Σκέφτηκες ποτέ πόσοι άνθρωποι περνάνε απ’ τη ζωή σου; Συγγενείς, δάσκαλοι, συμμαθητές, φίλοι, εραστές, συνεργάτες, εργοδότες, άγνωστοι με τους οποίους ανταλλάσεις μερικές κουβέντες και δε ξαναβρίσκεσαι ποτέ;
Κάθε άνθρωπος που συναντάς παίζει το ρόλο του στη ζωή σου. Άλλος σου μαθαίνει να περπατάς και να τρως, άλλος να διαβάζεις και να γράφεις, άλλος να φιλάς, να ερωτεύεσαι και να έρχεσαι σε οργασμό. Άλλος σε προστατεύει, σε κάνει χαρούμενο, σε στεναχωρεί, σε προδίδει. Όλοι είναι απαραίτητοι, γιατί μέσα από όλα αυτά μαθαίνεις να ζεις προετοιμασμένος για καθετί.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι οι άνθρωποι που θα σε κάνουν και πιο δυνατό. Δε θα σε λυπηθούν, ούτε θα σου χαϊδέψουν τ’ αυτιά. Δε θα σε πάρουν αγκαλιά, αλλά απεναντίας θα σου σκάσουν κι ένα χαστούκι σου αν χρειαστεί για να ξυπνήσεις. Κι όλοι θα έπρεπε να έχουμε έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή μας.
Ακόμα κι αν δεν είστε πολύ κοντά, θα μπορούσε να θεωρηθεί ο καλύτερός σου φίλος. Γιατί οι καλοί φίλοι δεν είναι αυτοί που πίνουν μαζί σου τα σφηνάκια τα Σαββατόβραδα, ούτε αυτοί που μοιραστήκατε μαζί δυο μυστικά και μερικές εκδρομές. Δεν είναι αυτοί που γελάσατε με διάφορες σαχλαμάρες και βγάλατε αμέτρητες selfies κι άλλες τόσες στημένες φωτό.
Καλοί φίλοι είναι εκείνοι που ακόμη κι αν δε τους σκέφτεσαι σαν φίλους, δε θα σου μιλήσουν ποτέ με λύπηση, ό,τι κι αν κάνεις κι ό,τι κι αν έχεις περάσει. Θα σε πιάσουν από το γιακά, θα σε ταρακουνήσουν και θα στα πούνε έξω απ’ τα δόντια.
Δε θα σε αφήσουν να στείλεις μεθυσμένο μήνυμα στις πέντε το χάραμα, ούτε να παρατήσεις τη δουλειά σου σε τέτοιες εποχές, επειδή ένιωσες να πιέζεσαι λιγάκι. Θα σε συνεφέρουν όταν θα έρθεις στο αμήν και θα θες να κόψεις την καλημέρα στη μάνα σου, επειδή δε θέλει να πας εθελοντής στη Ζιμπάμπουε και σε χάσει από κοντά της ή αν έχεις χρέη και θέλεις να πας να φουντάρεις.
Κόλακες υπάρχουν πολλοί και δε σου προσφέρουν στην ουσία τίποτα εκτός από ωραία λόγια. Σου λένε ό,τι νομίζουν πως θέλεις να ακούσεις κι έτσι δε βοηθάνε πουθενά. Σου λένε πράγματα που ήδη ξέρεις, τρέφουν τις όποιες θετικές ή αρνητικές σου σκέψεις ακόμη κι αν βλέπουν πως είναι λαθεμένες. Βαριούνται να ασχοληθούν παραπάνω και δε θέλουν να γίνουν δυσάρεστοι.
Ενώ εκείνος που θα έρθει και σου τα πει καθαρά και ξάστερα, νοιάζεται πραγματικά για το τι θα κάνεις. Θέλει να σε βοηθήσει κι όταν βλέπει πως είσαι θολωμένος θέλει να είναι αυτός που θα σε κάνει να σκεφτείς καθαρά ώστε να πάρεις σωστές αποφάσεις. Ακόμη κι αν δε τα καταφέρει, ακόμη κι αν αυτό του κοστίσει τη φιλία σου (γιατί οι άνθρωποι είμαστε και ξεροκέφαλοι και δε θέλουμε να μας διορθώνουν) εκείνος θα το ρισκάρει.
Κι εσύ αν έχεις αρκετό θάρρος, ακόμα κι αν τον έκανες πέρα, όταν κάποια μέρα καταλάβεις πόσο απαραίτητος είναι στη ζωή σου, θα του μιλήσεις. Θα του πεις, «ρε μαλάκα, σε θέλω στη ζωή μου γιατί δε μασάς. Τα λες έξω από τα δόντια και δε σε νοιάζει τίποτα. Είσαι η αφύπνιση μου. Είσαι αυτός που με κρατάει ζωντανό».
Κι αν θες κι εσύ να γίνεις απαραίτητος και χρήσιμος, κάνε το ίδιο γι’ αυτόν. Νοιάσου, άκου τον, μίλα του. Μην του χαϊδεύεις τα αυτιά λέγοντάς του όσα θέλει να ακούσει. Πες του αυτά που φοβάται να ακούσει, αλλά ξέρει κι ο ίδιος πως είναι σωστά. Γιατί αν δεν τον κράξεις εσύ και δε του τρίξεις τα δόντια, θα κάνει λάθος πράγματα τις λάθος στιγμές. Μιλώντας του εσύ σταράτα και ξεκάθαρα, τον βγάζεις από μονοπάτια που δε θέλει να περπατήσει. Όπως ακριβώς έκανε κι αυτός.
Συντάκτης: Μαριάννα Κουρούπη
