Εκείνοι οι λίγοι που έχουν το negroni για ποτό τους

Λέγεται πως το negroni είναι το πλέον κορυφαίο κοκτέιλ στον κόσμο. Το εκθειάζουν σε άρθρα, δημοσιεύσεις, podcasts, με τις απόψεις όσων το δοκιμάζουν να διίστανται. Σ’ αυτό το σημείο έγκειται κι η μαγεία του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ή τ’ αγαπάει κανείς ή το μισεί. Κάτι ενδιάμεσο δεν υπάρχει κι αυτό το έχει κατακτήσει επάξια. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι πως δε γίνεται να μην το σέβεσαι.

Είναι ένας γευστικός πόλεμος ανάμεσα στο πικρό και το γλυκό χωρίς όμως να θέλει κανένα από τα δύο να υπερισχύσει. Το χαρακτηρίζει η ισορροπία κι η απλότητα. Αποτελείται από ισόποση αναλογία Gin, Campari και κάποιου γλυκού βερμούτ. Το χρώμα του είναι ένα βαθύ κόκκινο το οποίο σε δελεάζει να το δοκιμάσεις. Δεν κρύβει την πραγματική του γεύση πίσω από σιρόπια κι ευφάνταστες γαρνιτούρες κι αυτό το καθιστά το απόλυτα αυθεντικό κοκτέιλ. Σου φανερώνει με την πρώτη γουλιά την πικρή του αλήθεια, την αδιαμφισβήτητη κομψότητά του και με απλόχερη ανιδιοτέλεια, δεν περιμένει σε καμία περίπτωση να το επιλέξεις. Γνωρίζει καλά πως αυτοί που το αγαπούν διακατέχονται από υψηλή αφοσίωση χωρίς ίχνος αμφιβολίας.

Αν όχι το πιο σπάνιο, ίσως το πιο δύσκολο είναι να εντοπίσεις κάποιον ειλικρινή οπαδό του, οπότε αν τον έχεις βρει, θεώρησε τον εαυτό σου τυχερό. Σίγουρα όλοι βαρεθήκαμε το Gin Tonic, το Gin pink grapefruit και την Paloma. Έτσι δεν είναι; Αυτός που θα κλέβει την παράσταση θα είναι όποιος παραγγέλνει negroni. Η σκιαγράφηση του χαρακτήρα γίνεται αυτόματα, η καλή πρώτη εντύπωση έχει δημιουργηθεί και το παιχνίδι έχει ένα ξεκάθαρο νικητή.

Ως λάτρης του, νιώθω ευγνώμων που βρήκα το negroni buddy μου κι ευτυχισμένη που το βρήκα στο πρόσωπό σου. Συνόδευσε με μια τρυφερή αξιοπρέπεια κάθε δική μας στιγμή. Τα ξενύχτια μας, τις βόλτες μας, τα ταξίδια μας κι όλα τα ξημερώματα που μας βρήκαν αγκαλιά να μιλάμε για τη ζωή. Παρηγόρησε τους τσακωμούς και τις φωνές μας κι επισφράγισε την αφοσίωσή μας σ’ αυτό. Απορούσες πάντα πώς αντέχω να πίνω τόσα πολλά και με μια γλυκιά αλαζονεία απαντούσα πως αυτό συμβαίνει αν έχεις βρει το ποτό που σου ταιριάζει. Άραγε αναρωτήθηκες ποτέ πόσα νοήματα έκρυβε η απάντησή μου;

