Μας κάνει το στρες πιο τρυφερούς;

Όλα στη ζωή έχουν δύο όψεις και το να μπορούμε να διακρίνουμε και τις δύο και να ισορροπήσουμε διαλέγοντας την κατάλληλη για εμάς, είναι κομβικό σημείο στη διαχείριση των καθημερινών καταστάσεων που μας δυσκολεύουν. Το να νιώθουμε στρες είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο και το να μπορούμε ν’ αναγνωρίζουμε τη θετική επίδραση του στρες, ως ευκαιρία για σύνδεση κι επαφή είναι η όψη που πολλοί μπορεί να αναθεωρήσουν.

Η συνήθης αντίδραση στο stress είναι “fight or flight”, δηλαδή ή μπαίνει κανείς σ’ εμπόλεμη φάση με νεύρα, τσακωμούς κι ένταση, ή επιλέγει την απομόνωση και το να κλειστεί στον εαυτό του. Παρατηρήθηκε από επιστήμονες (Klein&Taylor) το 1990 ότι όλες οι μέχρι τότε έρευνες σχετικά με τη διαχείριση του στρες είχαν πραγματοποιηθεί σε άντρες. Έτσι, αποφάσισαν να στραφούν και στο γυναικείο φύλο, εξάγοντας τα συμπεράσματά τους.

Οι γυναίκες θεωρήθηκε αρχικά ότι αντιδρούσαν διαφορετικά από τους άνδρες όταν αντιμετώπιζαν καταστάσεις έντονου στρες κι αντί να απομονώνονται στα γραφεία τους ή τον χώρο τους γενικότερα, ήθελαν περισσότερη συζήτηση και κατέφευγαν σε  προσπάθεια για σύνδεση, βρίσκοντας παρηγοριά στο να εκφράσουν το στρες στους άλλους και να το μετατρέψουν σ’ ευκαιρία για σύνδεση κι όχι για απομόνωση. Όταν προστέθηκαν εκ νέου άνδρες στη μελέτη αλλά με την οπτική πλέον της σύνδεσης, παρατηρήθηκε ότι και οι άνδρες θέλουν να συνδεθούν κι επιθυμούν να φροντιστούν, αλλά και να φροντίσουν.

Έτσι ξεκίνησε να στοιχειοθετείται η θεωρία της φροντίδας και σύνδεσης ως αντίδραση στο στρες (tend and befriend theory), σε αντίθεση με τη θεωρία «fight or flight». Το να μπορέσει κανείς ν’ αλλάξει την οπτική στο θέμα της διαχείρισης του στρες ως μια ευκαιρία για φροντίδα και σύνδεση. Τα συμπεράσματα γενικεύθηκαν ξεφεύγοντας πια από το καλούπι του φύλου, οδηγώντας στη θετική επίδραση του στρες, αναδεικνύοντας την τάση σ’ όλους τελικά τους ανθρώπους, να αναζητούν τους δικούς τους ανθρώπους, να τους εμπιστεύονται, να γίνονται πιο γενναιόδωροι, καθώς και να προστατεύουν το σύνολο αντί τον εαυτό τους.

Το να νιώθουμε στρες ενεργοποιεί επίσης και την τάση για προστασία της ομάδας, των απογόνων, ενεργοποιώντας τις αρχικές καταγραφές μας, ως θηλαστικά όντα. Ενεργοποιούνται κι εκκρίνονται ορμόνες μέσω νευροδιαβιβαστών, προσφέροντας στον οργανισμό ευεργετική επίδραση από την αίσθηση του κινδύνου και την ένταση. Όταν νιώθουμε έντονο άγχος και στρες, ας μην καταπιέσουμε την εγγενή τάση μας να στραφούμε στους φίλους μας και στην οικογένεια, στους αγαπημένους μας, να συζητήσουμε, να επιζητήσουμε φροντίδα και τρυφερότητα, να θελήσουμε να μιλήσουμε, να εκφράσουμε τα θέματα που μας απασχολούν να κάνουμε μαζί δραστηριότητες, να συνδεθούμε κι όχι να απομονωθούμε ή να μπούμε σε μάχη με όλους όσους είναι δίπλα μας. Να συνδεθούμε, να φροντίσουμε και να δεχτούμε τη φροντίδα τους.

Η πιο ευεργετική στάση σε ό,τι μας ταλαιπωρεί είναι η επικοινωνία μας με ανθρώπους. Βγείτε να μιλήσετε, κάντε ένα μεγάλο περίπατο, δώστε ευκαιρίες για φροντίδα και σύνδεση. Επιχειρήστε την δια ζώσης επικοινωνία- όχι μόνο μηνύματα και τηλέφωνα. Ζητήστε τη σωματική επαφή και φροντίδα. Αναγνωρίστε τη θετική επίδραση των ανθρώπων που είναι γύρω σας, όχι σαν σάκους του μποξ για να ξεσπάμε τα νεύρα μας, αλλά σαν φυσικό παυσίπονο μέσω της σύνδεσης σε ό,τι μας δυσκολεύει. Ο Σαρτρ έλεγε «η κόλασή μου είναι οι άλλοι». Εμείς, ας πούμε «το αντίδοτο στην ένταση είναι οι άλλοι». Μέσω φροντίδας, έκφρασης κι ειλικρινούς σύνδεσης.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!