Διαζύγιο. Μια λέξη με οχτώ μόλις γράμματα που κρύβει πίσω της μια αλληλουχία αλλαγών στη ζωή οποιουδήποτε ανθρώπου το βιώσει. Μα πολύ περισσότερο στη ζωή μιας γυναίκας. Μια ματιά γύρω μας αρκεί για να εντοπίσουμε εκείνες τις «αντάρτισσες» που αρνήθηκαν να συνεχίσουν τη ζωή τους υπό τη σκιά οποιουδήποτε συμβιβασμού κι επέλεξαν να μείνουν μόνες. Κάποιες απ’ αυτές το επεδίωξαν, άλλες πιάστηκαν εξαπίνης, κάποιες πάλι το πάλεψαν ενώ πολλές απ’ αυτές δεν έβλεπαν άλλη λύση. Ένα είναι το σίγουρο, όλες τους έχουν κότσια.
Ο λόγος, για τον οποίο μια οικογένεια διαλύθηκε, δεν έχει και πολύ σημασία με την πάροδο του χρόνου. Λέγοντας δε «οικογένεια» εννοούμε πάντα τον άνθρωπο που επιλέξαμε να μοιραστούμε όνειρα, ιδανικά κι αξίες. Τα παιδιά έρχονται να συμπληρώσουν την «οικογένεια» κι όχι ν’ αποτελέσουν το λόγο συνύπαρξης δύο ανθρώπων. Πρώτα και πάνω απ’ όλα οικογένεια είναι ο άνθρωπος σου κι αν αυτό πάψει να ισχύει δεν υπάρχει οικογένεια. Άμεσο επακόλουθο μιας τέτοιας κατάστασης είναι είτε το διαζύγιο είτε ο συμβιβασμός που είθισται να συμβαίνει, ειδικά αν υπάρχουν παιδιά.
Στην περίπτωση που η επιλογή σου είναι το διαζύγιο κι είσαι γυναίκα και μητέρα, στην περίπτωση που επέλεξες να μη συμβιβαστείς αλλά να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή σου γιατί την αξίζεις, ετοιμάσου να περάσεις μέσα από τη φωτιά και προσπάθησε να μην καείς.
Πρέπει να οπλιστείς με περίσσεια δύναμη και να προετοιμαστείς να ζήσεις στιγμές που θα σε κυριεύει η τρέλα γιατί θ’ αντιλαμβάνεσαι πως σε όλα είσαι μόνη σου! Απ’ το πιο απλό πράγμα που μπορεί να χρειαστείς μέχρι το πιο δύσκολο, πρέπει να είσαι έτοιμη να ανταπεξέλθεις χωρίς τη βοήθεια του… συζύγου. Είσαι εσύ και τα παιδιά σου. Είσαι εκεί σε κάθε λεπτό της καθημερινότητας τους, προσπαθώντας να τους παρέχεις τα πάντα, όλα όσα είχαν πριν, ώστε να μη διαταραχτεί οποιαδήποτε άλλη πτυχή της ζωής τους. Είσαι στο πλάι τους σε κάθε χαρά, επίτευγμα, ανησυχία, ανασφάλεια, ανάγκη, ασθένεια και γκρίνια τους για να τα επιβραβεύσεις, να τα φροντίσεις και να τα ηρεμήσεις.
Επιβάλλεται να τα κάνεις να νιώσουν, με κάθε δυνατό τρόπο, πως μέσα στο σπίτι που ζουν και μεγαλώνουν ως ενήλικας υπάρχεις μόνον εσύ πια. Κι ότι αυτό αρκεί και πρέπει να αισθάνονται ασφαλή διότι «η μαμά δε φοβάται τίποτα»! Ένας για όλους κι όλοι για έναν. Κι ας τρέμεις εσύ μέσα σου μην τύχει και σου συμβεί κάτι.
