«Αυτή που περνάει, αυτή που περνάει, αυτή να ρωτήσουμε να δούμε που πάει» τραγουδάει ο Φοίβος Δεληβοριάς και στο βίντεο κλιπ, διάφοροι περαστικοί αρχίζουν να ακολουθούν μια άγνωστη γυναίκα.
Τι είχε αυτή η γυναίκα και ήθελαν όλοι να τρέξουν ξοπίσω της; Ανάβλυζε μήπως το σώμα της μια πρωτόγνωρη μυρωδιά, που είναι δύσκολο να της αντισταθεί κανείς; Είχε μήπως το βλέμμα της κάτι που μαγνητίζει; Μήπως έκανε μαγικά στο πλήθος και άρχισαν ξαφνικά να την ακολουθούν;
Μπορεί να ήταν κάτι από τα παραπάνω, μπορεί όμως απλά να ήταν ένας από εκείνους τους ανθρώπους που όλοι τους συμπαθούν και θέλουν να τους ανοίξουν την καρδιά τους.
Πόσο τυχεροί αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι; Εκεί που οι υπόλοιποι πολλές φορές πασχίζουμε για να είμαστε αρεστοί σε έναν σύνολο ανθρώπων, είτε ακολουθώντας τη μόδα, είτε τους τρόπους που επιβάλλει η κάθε εποχή, εκείνοι καταφέρνουν να είναι αρεστοί χωρίς πολύ προσπάθεια.
Μπορεί να έχουν το κοκκαλάκι της νυχτερίδας, μπορεί απλώς να είναι τόσο γαμάτοι άνθρωποι, που απλά να το προκαλούν, σημασία έχει το αποτέλεσμα. Όπου σταθούν κι όπου βρεθούν κερδίζουν τη συμπάθεια της πλειοψηφίας των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω τους.
Κι έτσι πάντα περιστοιχίζονται από ανθρώπους, που συχνά θέλουν να λέγονται φίλοι τους, είτε εκείνοι τους θεωρούν φίλους είτε όχι. Και οι άνθρωποι αυτοί κάνουν πολλές φορές ό,τι περνάει από το χέρι τους για να ευχαριστήσουν αυτά τα άτομα που τόσο συμπάθησαν με την πρώτη ματιά και πολλές φορές ανιδιοτελώς.
Τους κάνουν χάρες και εξυπηρετήσεις, προσφέρουν την βοήθειά τους χωρίς δεύτερη σκέψη, τους βάζουν στη ζωή τους και γουστάρουν κιόλας. Κι όλα αυτά γίνονται αυτόματα. Σαν να τα κινεί ένα αυτόματο χέρι να γίνουν.
Με τον ίδιο τρόπο, ανοίγουν γενικά πολύ πιο εύκολα οι πόρτες για εκείνους. Από την πιθανότητα να μπουν σε ένα κλαμπ που έχει πόρτα και αυστηρό face control μέχρι την πιθανότητα να πιάσουν μια καλή δουλειά και πολλές φορές να έχουν και γρήγορη επαγγελματική εξέλιξη. Κάτι που δε θα το κατάφερνε ο καθένας μας, όχι τουλάχιστον με τόση ευκολία.
Έχουν συνήθως μια άνεση στο βάδισμα και μια κορμοστασιά μοναδική. Απολαμβάνουν όσα τους προσφέρονται απλόχερα και ακούνε όσους τους ανοίγονται. Το πώς το χειρίζονται μετά είναι θέμα χαρακτήρα.
Το ότι προκαλούν τη συμπάθεια των γύρω τους, δε σημαίνει ότι είναι και καλοί άνθρωποι, άλλο εάν αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Έτσι, ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να σε ακούει είτε επειδή θέλει να σε ακούσει και τον ενδιαφέρει αυτό που λες, είτε για να σε κάνει να νομίζεις πως ενδιαφέρεται έτσι ώστε να τον συμπαθήσεις κι άλλο κι έπειτα να εκμεταλλευτεί την αδυναμία που του έχεις προς όφελός του, αδιαφορώντας ουσιαστικά για την ιστορία σου.
Είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα και διαπαιδαγώγησης. Όπως και να ‘χει, το πραγματικό πρόσωπο ενός τέτοιου ατόμου, θα το καταλάβεις όταν βρεθείς εσύ στην ανάγκη του και ζητήσεις τη βοήθειά του. Μπορεί να τρέξει να σε βοηθήσει και να είναι εκεί για εσένα, εκτιμώντας έτσι την προσφορά σου όταν εκείνος το είχε ανάγκη.
Μπορεί όμως και να σου γυρίσει διακριτικά την πλάτη, προφασιζόμενος διαρκώς δικά του προβλήματα, που –ω! τι περίεργο– είναι πάντα μεγαλύτερα από τα δικά σου.
Δε θα το κάνει απότομα, γιατί δε θέλει να πάψει να είναι αρεστός και κάθε φορά που θα του μιλάς –όχι φυσικά όταν είναι για να ζητήσεις τη βοήθειά του– θα είναι γλυκομίλητος. Μέχρι να ξαναζητήσεις κάτι.
Όπως και να ‘χει, αυτός ο άνθρωπος δύσκολα θα βρεθεί χαμένος, καθότι ακόμα και αν χάσει εσένα από τη ζωή του, θα έχουν βρεθεί ήδη άλλοι στον δρόμο του που του αφήνουν ήδη από τις πρώτες στιγμές να φανεί ότι τον συμπαθούν. Θα πάρει και από εκεί ό,τι έχει να πάρει, και θα συνεχίσει μέχρι να χρειαστεί πάλι κάποιον για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του.
Από την άλλη, εκείνος που δεν υποτιμάει τις ανθρώπινες σχέσεις και δεν υπερεκτιμάει το γεγονός ότι γενικά είναι συμπαθής, θα εκτιμήσει εσένα και την προσφορά σου στη ζωή του. Σπάνια θα τον δεις να εκμεταλλεύεται καταστάσεις σε βάρος ανθρώπων και σίγουρα δε θα γίνεται φίλος με όλους όσους βρίσκονται στον δρόμο του, ούτε θα προσπαθεί να δείξει έστω φαινομενικά κάτι τέτοιο. Επιλέγει σοφά τους φίλους του και τα έχει καλά με τους υπόλοιπους.
Αν λοιπόν γνωρίσεις ποτέ έναν τέτοιο άνθρωπο, θαύμασέ τον, πάρε από αυτόν, άσε τη μαγεία του να σε τυλίξει λιγάκι, αλλά σιγουρέψου πρώτα αν η συμπάθεια που τρέφεις αξίζει τόσο ώστε να επενδύσεις σε μια φιλία μαζί του. Κι αν αξίζει, έπειτα ρώτα τον που πάει, όπως κι ο Φοίβος.
Συντάκτης: Μαριάννα Κουρούπη
