Άνθρωπος της συνήθειας.
Αυθόρμητη μεν, επιπόλαιη κάποιες φορές, αλλά όταν είχε να κάνει με τις συνήθειές της, δεν άκουγε τίποτα.
Χρόνια διατηρούσε την παλιομοδίτικη αλληλογραφία της με αυτόν τον τύπο, που ξεκίνησε από κάποια στήλη ενός εφηβικού περιοδικού της δεκαετίας του ’90.
Πάντα περίμενε με ενθουσιασμό τον κιτρινισμένο φάκελο. Θα νόμιζε κανείς πως εκείνος είχε κάνει μαζική αγορά φακέλων και τους είχε αφήσει στον ήλιο και τη σκόνη, να γερνάνε.
Εκείνο το πρωινό, όμως, δεν έτρεξε με χαρά να μου δείξει το νέο γράμμα.
Με πήρε τηλέφωνο και έτρεξα εγώ.
Τη βρήκα στην πολυθρόνα, άσπρη σαν το αφρόγαλα. Της ζητούσε επιτακτικά πλέον να βρεθούν.
Αρχικά εξεπλάγην, γιατί ήταν σίγουρη πια πως δε θα βρίσκονταν ποτέ.
Μετά όμως φοβήθηκε. Για να διατηρήσουν το μυστήριο στο όλο story, δεν είχαν επαφή μέσω των social media και οι φωτογραφίες που είχαν στείλει ο ένας στον άλλο, ήταν πολύ παλιές.
Όταν δεν γνωρίζεις κάποιον άνθρωπο και όσα ξέρεις γι’ αυτόν είναι μόνο όσα σου έχει πει ο ίδιος, είναι δύσκολο να είσαι σίγουρος αν θέλεις όντως να τον γνωρίσεις.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι αν είναι κακοποιός, τρελός ή ψυχάκιας.
Έπειτα σκέφτεσαι «Και αν η φωτογραφία δεν είναι όντως δική του; Αν είναι κάποιος άλλος; Κάποιος γέρος, κοντός, άσχημος, κουτσός, με γυάλινο μάτι και σάπια δόντια;»
Από το κακό στο χειρότερο, μα η φιλενάδα μου ήταν πεπεισμένη ότι ήταν αυτός που έλεγε.
Ο φόβος της είχε να κάνει με το τι θα έλεγε αυτός για εκείνη όταν τελικά τη συναντούσε μετά από τόσα χρόνια. Τι εντύπωση θα του κάνει.
Σε μια «συνδιάσκεψη» που είχαμε για την επόμενη ημέρα, αναλύσαμε όλα τα do’s και τα don’t’s για ένα ραντεβού στα τυφλά.
Σύμφωνα με τα την to do list των ραντεβού, ο χώρος πρέπει να είναι δημόσιο μέρος με πολύ κόσμο.
Λίγο πιο δίπλα, πρέπει να παραμονεύει κάποιος δικός σου, μήπως χρειαστεί άμεση επέμβαση και στο μισάωρο έχεις κανονίσει να χτυπήσει το τηλέφωνο, ώστε να σιγουρευτούν οι κατάσκοποί σου πως όλα είναι καλά.
Αυτά τα ολίγα από τεχνικής απόψεως.
Από απόψεως ραντεβού, κομψό και όμορφο ντύσιμο ενδείκνυται. Χωρίς υπερβολές, σα να περιμένουμε το τριώδιο να ανοίξει ή σα να πάμε σε δεξίωση στο «Μεγάλη Βρετανία».
Μα το πιο σπουδαίο να είσαι ο εαυτός σου και να μην είσαι τρακαρισμένος από το άγχος.
Όταν έρθει η ώρα της παραγγελίας, παρήγγειλε αν θέλεις σαλάτα, αλλά μη τσιμπήσεις από το πιάτο του. Ειδάλλως, παρήγγειλε δική σου μερίδα!
Βέβαια, αν τα πάτε καλά και συνεχίσει η βραδιά, σας βλέπω να τσακίζετε τίποτα βρώμικα στου «Μαύρου», κάπου εκεί προς το ξημέρωμα.
Επίσης, μη ξεχνάς, το αλκοόλ με μέτρο, για να έχεις πλήρη επίγνωση του τι λες και τι κάνεις.
Στα don’t’s δαγκωτό, ένα και σημαντικό.
Μην εξαφανιστείς μαζί του μέσα στη νύχτα. Δε ξέρεις τι τρέλα κουβαλάει ο καθένας.
Και όσο και αν σου αρέσει, μην καταλήξεις στο κρεβάτι μαζί του.
Αν είναι να καταλήξετε μαζί, τόση υπομονή κάνατε, κάντε λίγη ακόμη. Και αν το πάθος σας είναι ασυγκράτητο, συγκρατήστε το.
Η Κατερίνα βγήκε τελικά με τον Νεκτάριο.
Παρήγγειλε σαλάτα, αλλά την είδα να τσιμπάει και από το πιάτο του, μετά από δυο ποτηράκια κρασί.
Παρόλο, όμως, που στα γράμματά τους υπήρχε διάχυτος ερωτισμός κατά περιόδους, τελικά δεν τους βγήκε. Είναι πλέον δυο καλοί φίλοι.
Ο Νεκτάριος έχει μια πολύ όμορφη και γλυκιά κοπέλα. Η Κατερίνα παντρεύτηκε ένα παλικάρι που γνώρισε σε μια εκδρομή με τον Νεκτάριο και εκείνος έγινε κουμπάρος.
Φαντάζεσαι, όμως, ένας από τους δύο να μην ήταν αυτός που τόσο καιρό έδειχνε;
Είτε εμφανισιακά, είτε από άποψη χαρακτήρα. Αν είναι απλά διαφορετικός εξωτερικά, μπορεί να καταλήξετε φίλοι.
Αν όμως ο χαρακτήρας του υποδηλώνει ένα εντελώς διαφορετικό άτομο και μάλιστα προς το χειρότερο, εκεί μασάς γρήγορα, μιλάς ευγενικά, αλλά χωρίς να δίνεις θάρρος και ξεχνάς να δώσεις αριθμό τηλεφώνου.
Για την Κατερίνα και τον Νεκτάριο, η γνωριμία τους εξελίχθηκε καλά, έστω και αν ξεκίνησε σαν ραντεβού στα τυφλά.
Τίποτα όμως δεν ήταν σίγουρο και προκαθορισμένο.
Καλές λοιπόν οι γνωριμίες με νέα άτομα, αλλά προσοχή, γιατί κυκλοφορούν πολλά νούμερα εκεί έξω.
Δεν ξέρεις αν θα τύχεις τον πρώτο αριθμό του Τζόκερ ή το νούμερο από το κελί 33 του Κορυδαλλού.
Συντάκτης: Μαριάννα Κουρούπη
