Nέα έρευνα: Τα θηλυκά δελφίνια μιλούν «μωρουδίστικα» στα μικρά τους!

Τα δελφίνια είναι γνωστά κι αγαπητά για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους που τα κάνουν να μοιάζουν αρκετά με τους ανθρώπους. Είναι φιλικά, κοινωνικοποιούνται, παίζουν κι επικοινωνούν, συνδέονται ερωτικά και φτιάχνουν μονογαμικές σχέσεις, ενώ σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που έγιναν γνωστά τη Δευτέρα, κανακεύουν τα μωρά τους όπως οι άνθρωποι, προσθέτοντας ένα ακόμη χαρακτηριστικό στη λίστα εκείνων των γνωρισμάτων τους που τα κάνουν τόσο ξεχωριστά.

Πιο συγκεκριμένα, τα θηλυκά ρινοδέλφινα χρησιμοποιούν υψηλότερης συχνότητας μωρουδίστικη ομιλία όταν απευθύνονται στα μωρά τους ενώ το εύρος της φωνής τους γίνεται μεγαλύτερο, σύμφωνα με δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό «Proceedings of the National Academy of Sciences».  Στο πλαίσιο της έρευνας, οι ερευνητές ηχογράφησαν τα χαρακτηριστικά σφυρίγματα 19 μαμάδων-δελφινιών στη Φλόριντα. Στόχος ήταν να συγκρίνουν τα σφυρίγματα των μαμάδων όταν συνοδεύονταν από τα μωρά τους με τα αντίστοιχα όταν κολυμπούσαν μόνες τους ή μαζί με άλλα ενήλικα του κοπαδιού. Όπως διευκρινίζει ο βιολόγος Πίτερ Τάιακ από το πανεπιστήμιο Σεν Άντριους στη Σκωτία, τα αποτελέσματα ισχύουν και για τις 19 μαμάδες που συμμετείχαν στο πείραμα.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως στη γλώσσα των δελφινιών, το σφύριγμα είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο κι ένας τρόπος να εκφράσουν τη δική τους φωνή, λέγοντας απλώς «είμαι εδώ». Πέρα από τρόπος επικοινωνίας, το σφύριγμα επιτρέπει στα δελφίνια να παρακολουθούν το ένα το άλλο. Αν κι οι λόγοι που τα δελφίνια μιλούν «μωρουδίστικα» στα μικρά τους δεν έχουν εξακριβωθεί, το πιο πιθανό είναι πως οι μαμάδες απευθύνονται στα μικρά τους σε υψηλότερο τόνο για να τους μάθουν να αναγνωρίζουν νέους ήχους. Ένας άλλος λόγος μπορεί ακόμη να είναι πως το κάνουν για να τραβήξουν την προσοχή των μωρών κι εκείνα να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν πότε η μητέρα τους, τούς μιλάει. Σύμφωνα με έρευνα του 1980, τα μωρά των ανθρώπων δίνουν μεγαλύτερη προσοχή όταν τους μιλούν με πολλούς και διαφορετικούς τόνους. Το φαινόμενο αυτό θα μπορούσε και να συνδεθεί και με τον τρόπο που οι άνθρωποι μιλούν στα μωρά τους προκειμένου να τους μάθουν να μιλούν και να επικοινωνούν.

Ομοίως, οι θηλυκοί πίθηκοι αλλάζουν τα καλέσματά τους για να προσελκύσουν και να διατηρήσουν την προσοχή των απογόνων τους  ενώ τα μικρά και ζωηρά πτηνά ζεμπράκια χρησιμοποιούν πιο υψηλό τόνο και τραγουδούν χαμηλώφωνα όταν απευθύνονται στα μικρά τους, πιθανώς για να τους μάθουν να τραγουδούν.

Μέλη της επιστημονικής κοινότητας δηλώνουν ενθουσιασμένα με τα καταπληκτικά αυτά ευρύματα τα οποία αποτελούν αποτέλεσμα μεγάλης ερευνητικής προσπάθειας, όπως εξηγεί ο Μαουρίτσιο Καντόρ, θαλάσσιος βιολόγος στο κρατικό πανεπιστήμιο του Όρεγκον που δε συμμετείχε στην έρευνα. Οι ερευνητές χρειάστηκε να εγκαταστήσουν ειδικά μικρόφωνα στον βυθό και για τριάντα χρόνια να παρακολουθούν τη συμπεριφορά αλλά και τα χαρακτηριστικά σφυρίγματα των άγριων δελφινιών στη Σαρασότα της Φλόριντα προκειμένου να ηχογραφήσουν τα σφυρίγματά τους. Η διαδικασία αυτή λάμβανε χώρα, τόσο κατά περιόδους που τα δελφίνια είχαν μικρά, όσο κι όταν δεν είχαν. Οι μπάμπαδες των δελφινιών παίζουν περιορισμένο ρόλο στην ανατροφή τους κατά τα τρία χρόνια που τα μικρά δελφίνια μένουν με τις μητέρες τους, οπότε ο ρόλος τους δε διερευνήθηκε.

Πολλά συγχαρητήρια σε αυτή την ομάδα κι όλη μας την αγάπη στα αξιολάτρευτα δελφίνια που πάντα κερδίζουν την αγάπη και το θαυμασμό μας!