Είμαι πολύ τυπική με τις διαβάσεις και τα φανάρια. Άλλη μια φίλη είχα που ήταν έτσι. Είχαμε ψιλοχαθεί τελευταία. Πριν μερικούς μήνες συναντηθήκαμε τυχαία, περιμένοντας ένα φανάρι να ανάψει πράσινο. Αποφασίσαμε να βγούμε να πούμε τα νέα μας, για χάρη των παλιών χρόνων.
Η πρώτη, βαριά και δύσκολη στη χώνεψη κουβέντα της, ήταν πως είναι αρραβωνιασμένη και συζεί με τον μέλλοντα σύζυγο της. Όταν μιλούσε, όμως, για εκείνον και τη σχέση τους, το πρόσωπο της ήταν θαμπό. Δεν ήταν ο χαρωπός άνθρωπος που ήξερα κάποτε.
«Κι εσύ; Πώς είναι η ερωτική σου ζωή; Έχεις κάποια σχέση αυτόν τον καιρό;», με ρώτησε ψαρωτικά.
Το πρόσωπό της συσπάστηκε νευρικά και μια απορία αποτυπώθηκε στο βλέμμα της, όταν της απάντησα πολύ φυσικά πως «τραβιέμαι» με κάποιον εδώ και αρκετούς μήνες και μάλιστα είναι ό, τι πιο όμορφο είχα ποτέ.
Η Κέλλυ ήταν πάντοτε των σχέσεων, βλέπετε. Το ίδιο κι εγώ. Κυνηγούσαμε μια ταμπέλα και όταν τη βρίσκαμε, γραπωνόμασταν πάνω της και την κάναμε κώδικα, πάνω στον οποίο στηρίζαμε τη ζωή μας. Καμία από τις δυο μας, όμως, δεν είχε καταφέρει να κάνει κάποια σχέση που να πλησιάζει έστω ελάχιστα στο ιδανικό.
«Τραβιέσαι; Τι θα πει τραβιέσαι; Τι σημαίνει αυτό; Και πώς είναι δυνατόν να είσαι καλά, όταν δε ξέρεις τι ακριβώς κάνεις με αυτόν τον άνθρωπο; Είστε σε σχέση ή δεν είστε; Και αν είστε, τι είδους σχέση είναι αυτή;»
Ε, λοιπόν, ναι. Είμαι καλά. Και δεν είμαι η μόνη.
Και είμαι σίγουρη πως εκείνη δεν είναι καλά. Τι να την κάνεις την ταμπέλα, αν είναι δίπλα σε φανάρι που είναι μονίμως κόκκινο, εκτός από κάποιες στιγμές διαύγειας;
Τι να τις κάνεις τις στιγμές διαύγειας, όταν μπορείς να περπατάς συνέχεια στην διάβαση, που σε οδηγεί στον επόμενο δρόμο, όπου όλο και κάτι νέο ανακαλύπτεις;
Δεν είμαι κατά εκείνων που κάνουν σχέσεις. Είμαι κατά εκείνων που αναζητούν μόνο την ταμπέλα. Και όταν «τραβιέσαι» σχέση έχεις. Απλά αφήνεις το μυαλό σου πιο ελεύθερο. Είστε σίγουρα πολλοί εδώ μέσα που καταλαβαίνετε το σκεπτικό.
Γιατί έχουμε τόση ανάγκη να κατηγοριοποιούμε τα πάντα; Ακόμα και τον έρωτα; Η οργάνωση είναι για τις ντουλάπες, τα συρτάρια, το γραφείο. Κολλάς πάνω μια ετικετούλα να σου υπενθυμίζει τι είναι το καθένα, ώστε να μη ψάχνεσαι.
Ο έρωτας όμως; Ο ενθουσιασμός; Ο θαυμασμός; Είναι αδάμαστοι. Δεν αλλάζουν αν ντυθούν με τα «πρέπει» και τα «μη» που αναγράφονται στο πίσω μέρος της ετικέτας. Τα ξέρουν από μόνοι του αυτά. Είναι ειδήμονες. Θέλουν να ζήσουν τα πάντα.
