Δεν αφορά κανέναν το πώς διαχειρίζεται κανείς τον πόνο του

Έχουμε μάθει από μικροί να εκφέρουμε άποψη για τους πάντες ακόμη και αν τους γνωρίζουμε ελάχιστα. Δεν είναι άλλωστε λίγοι αυτοί που δυσκολεύονται να διαχωρίσουν το θάρρος της γνώμης τους από την αδιακρισία. Για πολλούς είναι αρκετά δύσκολο απλά να μην παρεμβαίνουν σε θέματα που δεν τους αφορούν. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές, είναι φανερό πως όσοι ασχολούνται με πάθος με τις υποθέσεις των άλλων είτε το κάνουν από υποκρισία και δήθεν ενδιαφέρον είτε το κάνουν γιατί βλέπουν στους άλλους όσα θα ήθελαν να είναι οι ίδιοι αλλά δεν τολμούν. Ίσως ακόμη δεν αντέχουν όσα τους δυσαρεστούν και τους φοβίζουν. Με το να ψέγουν λοιπόν αντιδράσεις, στο μυαλό τους αυτομάτως διαχωρίζουν τη θέση τους και δηλώνουν πόσο διαφορετικοί, ώριμοι και «σωστοί» είναι οι ίδιοι.

Ο άνθρωπος με τον οποίο θα επιλέξεις να είσαι, οι παρέες που σε ευχαριστούν, το επάγγελμα που ασκείς ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο θα επενδύσεις τα χρήματά σου, μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο σχολιασμού από ανθρώπους του κύκλου σου, είτε σε γνωρίζουν περισσότερο είτε λιγότερο. Από τον κανόνα αυτό βέβαια, δεν ξεφεύγει ούτε ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεσαι τον αποχωρισμό. Ένας αποχωρισμός είναι μια από τις πιο δυσάρεστες καταστάσεις τις οποίες μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος. Μπορεί να πρόκειται για το τέλος μιας φιλίας ή μιας σχέσης, τη μετακόμιση ενός σημαντικού ανθρώπου χιλιόμετρα μακριά ή ακόμη και το θάνατο. Κάθε άνθρωπος έχει τις άμυνές του και τους δικούς του τρόπους να αντιμετωπίζει ό,τι άσχημο συμβαίνει μέχρι να φτάσει στο σημείο να το ξεπεράσει. Άλλοι το ρίχνουν στη διασκέδαση, άλλοι κλείνονται στον εαυτό τους ή ακόμη βρίσκουν καταφύγιο στη δουλειά. Όσο μοναδικός είναι κάθε άνθρωπος, τόσο διαφέρουν και οι τρόποι που χρησιμοποιεί για να ξεπεράσει συγκεκριμένα γεγονότα και καταστάσεις.

Σε τέτοιες δύσκολες περιόδους της ζωής, αν είσαι αρκετά τυχερός, ο περίγυρός σου θα σε στηρίξει. Υπάρχουν ωστόσο περιπτώσεις στις οποίες, οι άνθρωποι γύρω σου, αντί να σε στηρίξουν, θα επιλέξουν να σου κουνήσουν το δάχτυλο με τη δικαιολογία πως θέλουν το καλό σου. Μην απορήσεις αν γίνεις αντικείμενο σχολιασμού και κριτικής. Πολλοί μπορεί να χαρακτηρίσουν τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεσαι τον πόνο σου υπερβολικό ή ακόμη και ψυχρό. Ο καθένας κρίνει σύμφωνα με το δικό του σύστημα αξιών και με βάση τη δική του λογική, άλλωστε.

Κανείς δε χρωστάει μέσα σε όλα τα άλλα εξηγήσεις σε τρίτους για το πώς βιώνει όσα τον ταλαιπωρούν. Το πώς διαχειρίζεται κανείς τα συναισθήματά του και ειδικά τον πόνο του, είναι προσωπική του υπόθεση και σε καμία περίπτωση δεν προσφέρεται ως αντικείμενο σχολιασμού ή ακόμη και χλευασμού. Οι ανθρώπινες σχέσεις απαιτούν χρόνο και σκληρή δουλειά ενώ πολλές φορές το να ανακατεύεται κανείς σε υποθέσεις που δεν τον αφορούν, τις κάνει λίγο πιο δύσκολες, καθώς βάζει στο παιχνίδι το κοινωνικό πρέπει.

Καλό θα ήταν στη ζωή οι άνθρωποι να κάνουν μια μικρή παύση πριν κρίνουν, να σταματήσουν να σχηματίζουν άποψη έχοντας στο μυαλό τους τον ίδιο τους τον εαυτό ως πρότυπο και να καταλάβουν πως κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αντιδρά διαφορετικά σε γεγονότα και καταστάσεις.  Αν όλοι μας παλεύουμε να χτίσουμε αληθινές ανθρώπινες σχέσεις, ας το κάνουμε τουλάχιστον με βάση την αγάπη και την κατανόηση. Μόνο έτσι εξάλλου θα νιώσουμε πως η όλη προσπάθεια αξίζει τον κόπο.