Όταν ερωτευόμαστε, χαζεύουμε.
Χάσκει το μυαλό, δε σκέφτεται λογικά. Σκέφτεται ερωτευμένα και παίζει παιχνίδια. Μας κάνει παρορμητικούς και δε σκεφτόμαστε τις επιπτώσεις των πράξεών μας. Και δεν είναι λίγες οι ερωτευμένες εξισώσεις που δημιούργησαν ένα πρόβλημα, μα δεν βρήκαν ποτέ τη λύση του.
Και ξέρετε τι λένε; Ένα πρόβλημα, όταν δε λυθεί, συνήθως γίνεται μεγαλύτερο.
Έστω λοιπόν ότι ο χ, συναντάει την ψ. Ερωτεύονται τρελά και δε θέλουν να ξεκολλήσουν ο ένας από τον άλλο. Την μια μέρα κοιμούνται απλώς παρέα. Την άλλη ο ένας θα φέρει μαζί την οδοντόβουρτσα και τις πυτζαμούλες του για να είναι άνετα.
Το ένα θα φέρει το άλλο και μια ημέρα των ημερών, θα αποφασίσουν τα ερωτευμένα πιτσουνάκια, ετών 20, να στεγάσουν τον έρωτά τους, κάτω από μια κοινή στέγη.
Πόσο ωραία μοιάζουν όλα στην αρχή. Ξυπνάνε ο χ και η ψ παρεούλα, πίνουν το καφεδάκι τους, πάνε στις σχολές ή στη δουλίτσα τους και μετά πάλι πίσω, τρώνε παρέα, αράζουν στην τηλεόραση, κάνουν έρωτα, κοιμούνται και φτου και από την αρχή.
Ποια ρουτίνα όμως μοιάζει θελκτική; Ειδικά όταν είσαι στα γλυκά 20;
Τα 20 είναι μια ηλικία τρυφερή και συνάμα άγρια και αδάμαστη. Βαριέσαι γρήγορα και νομίζεις ότι ο κόσμος είναι δικός σου και περιμένεις να τον κατακτήσεις. Πώς να χωρέσει συγκυβερνήτη το καράβι σου, όταν πραγματικά θέλεις μόνο εσύ να είσαι ο καπετάνιος;
Δεν είσαι αρκετά ώριμος, ώστε να τα βρεις ειρηνικά μαζί του. Σύντομα θα πλακωθείτε και θα θέλεις να τον πετάξεις στους καρχαρίες, ήτοι έξω από το σπίτι.
Θα βαρεθείς τις όμορφες συμφωνίες που κάνατε στην αρχή και την καλή συνεργασία και θα ρίξεις όλες τις ευθύνες πάνω του. Γιατί θα έχεις απωθημένα για ωκεανούς και θάλασσες που δεν εξερεύνησες. Για πράγματα που ήθελες να κάνεις και δεν έκανες επειδή ήταν αυτός εκεί τριγύρω.
Και τα απωθημένα είναι άσχημο πράγμα. Ειδικά αν νιώθεις πως την ευθύνη την έχει άλλος και βγάζεις την ουρά σου απ’ έξω.
Μα πώς γίνεται να μην τον κατηγορήσεις; Κάποτε τον έβλεπες σαν όνειρο, σαν οπτασία και τώρα έχει απομυθοποιηθεί τελείως στα μάτια σου. Ξέρεις όλα τα χούγια του, σιχαίνεσαι πολλά από τα πράγματα που κάνει και αυτός το ίδιο. Μα προπάντων, υπάρχουν στιγμές που δεν αντέχεις την παρουσία του γύρω σου.
Είχες μάθει να έχεις τον χώρο σου. Τώρα η ιδιωτικότητά σου έχει φύγει ανεπιστρεπτί και τη θέση της έχει πάρει το βούλιαγμα του πισινού του πάλαι ποτέ έρωτα σου, στη διπλανή σου θέση στον καναπέ.
Τα πάρτι και οι μεταμεσονύχτιες μαζώξεις έχουν μειωθεί στο ελάχιστο, γιατί σπάνια έχετε και οι δυο όρεξη- ή καλύτερα όρεξη για τους φίλους του άλλου και τις συνήθειες της παρέας του- και έχεις αρχίσει να νιώθεις σαν τη μάνα σου.
Ως πότε λοιπόν; Και γιατί;
Για κανέναν λόγο. Όχι ακόμα τουλάχιστον.
Ζήστε τον έρωτά σας χωρίς βιασύνες ντε. Κοιμηθείτε μαζί, μείνετε και κάποιες μέρες μαζί, αλλά μην παραγνωρίζεστε αμέσως. Έχετε χρόνο. Σε αυτή την ηλικία αν μη τι άλλο μια σχέση δε μπορεί παρά να είναι φρέσκια.
Ανακαλύψτε ο ένας τον άλλο σε βάθος χρόνου και μη πέφτετε τόσο με τα μούτρα γιατί σύντομα η λάμψη του προσώπου σας όταν αντικρίζετε τον άλλο, θα αρχίσει να θαμπώνει.
Άλλωστε λένε πως λείπεις περισσότερο σε κάποιον, όταν δεν είστε συνέχεια μαζί.
Επιλέξτε λοιπόν: μια σχέση που σύντομα θα ρουτινιάσει και κυρίαρχο λόγο θα έχει η γκρίνια και η κρεβατομουρμούρα ή μια σχέση με αλατοπίπερο και σασπένς, το κινητό σκουλαρίκι και λαθραίες διανυκτερεύσεις σπίτι σου, σπίτι του ή και κάπου αλλού;
Συντάκτης: Μαριάννα Κουρούπη
