«Δεν έχουμε τίποτα», «δεν έχουμε σχέση», «δεν είμαστε και τίποτα», «θα σε παίρνω εγώ, όταν μπορώ». Ατάκες υποτίμησης κι έμμεσου gaslighting που ακούσει από τον άνθρωπο που τελικά μιλάμε κάθε μέρα, λέμε καλημέρα ή καληνύχτα, βρισκόμαστε σχεδόν καθημερινά, κοιμόμαστε μαζί και ξέρουμε σχεδόν τα πάντα για τη ζωή του.
Σαφώς ακούγοντας ή λέγοντας μια τέτοια φράση υψώνεται αυτόματα ένας τεράστιος τοίχος που οριοθετεί, με πολύ άκομψο τρόπο, το είδος της σχέσης. Όταν όμως η πραγματικότητα απέχει μίλια κι αποδεικνύει έμπρακτα και σχέση κι οικειότητα, το μυαλό μας ξεκινά να κάνει σενάρια, έχουμε μέσα μας ερωτηματικά και κάτι μας σφίγγει την καρδιά, ενώ υπάρχει μια διαρκής αμφισβήτηση του εαυτού μας- πώς γίνεται να πέφτουμε τόσο έξω;
Σαφώς και δε μας αρέσει να ακούμε από τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει πως δε θέλει και πολλά, διότι μας χαλάει αυτό που ζούμε και γειώνει την προσδοκία που γεννιέται στον ερωτευμένο, καθώς η σχέση κυλά κι αποκτά υπόσταση. Όμως, αντί να πάμε εκεί που δε θα ακούμε τέτοιες φράσεις, που δε θα χρειάζεται να αντιτάσσεται η πραγματικότητα στα λεγόμενα, αλλά θα συμπλέουν, παραμένουμε και κολλάμε σ’ έναν άνθρωπο που ρίχνει πάγο σε κάθε όμορφη στιγμή σαν να θέλει να μας γειώσει και να μας πάρει τη χαρά. Κι αυτό στα λόγια.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι κρύβεται κάτω από αυτά τα λόγια. Φόβος: Ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας για δικούς του λόγους, βιώματα εμπειρίες από προηγούμενες σχέσεις, έχει μπλοκάρει και δεν μπορεί να προσφέρει πολλά. Ενδεχομένως, κάποτε να έδωσε κι η εμπειρία του τον τραυμάτισε. Στο σήμερα λοιπόν μιλάει ο φόβος της επανάληψης της αποτυχίας. Άρα, θέλει κι ο ίδιος να περιορίσει τον εαυτό του από το να νιώσει.
Δε μας θέλει τόσο: Αυτό είναι ένα ρεαλιστικό σενάριο το οποίο πρέπει να δούμε ψύχραιμα. Ναι μπορεί να μην ενδιαφέρεται τόσο για μας. Με κάποιο άλλο πρόσωπο πιθανόν να θέλει να προχωρήσει σε βήματα που μ’ εμάς γίνονταν με πίεση κι ως αντίδραση. Σε μια τέτοια περίπτωση δε λειτουργεί ούτε η κατανόηση ούτε είναι σκόπιμο να επιχειρήσουμε οτιδήποτε. Προχωράμε να βρούμε έναν άνθρωπο που δε θα μας κάνει να νιώθουμε ανεπαρκείς.
Μια άλλη λογική εκδοχή είναι ότι με την ατάκα αυτή διασφαλίζει τα όρια και μας βάζει σε επιφυλακή. Αν εντοπίσουμε νέα ανοίγματα δε θα εκπλαγούμε λοιπόν, καθώς μας έχει προειδοποιήσει. Αν υπάρξουν παράλληλες καταστάσεις και ψέματα, μάλλον δεν είναι ψέματα, αφού “δεν έχουμε τίποτα”.
Είναι τακτική: Αυτό μπορεί να είναι ένα άλλο σενάριο, όπου άνθρωποι χειριστικοί υποτιμούν ξεπερνώντας τα όρια και θέτουν τον άλλον υπό, δημιουργώντας του έτσι την αίσθηση πως είναι τρόπαια και κάνοντάς τον να κολλάει περισσότερο, διεκδικώντας να πάρει κάτι παραπάνω. Είναι παιχνίδι εξουσίας και θέλει γερό στομάχι. Σε αυτήν την περίπτωση, εξετάζετε τι αντέχετε.
Είναι σε σύγχυση: Πολλοί άνθρωποι, έτσι όπως φαίνεται να διαμορφώνονται τα δεδομένα, έχουν σοβαρά θέματα με το στρες και το άγχος, ενώ νιώθουν φοβερή ανασφάλεια για τη ζωή τους. Έτσι ξεσπάνε στα προσωπικά τους, αφού δεν μπορούν να έχουν μια βάση για να κάνουν αυτά που θα επιθυμούσαν και που δεν αφήνουν τον εαυτό τους να πραγματοποιήσει.
Ό,τι κι αν ισχύει, πάντα ένα «δεν έχουμε τίποτα» που βγαίνει από τα χείλη που φιλάς κάθε βράδυ θα τσιμπάει το εγώ, θα προκαλεί νεύρα κι αισθήματα ματαίωσης. Αξίζουν όλα αυτά για τον έρωτα; Πολλοί λένε πως ναι. Άλλοι πάλι πως αν τα αισθάνεσαι όλ’ αυτά, τότε δεν είναι έρωτας. Τι αντέχεις και πού τοποθετείς τον εαυτό σου, θα το κρίνεις εσύ. Μόνο φρόντισε ν’ αξίζει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αιμιλία Λυμπέρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
