Ψάχνοντας σχέσεις που ξέρεις από την αρχή ότι θα τελειώσουν

Έκανες ότι δεν το βλέπεις, ότι δεν το ακούς. «Καλά περνάω». Το λες για να το πιστέψεις. Όμως δεν περνάς καλά, απλώς ροκανίζεις το χρόνο. Μέσα σου ξέρεις ότι δεν είναι για σένα, αλλά κάθεσαι. Γιατί; Βάζεις το όριό σου, όλο και πιο μακριά. Ανέχεσαι κι άλλα. Όμως κάτι δεν είναι όπως πρέπει. Το αισθάνεσαι, αλλά συνεχίζεις να ροκανίζεις το χρόνο με λάθος ανθρώπους. Κάτι σε κρατάει πίσω. Περνάει ο καιρός με σχέσεις επιφανειακές και ανούσιες. Θέλεις το μαζί, οποιοδήποτε μαζί, ακόμα και το λάθος, αρκεί να είναι μαζί. Γιατί το κάνεις αυτό; Κάτι φοβάσαι.

Έρχεται όμως μια στιγμή που όσο και να κλείνεις τα αυτιά και τα μάτια, θα σού μιλήσει. Θα το δεις και θα σε ξεκουφάνει. Θα σου πει: «Ε! Είμαι και εγώ εδώ και αυτό δεν το θέλω. Μη συμβιβάζεσαι με κάποιον. Απλώς για να μην είσαι μαζί μου.».

Προσπαθείς να σκεφτείς. Αρχίζεις να θυμάσαι. Ήθελες να είσαι σε σχέση, πάντα έτσι έκανες. Χώριζες, αφού είχες ήδη στρέψει το ενδιαφέρον σου αλλού, σιγουρευόσουν πάντα ότι έχεις ανταπόκριση και τότε έκανες αλλαγή σελίδας και προχωρούσες στην επόμενη σχέση. Όμως τελικά είσαι πάντα στην ίδια σελίδα, στην ίδια σειρά. Στην ίδια λέξη. Συλλαβίζεις ένα-ένα τα γράμματα, δε θέλεις να τα διαβάσεις. Φ-Ο-Β-Ο-Σ. Φοβάσαι τη μοναξιά. Δυσκολεύεσαι τόσο πολύ, όταν δεν απασχολείς το μυαλό σου με κάποιο φλερτάκι. Πάντα κοιτάς το κινητό σου, θέλεις να στείλεις μήνυμα. Θέλεις να σε παίρνει τηλέφωνο. Αν αργεί, σε πιάνει ένας φόβος. Δεν είναι ο φόβος του να μη σου στείλει. Είναι κάτι άλλο, αρχέγονο. Πιο βαθύ. Φοβάσαι να μείνεις με τον εαυτό σου. Δεν έχεις μείνει και ποτέ μαζί του πραγματικά.

Τώρα είναι λοιπόν η πρώτη φορά που μένεις τόσες ώρες μαζί σου. Πρώτη φορά που δε θα χτυπήσει το κινητό. Ούτε κλήσεις, ούτε μηνύματα. Πάλι προσπαθείς να ξεφύγεις, συνέχεια στα social, ανοίγεις εφαρμογές γνωριμιών, χαζεύεις κόσμο. Πατάς καρδούλες. Στέλνεις μηνύματα σε αγνώστους. Όμως μόλις τα κλείσεις όλα, αρχίζεις πάλι να το νιώθεις. Είναι εκεί και σε περιμένει. Πάντα ήταν μαζί σου, αλλά εσύ προτιμάς την παρέα ενός άλλου. Ενός οποιοδήποτε άλλου, ακόμα και κάποιου που δε θα συναντήσεις ποτέ από κοντά. Ας είναι κάποιος, αρκεί να μη μείνεις μόνος.

«Όσο δε με ακούς τόσο θα σου μιλάω, θα σου κάνω ψυχοσωματικά, θα σε ταλαιπωρώ όταν θες να χάσεις βάρος, θα σε ξυπνάω τα βράδια. Μέχρι και ακμή θα σε κάνω να βγάλεις. Θα τα κάνω όλα μέχρι να σε κάνω να το καταλάβεις. Είμαι ο μόνος που έχεις, αλλά επιμένεις να μη θες την παρέα μου. Ανέχεσαι κάθε άσχημη συμπεριφορά, δε βάζεις όρια, ρίχνεις τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις σου από τους συντρόφους σου. Μα τόσο πολύ δε με θες. Γιατί; Έλα να μείνουμε μαζί, γνώρισέ με. Μάθε τι θέλω. Κάθε άλλη επιλογή, θα είναι πάντα άλλο ένα λάθος υποκατάστατο. Ακόμη μια λάθος επιλογή στη λίστα με τους ανθρώπους που δε σου ταίριαζαν. Μα πώς να σου ταίριαζαν, αφού δεν ήξερες τι έψαχνες και τι ήθελες».

Πρώτη φορά λοιπόν, έχεις χρόνο. Χρόνο να σκεφτείς τι είναι το κατάλληλο για σένα. Τι ζητάς, τι θες από μια σχέση. «Γιατί μοιάζουν τόσο πολύ όλες οι σχέσεις μου» αναρωτιέσαι.  Η φράση που λες συνέχεια; «Πάντα πέφτω σε λάθος ανθρώπους». Αρχίζει να ακούγεται η απάντηση. «Ψάχνω αυτό που ξέρω ότι θα τελειώσει». Γιατί; Κάτσε να ακούσεις, μην κλείνεις τα αυτιά σου, μην απασχολείς το μυαλό σου με αντιπερισπασμούς. Σταμάτα κι άκου. Κάτι θες πραγματικά, εσύ το ξέρεις. Ανακάλυψέ το. Δώσε χώρο να εκφραστεί. Αυτό που θες πραγματικά, αυτό που υπάρχει μέσα σου θα έρθει μια στιγμή που θα σε ξεκουφάνει. Σταμάτα κι άκου. Τώρα μέσα στην ησυχία ακούγεται πιο δυνατά, πιο καθαρά. Αυτή η ησυχία έχει πολλά να σου πει, αυτή θα σε οδηγήσει στον σωστό άνθρωπο.