Σε ερώτηση που έπεσε στο τραπέζι από τις φίλες, εν ώρα καφεδιάς σε ευάερο μπαλκόνι του 4ου ορόφου, στύβεις το μυαλό σου, να δώσεις την πιο εμπεριστατωμένη απάντηση.
Τι ζητάς από έναν άνδρα; Από τον άνδρα αυτόν που θα σε κάνει να τον ερωτευτείς και να μείνεις μαζί του; Ερώτηση που έχει γίνει πολλές φορές και που κάθε φορά η απάντηση παίζεται.
Μην μπερδεύεσαι, έχετε ξεφύγει πια από το εμφανισιακό κομμάτι. Οπότε, απαντήσεις τύπου να έχει ωραία μάτια, εκφραστικό χαμόγελο και μεγάλα, περιποιημένα χέρια δεν σε απαλλάσσουν από το δύσκολο της ερώτησης.
Από μικρή σκέφτεσαι τα χαρακτηριστικά που θα ήθελες να έχει ένας άντρας, για να σε συγκινεί. Να είναι τζέντλεμαν, με χιούμορ, να σε φροντίζει, να αγαπάει τα ταξίδια, την γάτα σου, τις τηγανιτές πατάτες και την καθαριότητα.
Έκανες σχέσεις και σχέσεις, χωρίς να βρίσκεις κάποιον όπως ακριβώς τον είχες ονειρευτεί. Ερωτεύτηκες μεν, αλλά όλα πέρασαν μαζί με τον πρώτο ενθουσιασμό. Όταν περνούσε αυτός, τους έδιωχνες από δίπλα σου, για να δοκιμάσεις το επόμενο «προϊόν» και να δεις αν σου κάνει.
«Έχω ιδανικά στον έρωτα», υπερασπίζεσαι με σθένος τον εαυτό σου, έναντι του ακροατηρίου σου και των αντιδίκων σου.
Πρέπει όμως κάποιος να σου πει αγαπάκι, ότι οι άνθρωποι δεν είναι προϊόντα που παράγονται σε κάποιο εργοστάσιο. Και φυσικά δεν έχουν ετικέτα που περιγράφει τα χαρακτηριστικά τους, ώστε να δεις εσύ αν σου κάνουν και να προχωρήσεις σε «αγορά».
Ξέρεις πόσες φορές είχες τον έρωτα στα χέρια σου, πλάι σε κάποιο από τα τόσα παιδιά μάλαμα που έδιωξες από κοντά σου;
Υπήρξες όμως αχόρταγη. Έπαιρνες. Τον έρωτα, τα υγρά κρεβάτια στα υπόγεια φοιτητικά σπίτια. Κι έπειτα τα ταξίδια που κάνατε παρέα – νοερά και μη. Από την έρημο Μοχάβι των Ηνωμένων Πολιτειών, μέχρι την Εκατονταπυλιανή της Πάρου.
Έπαιρνες τα φιλιά τα καυτά σαν λάβα και τις κουβέντες στην ακροθαλασσιά μέσα σε μια σκηνή δυο ατόμων. Την κούπα με τον καφέ με γεύση φουντούκι που σου σέρβιραν στο κρεβάτι. Το συγυρισμένο σου σπίτι, ένα βράδυ μετά από διπλή βάρδια.
Και όσο έπαιρνες τόσο ζητούσες. Τίποτα δεν σου ήταν αρκετό. Όχι επειδή θεωρούσες πως ήσουν εσύ η προσωποποίηση της τελειότητας, αλλά επειδή είχες αποδώσει την τελειότητα στον έρωτα.
Τα ιδανικά σου έγιναν υπέρμαχοι των θέλω σου και κάπου εκεί έχασες την μπάλα.
Γιατί ναι μεν, ο Νίκος ήταν λάτρης των ταξιδιών και μαζί του περνούσες υπέροχα, είχε όμως αλλεργία στην γάτα σου. Ναι μεν, ο Μάκης σε έκανε να νιώθεις πεταλούδες στο στομάχι, αλλά δεν είχε σπουδάσει κάτι και δεν μπορούσε να σταθεί σε συζητήσεις λίγο πιο απαιτητικές.
Πάντα υπήρχε κάποιος λόγος. Κάτι που καθιστούσε τους εραστές σου ανάξιους κι ας ήταν ιδανικοί. Η φιλοδοξία σου δεν σου έδωσε μέχρι τώρα την ευκαιρία να μάθεις.
Σκέψου τώρα όλα τα παραπάνω καλά, πριν βιαστείς να αρχίσεις να αραδιάζεις τα ιδανικά σου στον έρωτα. Γιατί με τα ήδη υπάρχοντα στατιστικά η λίστα σου αυτή θα είναι ατέλειωτη και οι σχέσεις σου θα τελειώνουν πάντα νωρίς. Χωρίς να τις ζεις.
Γιατί ακόμα και αν μείνεις σε έναν έρωτα, αν τον κάνεις συνεχώς να νιώθει ανάξιος για σένα, θα φύγει αυτός. Έστω και συναισθηματικά.
Και τι να σου κάνει ένα σώμα κενό σαν όνειρο, όταν ο έρωτας περάσει και χαθεί σαν σκόνη που την σκούπισες από το ράφι;
Συντάκτης: Μαριάννα Κουρούπη
