Μπορούμε να πούμε πόσο χαρούμενα είναι τα ζευγάρια στη σχέση τους, απλά μετρώντας την απόσταση που έχουν μεταξύ τους οι εραστές όταν κοιμούνται. Οι επιστημονικές μελέτες, το επιβεβαιώνουν.
Τα αποτελέσματα μιας έρευνας που πραγματοποιήθηκε, είχαν ως συμπέρασμα πως οι εραστές που κοιμηθήκαν πιο κοντά ο ένας στον άλλο έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι ευτυχισμένοι με την σχέση τους, αντίθετα από εκείνους που διατηρούν ένα μεγάλο κενό μεταξύ τους.
Η έρευνα ακόμα έδειξε, πως τα ζευγάρια ανάμεσα στα οποία αναπτύχθηκε έστω κι ελάχιστη σωματική επαφή κατά τη διάρκεια του ύπνου, νιώθουν πιο ευτυχισμένα από εκείνα που δεν αγγίζονται καθόλου όταν τα μάτια κλείνουν.
Η έρευνα που είχε 1000 συμμετέχοντες και έγινε στο πλαίσιο του Edinburgh International Science Festival, αποκάλυψε επίσης τις δημοφιλέστερες στάσεις ύπνου των ζευγαριών.
Ο επικεφαλής της μελέτης και ψυχολόγος του πανεπιστημίου του Hertfordshire, καθηγητής Richard Wiseman, δήλωσε πως τα σημαντικότερα συμπεράσματα της έρευνας, σημειώθηκαν όσον αφορά στο άγγιγμα. Το 94% των ζευγαριών που τα σώματά τους έρχονται σε επαφή κατά την διάρκεια του ύπνου, είναι πιο ικανοποιημένα με την σχέση τους, απ’ ότι εκείνα που δεν αγγίζονται καθόλου.
Δεν παίζει οπότε, τόσο μεγάλο ρόλο στη σχέση ενός ζευγαριού η στάση στην οποία κοιμούνται, αλλά η απόσταση που έχουν μεταξύ τους και το κατά πόσο αγγίζουν ο ένας τον άλλο κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Σημαντικοί παράγοντες βέβαια, είναι και το αν κάποιος από τους δυο ροχαλίζει ή δεν αντέχει την ανάσα του άλλου πάνω του. Εκεί οι εραστές δυσκολεύονται στο να κρατήσουν μικρή απόσταση μεταξύ τους, όταν κοιμούνται. Τα πράγματα όμως αλλάζουν αν ένα ζευγάρι είχε τη συνήθεια να κοιμάται κοντά, αλλά αρχίζει να απομακρύνεται. Αυτή η απόσταση περνάει και στη σχέση τους σιγά σιγά.
Κάπως έτσι έγινε και με εμάς, γι’ αυτό και ξέρω τόσα για την εν λόγω έρευνα.
Κεραυνός εν αιθρία μου ήρθε η ανακοίνωσή του. Γιατί περί ανακοίνωσης επρόκειτο. Θέλω να χωρίσουμε, μου είπε. Έτσι. Νέτα, καθαρά και ξάστερα, χωρίς περιθώρια για αντιρρήσεις.
Παρ’ όλα αυτά οπλίστηκα με θάρρος, παρέκαμψα αποφασιστικά το αυστηρό του βλέμμα και ζήτησα ευθαρσώς να μάθω τον λόγο. Όσο κι αν ζούλαγα το μυαλό μου, δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι.
«Άλλαξες», μου απάντησε πληγωμένα.
«Δεν κοιμάσαι πια κοντά μου. Δεν με αγγίζεις όταν ονειρεύεσαι, να μοιραστείς τα όνειρά σου μαζί μου. Όπως όταν είχαμε πρωτογίνει ζευγάρι. Θυμάσαι; Πριν κοιμηθείς με πλησίαζες, ακουμπούσες πάνω μου, σε ένιωθα.
Δεν ψάχνεις κάτω από το πάπλωμα να βρεις τα πόδια μου, για να βάλεις τα δικά σου εκεί να στα ζεστάνω. Αφήνεις το χειμώνα να τρυπώνει, να παγώνει τα ακροδάχτυλά σου, μα κι εμάς. Απομακρύνεσαι.
Και το πρωί όταν ξυπνάς, δεν έρχεσαι να χουχουλιάσεις δίπλα μου, να σε κλείσω λίγο στην αγκαλιά μου πριν σηκωθείς να φύγεις για την δουλειά σου. Πετάς ένα καλημέρα και σηκώνεσαι βιαστικά, λες κι επιδιώκεις να μη σε αγγίξω».
Έμεινα στήλη άλατος να τον κοιτάζω με το στόμα ορθάνοιχτο. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως όλα αυτά τα θεωρούσε τόσο σημαντικά. Τους άντρες, τους είχα πάντα για άτομα με λιγότερες ευαισθησίες. Θυμήθηκα που λίγους μήνες πριν, δεν μπορούσα να κοιμηθώ αν δεν τον άγγιζα. Μπορεί ο καθένας να είχε την μεριά του, μα τα όρια μας πάντα παραβιάζονταν λαθραία.
Και τα πρωινά, που ακόμα και να είχα αργήσει λίγο να ξυπνήσω για να πάω στην δουλειά, πάντα έβρισκα έστω και δυο λεπτά για μια αγκαλιά. Ήθελα φεύγοντας ο ύπνος από τα μάτια μου, το πρώτο πράγμα που θα νιώσω να είναι η επαφή της σάρκας μου με την δική του. Να μυρίσω το άρωμα του και να του κλέψω το πρώτο πεταχτό φιλί.
Τον πλησίασα και τον πήρα αγκαλιά. Εκείνος θυμωμένος και σαφώς απογοητευμένος, προσπαθούσε να ξεφύγει, χωρίς πραγματικά να προσπαθεί. Του έδειξα τον δρόμο που οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα. «Πάμε να κοιμηθούμε», του είπα.
Εκείνο το βράδυ κάναμε τον καλύτερο ύπνο της ζωής μας. Δεν απομακρύνθηκα λεπτό από κοντά του. Και ας είχε ζέστη.
Δεν με ενόχλησε. Ούτε κι εκείνον.
Συντάκτης: Μαριάννα Κουρούπη