Παραμείναμε για καιρό πιστοί στην επιλογή μας. Δε μας άγγιζε αν ήταν πρωί, μεσημέρι, απόγευμα ή βράδυ. Αδιαφορούσαμε αν είχε ήλιο, έκανε κρύο ή έβρεχε. Δοκιμάσαμε negroni σε όλα τα μπαράκια της Αθήνας, σε γάμους, βαφτίσεις, παραλίες, parties, θέες, νησιά, σοκάκια και βουνά. Μας κράτησε συντροφιά όταν φορούσαμε τα καλά μας, όταν φορούσαμε πυτζάμες, φόρμες, μπουφάν, μαγιό κι όταν ήμασταν γυμνοί. Υπήρξαμε ευάλωτοι μπροστά του, με μια πρωτοφανή για τα δεδομένα μας αλήθεια, που καθιστούσε τη σχέση μας αμοιβαία ειλικρινή. Μας είδε ξαπλωμένους, κουρασμένους, ηλιοκαμένους και μεθυσμένους. Αγκαλιασμένους, ερωτευμένους, καβλωμένους, ευτυχισμένους, τσακωμένους, φυλακισμένους, πιεσμένους και δυστυχισμένους. Γευτήκαμε άπειρες παραλλαγές, πιο πικρές, πιο γλυκιές, πιο βαριές και κάποιες τελείως αποτυχημένες. Ήπιαμε negroni νερωμένα, με πολλά παγάκια -ενώ προτιμούσαμε τον μεγάλο τετράγωνο πάγο- negroni σε άσχημα ποτήρια και negroni σερβιρισμένα με καλαμάκι. Ανταλλάξαμε τις απόψεις μας- που σχεδόν πάντα ήταν οι ίδιες.

Συνεχίσαμε ακάθεκτοι να το επιλέγουμε όταν όλος ο περίγυρός μας που δοκίμαζε από τα ποτήρια μας, το σιχαίνονταν. Δεν είχε τη δύναμη να μας επηρεάσει τίποτα. Κανένας εξωτερικός παράγοντας ή σχολιασμός δεν κλόνισε τη συνειδητή μας εμπιστοσύνη στο negroni. Υπήρξαμε φανατικοί υποστηρικτές του, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις στο αντικείμενο και σίγουρα χωρίς δεύτερες σκέψεις. Λάτρευα τη στάση σου όταν κάποιος γνωστός μας ρωτούσε πληροφορίες και που πάντα άφηνες εμένα να εξηγώ, θαυμάζοντας την αγάπη μου γι’ αυτό. Πόσο όμορφο ήταν που διαφωνούσαν όλοι με την επιλογή μας κι εμείς τη στηρίζαμε λες κι ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο!

Αν μη τι άλλο, σας το είπα, το negroni δημιουργεί ισόβιους δεσμούς και μια ειλικρινή σχέση που κανένας δεν τολμάει και δε θέλει να προδώσει. Όμορφο να μη θες να προδώσεις κάτι που αγαπάς, ετσι δεν είναι; Μπορεί να είναι πικρό αλλά η επίγευση θα παραμένει σταθερά γλυκιά και πάντα αυτό θα θυμάσαι σαν τελευταία εντύπωση. Σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που θα μας κουράσει και θα μας αηδιάσει η τόση πίκρα. Σίγουρα θα υπάρξουν βραδιές που η safe επιλογή του Gin Tonic θα μας χτυπήσει την πόρτα. Σίγουρα θα το αποφύγουμε όταν πονάμε πολύ για να μη μας θυμίζει ότι το πίναμε μαζί. Ένα είναι όμως δεδομένο. Πώς στο τέλος σ’ αυτό θα γυρνάμε γιατί αυτό είναι το σπίτι μας.

Πιες  λοιπόν και ένα negroni στην υγειά μας απόψε. Βάζω στοίχημα, πως σε κάθε γουλιά θα σκέφτεσαι εμάς. Δώσε και στους φίλους σου να δοκιμάσουν και γέλα με τη γλυκιά έκφραση απέχθειας που θα σχηματιστεί στο πρόσωπό τους. Και σίγουρα, σ’ αυτό το σημείο, θα νοσταλγήσεις τη λάμψη στα μάτια μου, που τόσο αγαπούσες όταν έπινα τη δικιά μου πρώτη γουλιά.

Δοκίμασα πολλά negroni έκτοτε. Ξέρεις όμως τι συνειδητοποίησα; Πότε δεν πρόλαβα να σου πω ποιο μου άρεσε πιο πολύ απ’ όλα. Το πιο αγαπημένο μου negroni ήταν αυτό που μοιραζόμουν μαζί σου.