Αισθάνεσαι ο χειρότερος γονέας που υπάρχει;

Πολλές φορές ακούμε σχόλια σχετικά με τον τρόπο που ανατρέφονται τα παιδιά μας, για τις επιλογές που κάνουμε να τα μεγαλώσουμε αλλά και την ποιότητά μας ως γονείς. Τα σχόλια συχνά είναι αιχμηρά κι απαξιωτικά. Φαινομενικά μπορούν να μοιάζουν εντελώς άκακα, με θεματολογίες για το πώς παίζουν παιχνίδια στο κινητό, αν αφήνουμε να ασχολούνται με τον υπολογιστή, αν βλέπουν τηλεόραση, πόσα πράγματα τους έχουμε μάθει και ποια, τι παράδειγμα δίνουμε. Γενικώς, ο καθένας θεωρεί πως μπορεί να πει τη γνώμη του σ’ έναν γονιό, συχνά και πολύ ωμά, σαφώς έξω από τον χορό.

Οι γονείς μας, φίλοι μας, ο σύντροφός μας, οι άνθρωποι που αποκαλούμε δικοί μας, συχνά μπορεί να μας ρίξουν λιγάκι δηλητήριο και να μας κάνουν να νιώσουμε ανεπαρκείς. Πώς αντιδρούμε λοιπόν όταν ακούμε αρνητικά σχόλια σχετικά με τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας; Σίγουρα θα υπάρχει ένας μηχανισμός άμυνας που μπορούμε να σκεφτούμε για να μη μας παίρνει από κάτω, καθώς κανείς δε θέλει να του κοπανάνε πως είναι κακός γονιός, αλλά ταυτόχρονα, να μετατρέψουμε αυτά τα σχόλια, σε μια θετική αντιμετώπιση της κριτικής, ώστε να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας, αλλά και το μέλλον μας με τα παιδιά μας.

Πολλές φορές οι άλλοι παρατηρούν πράγματα τα οποία εμείς είτε δυσκολευόμαστε ή δε θέλουμε να το δούμε, γιατί υπάρχει ένα κώλυμα να τ’ αλλάξουμε. Αν λοιπόν οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μας παρατηρούν πράγματα στη συμπεριφορά των παιδιών μας, τα οποία μπορούμε ν’ αλλάξουμε με μια μικρή τροποποίηση της δικής μας συμπεριφοράς, καλό είναι να παρατηρήσουμε το μοτίβο. Αν δηλαδή το σχόλιο που δεχόμαστε, αφορά μια συνήθειά μας ή μια μεμονωμένη συμπεριφορά.

Δεύτερο βήμα είναι να φιλτράρουμε αν πρόκειται για προβολή ή καθρέφτισμα των δικών τους ανασφαλειών ή τραυμάτων, πράγματα τα οποία εκείνοι που απευθύνουν την παρατήρηση δεν έχουν λύσει ή αδυνατούν να διαχειριστούν. Αφού απορρίψουμε αυτό το ενδεχόμενο και ξεδιαλύνουμε την πρόθεση, την ουσία αλλά και την αφορμή, μπορούμε να απευθυνθούμε σε κάποιον ειδικό κέντρο ψυχικής υγείας για παιδιά, να επιλέξουμε ανάλογα με την περίπτωση την εργοθεραπεία, ή δραστηριότητες που θα βοηθήσουν εμάς και το παιδί, με κυριότερο το να περάσουμε εποικοδομητικό χρόνο μαζί. Συνήθως τα προβλήματα προκαλούνται από την μη επαρκή ενασχόληση με τα παιδιά μας λόγω των ρυθμών της σύγχρονης ζωής. Η ανατροπή είναι πολύ δύσκολο πράγμα κι η καθημερινότητα εξαντλητική, με τον γονιό να χρειάζεται στήριξη κι όχι αρνητική κριτική.

Οι γονείς μας, για παράδειγμα, έχουν μια άνεση να διατηρούν μια στάση κριτικής με σχόλια αιχμηρά και με τάση παρακολούθησης του τι κάνουμε, ανακοινώνοντας τις εκτιμήσεις σχετικά με το έργο μας. Μεγαλώνοντας συχνά σε απόσταση, δεν τα βλέπουν και δε βιώνουν την εξαντλητική καθημερινότητα που συνδυάζεται με δουλειά, προσωπική ζωή και φυσικά την ανατροφή των παιδιών. Μπορούμε να μεταφέρουμε αυτό το συναίσθημά μας στους άλλους όταν δεχόμαστε κριτική, να τους πούμε ότι αν παρατηρούν κάτι μπορούν να μας το πούνε μ’ έναν διαφορετικό τρόπο χωρίς διάθεση αξιολόγησης, γιατί προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο. Ακόμη κι αν πρόκειται για τους γονείς μας, καμία ανάγκη για να υπεραμυνθούμε της ζωής μας δεν υφίσταται, καθώς δε δίνουμε εξετάσεις καλού γονέα. Ασχέτως αν αυτό πολύ συχνά φαίνεται να συμβαίνει.

Αν ο σύντροφός μας εξίσου μας ασκεί κριτική με τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να του πούμε ότι δεν μπορεί να πρωταγωνιστεί ένας μόνο άνθρωπος στον αγώνα της γονεϊκότητας. Υπάρχει ένα ρητό που λέει ότι για να μεγαλώσει ένα παιδί, χρειάζεται ένα χωριό. Όχι με την έννοια του τόπου, αλλά με την έννοια των χεριών και των προσώπων που εμπλέκονται στην ανατροφή του. Στη σύγχρονη εποχή, οι γονείς βρίσκονται συχνά απομονωμένοι σ’ ένα διαμέρισμα, χωρίς ανθρώπους να τους βοηθάνε κι αυτό τους εξαντλεί καθημερινά και δυσκολεύει την κατάσταση.

Αν υπάρχουν οικονομικά προβλήματα μπορούμε ν’ αναζητήσουμε λύσεις είτε σε επίπεδο Δήμου είτε παροχών από διάφορους φορείς που υπάρχουν με χαμηλό κόστος, ώστε να μπορέσουμε να λύσουμε τα προβλήματα που εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να νιώθουμε επαρκείς για τον ρόλο μας, να μην κατηγορούμε τον εαυτό μας για οποιαδήποτε δυσλειτουργία που παρατηρούμε στη συμπεριφορά των παιδιών μας, αναγνωρίζοντας ότι δεν εξαρτάται μόνο από μας η συμπεριφορά τους, αλλά είναι πολυπαραγοντικό θέμα. Ιδιαίτερα επηρεάζουν το πλαίσιο που μεγαλώνουν, η εποχή που ζουν, καθώς κι οι ιδιαίτερες συνθήκες.

Η απογοήτευση κι η σύγκρουση δε βοηθάει. Κι όσο κι αν καμιά φορά νιώθεις κακός γονέας, να θυμάσαι πως κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Κι αν αυτό καμιά φορά δε φτάνει να λες στον εαυτό σου πως είσαι μόνο άνθρωπος. Κι αυτό να ξέρεις, πως το ξέρει και το παιδί σου.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!