«Βλέποντας και κάνοντας». Μια φράση που εκπροσωπεί τη ρευστότητα που υπάρχει στα πράγματα, καθώς τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο, αλλά προκύπτει σιγά-σιγά και σταδιακά. Ένα είναι σίγουρο: ότι οι καιροί που ζούμε είναι απολύτως ρευστοί. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μην προγραμματίζουμε, ή να μην έχουμε στόχους, ή να βρισκόμαστε σε συνεχόμενη αγωνία, όμως σημαίνει ότι πρέπει να διαχειριζόμαστε έξυπνα το παρόν μας. Να ζούμε αντιδρώντας σε ό,τι συμβαίνει σήμερα, τώρα.
Σίγουρα το σκεπτικό «βλέποντας και κάνοντας» δείχνει πόσο σημαντικό είναι να κάνουμε ένα-ένα τα βήματα, ν’ αποφασίζουμε με ηρεμία και σταθερότητα, χωρίς να βιαζόμαστε να προτρέξουμε σε συμπεράσματα. Η προηγούμενη εμπειρία μας σχετικά μ’ ένα ζήτημα είναι χρήσιμη, αλλά δε θα πρέπει να καπελώνει το τι συμβαίνει τώρα, καθώς η μοναδικότητα των συνθηκών, το πώς είναι οι άλλοι αλλά κι εμείς είναι στιγμιαία και δεν έχει επαναληφθεί. Τώρα μπορούμε να λειτουργήσουμε διαφορετικά από το πώς λειτουργήσαμε σε άλλη φάση, τώρα ίσως κι οι άλλοι κάτι έχουν δουλέψει μέσα τους και βρούμε ένα πιο ουσιώδες πεδίο επικοινωνίας και συνεννόησης.
Με το «βλέποντας και κάνοντας», διώχνουμε το αμετάβλητο παρελθόν και τις δυσοίωνες σκέψεις για πράγματα που εν τέλει δεν αλλάζουν, ενώ συγκεντρώνουμε την ενέργεια του εγκεφάλου μας και των αντιδράσεών μας στο τώρα, ελέγχοντας αντικειμενικά -όσο γίνεται- τις αποφάσεις που θα πρέπει να πάρουμε. Κάθε μέρα δεν είναι ίδια, κάθε στιγμή της μέρας έχει εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα, επομένως μόνο αν είμαστε συγκεντρωμένοι στο τι πραγματικά συμβαίνει μπορούμε ν’ αναγνωρίζουμε και την αιτία του, χωρίς να μας χτυπούν ξεσπάσματα και συσσωρευμένη οργή για όσα κάποτε ζήσαμε ή φανταζόμαστε ότι θα ζήσουμε. Η ευελιξία κι η προσαρμοστικότητα αποτελούν δεξιότητες, απαραίτητες για την καθημερινή μας επιβίωση.
Το «βλέποντας και κάνοντας», επίσης, δίνει και την αίσθηση του σπασίματος σε κομμάτια, όσων πρέπει να διαχειριστούμε. Μοιράζουμε λίγο-λίγο, αυτό που συμβαίνει, δεν αγχωνόμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε όλα τα πράγματα ταυτόχρονα κι έτσι κατεβάζουμε όποιο θέμα προκύπτει σε μια διάσταση στο μπόι μας. Αν αντιμετωπίσουμε με επιτυχία ένα κομμάτι του παζλ, σιγά-σιγά θα μπορέσουμε να δούμε και τη μεγαλύτερη εικόνα και να αντιμετωπίσουμε και περισσότερα κομμάτια επιτυχημένα, εάν όχι όλη την εικόνα.
Η γενίκευση, η υπερανάλυση, τα άσχημα σενάρια, οι κακοί λογισμοί, οι σκέψεις που δημιουργούν αγωνία, πολύ περισσότερο μας προκαλούν άγχος από το ίδιο το γεγονός που συμβαίνει. Πέραν του ότι λειτουργώντας σεναριακά απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από την ικανότητά μας να επικοινωνήσουμε και καταλήγουμε απομονωμένοι και θιγμένοι, αφού θεωρούμε πως κανείς δε μας αντιλαμβάνεται. Πρακτικά, αν δρούμε βάσει αυτού που συμβαίνει, είμαστε εκεί και διαχειριζόμαστε τη ζωή μας κι όχι την εικόνα που έχουμε για τη ζωή μας, αν ήταν αυτό που σκεφτόμασταν ή φοβόμασταν. Έρευνες έχουν δείξει ότι σκεφτόμαστε συνήθως ένα πολύ μικρό ποσοστό αυτών που θα συμβούν στην πραγματικότητα, ενώ πράγματα που μας αγχώνουν την ώρα που τα ζούμε, εξομαλύνονται άμεσα από τους αμυντικούς μας μηχανισμούς. Με δυο λόγια, ο φόβος που φαντάζεσαι είναι πιο ζόρικος από εκείνος που όντως ζεις.
«Βλέποντας και κάνοντας» λοιπόν. Αυτό συμβουλεύουν όσοι έχουν φιλοσοφήσει λιγάκι τη ζωή και τελικά, η ουσία και βάση αυτού είναι να δράσουμε στη στιγμή χωρίς να μπλοκάρουμε εκ των προτέρων για τα μελλούμενα ή λόγω του παρελθόντος. Γιατί τελικά, αν θες να κάνεις λάθος, δεν έχεις παρά να κάνεις ένα σενάριο για όλα όσα θα μπορούσαν να γίνουν σωστά. Αν πάλι θες να κάνεις ένα σωστό, μόνο βλέποντας και κάνοντας θα φανεί.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αιμιλία Λυμπέρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
