«Τριαντατρία χρόνια ευτυχισμένου γάμου μετρούν σου λέω! Στις μέρες μας που δεν μένει τίποτα όρθιο, μπορείς να το συγκρίνεις με άθλο του Ηρακλή,» φώναζα μ’ έμφαση στην κολλητή μου.
«Εντάξει Αναστασάκι, τα περισσότερα ζευγάρια ξεχνάνε στην πορεία των χρόνων πώς ξεκινήσανε, τι τους ένωσε κι αγαπήθηκαν. Ενώ εκείνοι είναι αλλιώς. Όταν έχεις παλέψει πολύ για έναν έρωτα, μαθαίνεις να τον προφυλάσσεις» μου απάντησε η φίλη μου η Έλλη.
Και γιατί εκείνοι είναι αλλιώς;
Η Λίλιαν ήρθε στην Ελλάδα με τ’ αδέλφια της και τους γονείς της, όταν ήταν δεκατεσσάρων. Μετανάστες στη Βοστώνη της Αμερικής οι γονείς της, φρόντισαν να συσφίξουν τις σχέσεις με το υπόλοιπο σόι αφού θα έμεναν μόνιμα.
Έτσι η Λίλιαν άρχισε να γνώριζει όλα τα ξαδέρφια της και να βγαίνει μαζί τους, πλην του Αλέξανδρου που ήταν φαντάρος. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά, μετά από τρία χρόνια σε μια οικογενειακή γιορτή.
«Ποιος είναι αυτός ο κούκλος;» ρώτησε την μικρή κόρη της θείας της.
«Εμ…είναι ο αδελφός μου, που έλειπε φαντάρος» απάντησε η μικρή στη Λίλιαν που ζαλίστηκε μόλις το άκουσε. Ο Αλέξανδρος ήταν τότε εικοσιτριών χρόνων και ένεκα εμφάνισης κιόλας, τις είχε τις εμπειρίες του. Όμως μόλις την είδε, αποφάσισε ότι αυτή ήταν η γυναίκα της ζωής του και δεν μετάνιωσε ακόμα κι όταν του συστήθηκε ως κόρη του θείου του.
Σας τα περιγράφω όπως ακριβώς μου τα είπαν.
Η Λίλιαν στην αρχή πάλεψε αυτή την έντονη έλξη όσο μπορούσε.
«Δεν σε καταλαβαίνω κόρη μου. Γιατί ξαφνικά αποφεύγεις τα ξαδέλφια σου; Σε παρακαλώ πολύ, θα νομίζουν ότι επειδή μεγάλωσες στην Αμερική τους σνομπάρεις. Θες να’ χουμε κουβέντες απ΄τους θείους σου για την διαγωγή σου; Κι αυτή η φαρμακόγλωσσα η αδερφή του πατέρα σου, είναι να μη σε πιάσει στο στόμα της! Πήγαινε σε παρακαλώ πολύ» της είπε η μάνα της.
Και πήγε. Κι ο Αλέξανδρος την κερνούσε ποτά και μιλούσαν για την καθημερινότητα της Αθήνας. Τα μάτια τους όμως έλεγαν άλλα. Οι συναντήσεις αυξήθηκαν. Πάντοτε μαζί με όλα τα ξαδέρφια, όπως συνηθιζόταν στην τότε εποχή. Και τα μάτια συνέχισαν να μιλούν φλύαρα και να τρώνε αχόρταγα. Χωρίς να υπάρξουν λόγια, είχαν ήδη αποφασίσει ότι έχουν σχέση κι ότι θα γκρέμιζαν οικογένειες αν χρειαζόταν. Και τις γκρέμισαν.
Από εκεί και πέρα η Λίλιαν που δεν έχανε επεισόδιο της Δυναστείας, έκανε σαπουνόπερα την ίδια της τη ζωή. Στην αρχή νοίκιασαν κρυφά μια γκαρσονιέρα στην Πετρούπολη και μοιράζονταν το κολατσιό του Αλέξανδρου που είχε για την δουλειά.
Ούτε η πείνα κατάφερε να σπάσει τον έρωτά τους. Όταν μαθεύτηκε το ειδύλλιο, έκαναν τις απαραίτητες εξετάσεις που βεβαίωναν ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα με τα γονίδια τους σε περίπτωση εγκυμοσύνης.
