Σήμερα θα κάνουμε μαζί ένα ταξίδι στον κόσμο της Τέχνης. Την Τέχνη όσο μεγαλώνουμε και αναπτύσσουμε τα κατάλληλα αισθητήρια, την εκτιμάμε περισσότερο και την αφήνουμε να μας παρασύρει στον μαγευτικό κόσμο της. Ο αγαπημένος πίνακας του Marc Chagall, “the flying lovers”, θα μας βοηθήσει να δούμε πώς συναισθήματα, καταστάσεις και δυνατές εμπνεύσεις γίνονται χρώματα, μορφές και εικόνες, λειτουργώντας σε ένα άλλο επίπεδο, εάν έχουμε τα κατάλληλα εργαλεία για να ξεκλειδώσουμε τα μυστικά τους.

Πάρτε ένα χαρτί και ένα μολύβι και ας ξεκινήσουμε μαζί αυτό το μικρό ξεκλείδωμα. Παρατηρείστε τον πίνακα για λίγη ώρα. Καλό είναι να έχετε δίπλα σας συνέχεια τον πίνακα και να τον παρατηρείτε σε όλη τη διάρκεια της μικρής μας εξερεύνησης. Πρώτο βήμα: «Τι βλέπεις;» Σημειώνετε διάφορες λέξεις από όσα βλέπετε, μην κάνετε υποθέσεις και προτρέξετε σε συμπεράσματα. Μόνο τι βλέπετε αρχικά. Έναν άντρα, μια γυναίκα, ουρανό, είναι μέρα, μια πόλη, σκεπές, μια εκκλησία, λίγο πράσινο, έναν φράχτη, ένα κόκκινο σπίτι, η γυναίκα φοράει ένα μπλε φόρεμα, ο άνδρας ένα πράσινο πουκάμισο, την κρατάει, είναι στο αέρα. Προσθέστε ό,τι άλλο βλέπετε εσείς.

Ας συνεχίσουμε λίγο ακόμη. «Τι νομίζεις;» Τώρα αφού έχουμε κάνει την πρώτη μας παρατήρηση, ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε και να γράψουμε τι νομίζουμε. Τι νομίζουμε ότι συμβαίνει εδώ; Είναι αγκαλιασμένοι, έχουν πεθάνει, κοιμούνται, βλέπουν όνειρο, την έχει σώσει, είναι ζευγάρι, πετάνε, έχουν κάνει ελεύθερη πτώση. Σκεφτείτε και προσθέστε τις δικές σας ιδέες. Τώρα μπορούμε να προχωρήσουμε στο τρίτο βήμα. «Τι σε κάνει να αναρωτιέσαι;» Εδώ χρειάζεται να εκφράσουμε όλες μας τις ιδέες κι απορίες αλλά με μορφή ερώτησης. Ας ξεκινήσουμε μαζί. Γιατί η γυναίκα έχει απλωμένο το χέρι της; Πετάνε; Είναι όνειρο; Γιατί υπάρχει ένα κόκκινο σπίτι; Γιατί είναι στεναχωρημένα τα πρόσωπα; Γιατί είναι έτσι τα σώματα μπλεγμένα; Είναι σε μια άλλη εποχή; Τα ρούχα της γυναίκας γιατί είναι έτσι; Ο άντρας γιατί δε χαμογελάει; Πού είναι οι άλλοι άνθρωποι; Γιατί το σώμα της γυναίκας είναι με καμπύλη; Από πού έρχονται; Από ποιον προσπαθούν να ξεφύγουν; Συμπληρώστε κι εσείς τις δικές σας ερωτήσεις.

Φτιάξτε μια ιστορία από το μηδέν με αφορμή αυτό που βλέπετε. Κι έχετε μπροστά σας μια υπέροχη ιστορία αγάπης.

Ας δούμε λοιπόν την όμορφη ερωτική ιστορία που κρύβεται πίσω από τα κομμάτια που τόση ώρα προσπαθούμε να συνδέσουμε.  Ο πίνακας αυτός αποτυπώνει τον ίδιο τον ζωγράφο Marc Chagall και τη μετέπειτα σύζυγο και αιώνια μούσα του, συγγραφέα  Bella Rosenfeld. Ο έρωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος το 1909 στην Αγία Πετρούπολη, όμως δεν έγιναν αμέσως ζευγάρι. Εκείνη, 19 ετών, κόρη κοσμηματοπώλη κι εκείνος επτά χρόνια μεγαλύτερος, ζωγράφος στα πρώτα του βήματα. Η στιγμή που αποτυπώνεται στον πίνακα είναι όλα τα δύσκολα χρόνια αναμονής, μέχρι να γίνουν επίσημα ζευγάρι.

Ο ιπτάμενος έρωτάς τους, αντιμετώπιζε πολλά εμπόδια και δυσκολίες από την οικογένεια της Bella στην ελεύθερη έκφραση και επιλογή του συντρόφου της Marc, ο οποίος δεν είχε την αντίστοιχη οικονομική επιφάνεια και κοινωνική θέση, ως καλλιτέχνης στο ξεκίνημά του. Έτσι ο έρωτάς τους ήταν για καιρό παράνομος, κοινωνικά μη αποδεκτός, στα πλαίσια της φαντασίας κι ονειροπόλησης. Όμως οι ιπτάμενοι εραστές, μαζί με την ξεχωριστή αγάπη τους, που τους έδινε δύναμη να μην πατάνε στην γη, ξέφυγαν από τις δυσκολίες του «κόκκινου σπιτιού», του πατρικού της Bella και τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της και παντρεύτηκαν το 1915. Το 1916 απέκτησαν την κόρη τους Ida. Ίσως η εγκυμοσύνη της Bella να κρύβεται στην ιδιαίτερη καμπύλη του σώματος της γυναίκας του πίνακα. Ο Chagall έκτοτε αποτυπώνει τους δυο τους να πετούν αψηφώντας τη βαρύτητα, με την αγάπη τους. Σε επόμενους πίνακες και η κόρη τους πετάει μαζί τους.

Θα λέγαμε λοιπόν, θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα συμπέρασμα, πως η πραγματική αγάπη αψηφά αντικειμενικές δυσκολίες, χρόνου, απόστασης, εμποδίων, αντιρρήσεων, στερεοτύπων και προκαταλήψεων, κάνει τους ανθρώπους να πετάνε, να δημιουργούν, να εκφράζονται, να μένουν μαζί στις λύπες και στις χαρές. Για να υπάρχει σε αυτό το ζευγάρι, για να βρίσκεται σε τόσα έργα Τέχνης, κάπου κρύβεται για όλους και όλες, κάπου υπάρχει ακέραιο, μοναδικό. Ας γίνουμε κι εμείς εξερευνητές και ας ανακαλύψουμε την ιπτάμενη αγάπη που περιμένει να μας απογειώσει. Φτιάχνοντας από το μηδέν τη δική μας ιστορία.

 

credits φωτογραφίας: inexhibit

Συντάκτης: Αιμιλία Λυμπέρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου