σου και να σε εκπλήξει. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.
Συντάκτης: Νεφέλη Μπαντελά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