Κατάφεραν να πείσουν τον παπά της Αρχιεπισκοπής να τους στεφανώσει, αλλά τελευταία στιγμή η μάνα του Αλέξανδρου σταμάτησε τον γάμο, απειλώντας τον παπά ότι θα τον φυλακίσει.
Έτσι αναγκάστηκαν οι δύο ερωτευμένοι να φύγουν στην Αμέρικη, επικυρώνοντας εκεί τα γαμήλια δεσμά τους. Μετά από ένα χρόνο η Λίλιαν εμφανίστηκε στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν η μητέρα της, ούσα επτά μηνών έγκυος. Οι συγγενείς με το που την αντίκρισαν, γύρισαν την πλάτη κι έφυγαν.
Τ’ αδέρφια τους το αποδέχτηκαν εξαρχής αλλά οι γονείς και οι θείοι έκαναν χρόνια να το ξεπεράσουν. Καταλαβαίνετε ότι τα ονόματα έχουν αλλάξει γιατί ακόμα και τώρα για τους παραέξω, είναι κατάπτυστοι.
Κατάπτυστοι για ποιον; Πάμε στο ηθικόν του πράγματος. Προσέβαλλαν τον λόγο του Θεού; Ο πατέρας της Χριστιανικής Εκκλησίας Ισαακ, είχε νυμφευθει την πρώτη του ξαδέρφη. Προσέβαλλαν μήπως τον λόγο των ανθρώπων; Ο ίδιος ο πρωτεργάτης της εξελικτικής θεωρίας, ο Δαρβίνος είχε αποκτήσει δέκα παιδιά με την ξαδέλφη του.
Για να μην μιλήσω για τον Einstein και τον H.G.Wells. Αναφέρεται ότι το 50% των γάμων που έχουν διατελεστεί απ΄την αρχαιότητα εώς σήμερα, είναι μεταξύ ατόμων με βαθμό συγγένειας.
Μέχρι το 1860 ήταν ένα φαινόμενο σύνηθες κι άρχισε ν’ απάγορεύεται λόγω των περιπτώσεων γενετικών διαταραχών στις βασιλικές οικογένειες.
Κι εδώ που φτάσαμε στο κυρίως ζήτημα, ας διαχωρίσουμε τα πράγματα μια και καλή. Είναι απολύτως λογικό όταν παντρεύονται κατ’ εξακολούθησιν ξαδέρφια μεταξύ τους απο γενιά σε γενιά, κάπου το αίμα να γίνει νερό.
Όμως εδώ μιλάμε για δύο μόνο ξαδέρφια που σαφώς δεν έχουν σκοπό να βάλουν τα παιδιά τους να κάνουν το ίδιο. Σύμφωνα με τεκμηριωμένες έρευνες, ενδέχεται μόνο το 3% των παιδιών από τέτοιους γάμους να παρουσιάσουν γενετικές ανωμαλίες.
Είναι το ίδιο ποσοστό με το να μείνει μια γυναίκα έγκυος στα σαράντα.
Μάλιστα τα παιδιά των καπνιστών έχουν 50% πιο υψηλές πιθανότητες να παρουσιάσουν γενετικές διαταραχές. Βέβαια καμία πολιτεία δεν έχει απαγορεύσει την εγκυμοσύνη μήτε στις καπνίστριες, μήτε στις σαραντάχρονες.
Κι εφόσον υπάρχουν πλέον εξετάσεις με τις οποίες μπορεί το ζευγάρι να εξετάσει τα χρωμοσώματα τους, είναι τελείως άτοπο να αποφασίζει μια κυβέρνηση για το ποιον μπορείς να παντρευτείς και ποιον όχι.
«Έχε κατά νου πως ότι γίνεται καλόβουλα με καρδιά, αλήθεια και καύλα, απαγορεύεται δια ροπάλου να γεννά ενοχές» γράφει η Γεωργία Χατζηγεωργίου στο άρθρο «τα θλιβερά πρέπει των άλλων». Μέχρι και τώρα που γράφω το κείμενο δεν έχω αποφασίσει τι θα έκανα εγώ.
Πρόσφατα τους είδα και σχεδόν μύρισα την βαθιά τους αγάπη. Και διερωτώμαι: Θα αφήσεις τα πρέπει των άλλων να σε κρατήσουν μακριά απ΄την αδελφή ψυχή σου; Έστω κι αν είναι η εξαδέλφη σου;
Συντάκτης: Αναστασία Σταθοπούλου
