Objectum sexuality: Όταν προτιμάς να τα φτιάξεις με φράχτη παρά με άνθρωπο

Τελικά, στην εποχή του καταναλωτισμού και της ανάγκης ικανοποίησης μέσω της ύλης, εφόσον δεν έχει επιτύχει η ικανοποίηση από τη σύνδεση με τους ανθρώπους, καταλήγουμε να παίρνουμε ικανοποίηση από τη σταθερή σχέση με αντικείμενα. Τι συμβαίνει όταν το αντικείμενο του πόθου και του έρωτα είναι όντως αντικείμενο; Από τον Πυγμαλίωνα που ερωτεύτηκε το άγαλμα, το δημιούργημά του, μέχρι τους σύγχρονους γάμους με ρομπότ και κάθε λογής αντικείμενα. Εδώ κρύβεται η αντικειμενοφιλία ή objectum sexuality. Με τον όρο αυτό αναφερόμαστε στην ερωτική διάθεση, η οποία αντί να στρέφεται προς ένα φυσικό πρόσωπο, στρέφεται προς ένα άψυχο αντικείμενο. Προκύπτουν, έτσι, πολλά στοιχεία ανιμισμού, που ερμηνεύει την πεποίθηση ότι το αντικείμενο έχει ψυχή. Αυτή η αντίληψη περί ανιμισμού έχει τις ρίζες του στην πρωτόγονη φάση του ανθρώπου, καθώς από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, δινόταν μια μεταφυσική διάσταση σε αγάλματα, τοτέμ, θρησκευτικά αντικείμενα, τα οποία κουβαλάνε ένα μέρος του θείου στοιχείου, με τον πιστό να θεωρεί ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο έχει ψυχή, με αποτέλεσμα να συνδέεται έντονα μαζί του.

Στη σημερινή εποχή μπορεί να έχουμε στοιχεία εξάρτησης από τεχνολογικά μέσα, από τα social, από παιχνίδια από το κινητό μας, ν’ αποκτούν όλα μια γοητεία και να γουστάρουμε να ασχολούμαστε πολύ, να συνδεόμαστε γιατί λαμβάνουμε ικανοποίηση από την ντοπαμίνη που παράγεται, την ορμόνη της ευχαρίστησης, του έρωτα, η οποία κυρίως παράγεται όταν είμαστε ερωτευμένοι και ζητάμε να έχουμε συχνή επαφή με το ερωτικό μας ενδιαφέρον. Αυτό σίγουρα συμβαίνει εντονότερα ή πιο χαλαρά σχεδόν σε όλους, όταν αντί για την ευχαρίστηση από τους ανθρώπους και την επικοινωνία μαζί τους, στρεφόμαστε σ’ εναλλακτικές πηγές ευχαρίστησης, κυρίως μέσω των αντικειμένων. Το ν’ αποκτά όμως ερωτική διάσταση κι ερωτισμό η σχέση μας με το αντικείμενο είναι ένα άλλο θέμα, διαφορετικό, που μπορεί να κρύβει μια μορφή παθογένειας και ψυχολογικής διαταραχής. Φυσικά η συγκεκριμένη μορφή δε βασίζεται σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά εμπεριέχει στοιχεία ερωτικής διέγερσης και σεξουαλικής ικανοποίησης από το αντικείμενο. Μπορεί να διατηρούν σχέσεις και με ανθρώπους, αλλά η βασική τους χαρά, ικανοποίηση κι ερωτική σύνδεση προκύπτει από το αντικείμενο που τους έλκει και τους εξιτάρει, καθώς παίρνουν συναισθηματική ικανοποίηση, κάνοντας focus εκεί.

Υπάρχουν διάφορα παραδείγματα,  όπου άνθρωποι που έχουν στραφεί και διαλέξει για σύντροφό τους ακόμα και τον Πύργο του Άιφελ, ζητώντας να τον παντρευτούν και μετά, ακόμα και να πάρουν διαζύγιο, όπως η Erika Eiffel, η οποία μετά τη θυελλώδη σχέση με τον Πύργο του Άιφελ, τα έφτιαξε μ’ έναν φράχτη. Η Bekki Cocks παντρεύτηκε ένα χαλί, κάποια άλλη το άγαλμα της Ελευθερίας, ο Zheng Jiajia, μηχανικός, παντρεύτηκε το ρομπότ που κατασκεύασε. Πόσες τέτοιες ειδήσεις ακούμε όλο και συχνότερα;

Σε όλες αυτές τις μορφές παραφιλίας, το βαθύτερο σκέλος είναι η σχέση του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό τον οποίο προβάλλει στο αντικείμενο. Το συγκεκριμένο αντικείμενο δεν αντιδρά, δεν ανταποκρίνεται, δε ματαιώνει τις προσδοκίες, φυσικά δε μαλώνει ούτε θέλει κάποιο κόπο η όλη σύνδεση, όπως χρειάζεται με τους ανθρώπους. Άρα οι άνθρωποι αυτοί ερωτεύονται τον εαυτό τους και παίρνουν τον ρόλο και των δύο μερών μια σχέσης σύνδεσης. Μήπως τελικά σ’ όλες τις μορφές σύνδεσης, δεν προβάλλουμε τον εαυτό μας; Μήπως ενδόμυχα δε θέλουμε να κυριαρχήσουμε στον άλλον, χωρίς να μας φέρνει αντιδράσεις, αλλά να ικανοποιεί τα θέλω μας κάθε στιγμή κι όπως επιθυμούμε; Οι άνθρωποι αυτοί για δικούς τους προσωπικούς λόγους, είτε τραυματίστηκαν στην προσπάθεια σύνδεσης με τον άλλον, είτε δεν τα κατάφεραν κι έστρεψαν αυτή την ανάγκη για σύνδεση στο αντικείμενο, το οποίο δεν αντιδρά και προβάλει την αντανάκλασή τους.

Η ανάγκη των ανθρώπων για σύνδεση είναι ανυπέρβλητη· ο μόνος είναι ή θεός ή θηρίο, όπως λέγεται συχνά. Οι σχέσεις απαιτούν κόπο και προσπάθεια, δε μας προσφέρουν πάντα ικανοποίηση και συχνά μας δυσκολεύουν. Είναι ένα σοβαρό στοίχημα να στρέψουμε αυτή την ανάγκη για σύνδεση στον κατάλληλο αποδέκτη κι όχι να μείνουμε κλεισμένοι στη σχέση με τον αυτό μας. Ας πληγωθούμε, θα αναρρώσουμε. Ας προσπαθήσουμε κι ας μας ταλαιπωρεί αρκετά. Στη ζωή όλα θέλουν κόπο, αλλά ο κόπος θα μας χαροποιήσει κι η χαρά αυτή με τη σύνδεση μέσω των ανθρώπων, μπορεί συχνά να μας γειώνει, αλλά σίγουρα μας απογειώνει. Είμαστε φτιαγμένοι γι’ αυτό.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!