«Τραβιέσαι», άρα κάτι υπάρχει. Και το τραβάς και σε τραβάει. Και το ελκύεις και σε ελκύει.
Είναι κάτι που σε γεμίζει. Σου δίνει ακριβώς αυτά που θέλεις. Όταν σταματήσει να σου τα δίνει, μπορείς απλά να αποχωρήσεις, χωρίς υστερίες και λύπη. Έτσι δε θα χρειάζεται να καταπιεστεί κανείς. Ούτε εσύ που σου πλέον λείπει κάτι, ούτε εκείνος που δε μπορεί να σου το δώσει.
Τελειώνει αυτή η σχέση αξιοπρεπώς. Αρκεί να μπορείς να το διαχειριστείς. Και εσύ και αυτός με τον οποίο τραβιέσαι. Θα σταματήσετε πια να τραβιέστε. Είχατε κάποια σημεία επαφής. Τα ζήσατε στο έπακρο. Είτε κρυβόσασταν, είτε όχι, το χαμόγελο που έμενε στα χείλη σας, μετά από κάθε καινούρια εμπειρία σας μαζί, μετά από κάθε κρεβάτι που κάνατε ή κάθε καφέ που πίνατε σα φίλοι ή σα ζευγάρι –όπως ήθελε να σας δει ο κόσμος– ήταν κάτι που σας αναζωογονούσε.
Αυτό φτάνει. Σε ποιον έχετε να δώσετε λογαριασμό; Ποιον έχετε να ντραπείτε; Εσείς ζείτε αυτό που γουστάρετε, αυτό σας ανεβάζει και οι άλλοι ας βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Αν ερωτηθείτε, θα απαντήσετε διπλωματικά, «τραβιόμαστε». Ο καθένας ας κάνει τις υποθέσεις του. Δε σας ιντριγκάρει κιόλας λιγάκι αυτό;
Δεν καταδικάζω τις labeled σχέσεις, μην απογοητεύεστε οι απανταχού αθεράπευτα ρομαντικοί. Ίσα ίσα που έτσι ίσως προωθηθούν κάπως. Άλλωστε, πολλές «τραβιέμαι» σχέσεις, κατέληξαν σε κάποια σκαλιά εκκλησίας ή δημαρχείου. Απλά εσείς όλοι που έχετε ζήσει μια unlabeled σχέση, σίγουρα ευχαριστηθήκατε τη διαδρομή σας μέσα από τις διαβάσεις που ελευθερώνει το πράσινο φως της.
Δεν είναι σκλαβιά οι σχέσεις. Απλά με τον καιρό συχνά βαλτώνουν. Η ελευθερία κινήσεων που προσφέρει το να «τραβιέσαι» με κάποιον, δε σε αφήνει να βαλτώσεις για πολύ. Είναι πολλές φορές και ένα ιδανικό μεταβατικό στάδιο. Έχεις χωρίσει πρόσφατα, θέλεις να περνάς καλά, αλλά δε θέλεις να δίνεις λογαριασμό για τα πάντα.
Έχεις, λοιπόν, μια ξεκάθαρη «σχέση», διότι περί σχέσης πρόκειται, αφού συσχετίζεσαι με κάποιον άλλο και δεν είσαι μόνος, όπου και οι δυο ξέρετε από την αρχή τι θέλετε. Έχετε ανοιχτά μάτια. Το ξέρω. Μην το αρνείστε. Δε φοβάστε την έννοια «τραβιέμαι», ούτε το είδος της σχέσης. Φοβάστε τι θα πει ο κόσμος. Όλα για αυτόν γίνονται.
Προς πληροφόρησή σας, εγώ ακόμα «τραβιέμαι». Πλέον «τραβιέται» και η Κέλλυ. Χώρισε με τον μέλλοντα σύζυγο. Παραδέχτηκε πως ποτέ δεν πέρασε πραγματικά καλά μαζί του.
Την κρατούσε απλώς η ετικετούλα της.
Τώρα χαμογελάει όπως παλιά και δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν.
Συντάκτης: Μαριάννα Κουρούπη