Θα έρθουν στιγμές που θα νιώσεις ότι λυγίζεις και θα θες να ουρλιάξεις, αλλά ταυτόχρονα θα γνωρίζεις πως απαγορεύεται διότι δεν έχεις το δικαίωμα. Οι ψυχούλες που εξαρτώνται άμεσα από σένα και σε κοιτάνε μέσα στα μάτια, παίρνουν δύναμη από τη δύναμη σου κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ευθύνη που είχες ποτέ! Έτσι θα φοράς το καλύτερο χαμόγελό σου και θα ξεχνάς ό,τι σε πόνεσε. Θα έρχονται ώρες που θα χρειάζεσαι απεγνωσμένα δέκα λεπτά για να κλείσεις τα μάτια σου και να μη σκέφτεσαι τίποτα αλλά δε θα τα έχεις. Τόσο απλό. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Υπάρχει όμως και κάτι πολύ σημαντικό σε όλα τα παραπάνω. Ζεις, αγωνίζεσαι, νιώθεις κ πορεύεσαι με την αξιοπρέπειά σου και με όλες τις αλήθειες του κόσμου μέσα σου κι είναι επιλογή σου. Κανείς δε σου το επέβαλλε. Το διάλεξες εσύ η ίδια, είσαι υπεύθυνη των πράξεών σου και δεν έχεις να δώσεις σε κανέναν λογαριασμό. Όσους τολμήσουν να σε κρίνουν, απ’ την ασφάλεια του μικρόκοσμού τους, ν’ απαξιείς να τους ρίξεις έστω κι ένα βλέμμα σου. Όσοι θίξουν την αξιοπρέπειά σου θα σε βρουν απέναντί τους. Και θα είναι πολλοί αυτοί, ετοιμάσου!
Μπορεί να είσαι μια διαζευγμένη μητέρα αλλά μην ξεχάσεις ποτέ πως είσαι και γυναίκα. Έχεις δικαίωμα στον έρωτα και στην αγάπη. Έχεις δικαίωμα να νιώσεις ξανά ερωτεύσιμη με τον άνθρωπο που εσύ θα επιλέξεις να μείνει δίπλα σου. Θα έρθουν κι εκείνες οι στιγμές, λοιπόν, που όταν θα τον συναντήσεις θα νιώσεις ξανά παιδί. Θα νομίζεις ότι περνάς μια δεύτερη εφηβεία δίπλα του, διότι απελευθερωμένη από κάθε «πρέπει» και «μη» της ζωής σου, απολαμβάνεις την κάθε στιγμή στο πλάι του, γελάς, ερωτεύεσαι, δίνεσαι κι αγαπάς με την ψυχή σου. Κάνεις πράγματα που πολλές φορές νομίζεις πως τα κάνεις για πρώτη φορά στη ζωή σου γιατί η αίσθηση της ελευθερίας που έχεις, μεταμορφώνει τα πάντα. Ακόμα και σένα την ίδια σε ένα πλάσμα χαμογελαστό κι αισιόδοξο.
Μην ξεχάσεις, λοιπόν, ποτέ πως αξίζεις το σεβασμό όλου του κόσμου γιατί κανείς και τίποτα δεν μπορεί να κρίνει τις επιλογές σου και να εκφράσει άποψη για τη ζωή σου. Εσύ ξέρεις καλύτερα απ’ όλους όσους παραμυθιάζονται με την καλοστημένη ζωούλα τους, πως πίσω από το «φαίνεσθαι» που έχουν κάνει τρόπο ζωής, κρύβεται το απόλυτο κενό. Ίσως κάποτε το έκανες κι εσύ. Ίσως κάποτε ήσουν κριτής και εσύ. Δεν ήξερες, όμως, είχες άγνοια. Τώρα ξέρεις και δικαιολογείς την άγνοιά τους. Απλά δεν ασχολείσαι περαιτέρω. Δε σε αφορά.
Κάθε γυναίκα μετά από μια τέτοια αλλαγή στη ζωή της, όπως είναι το διαζύγιο, για την προσπάθεια της και μόνο να επιβιώσει μόνη της, να ζήσει, να είναι επαρκής για τα παιδιά της και να εξακολουθεί να είναι γυναίκα και κυρία πάνω απ’ όλα, αξίζει το σεβασμό όλου του κόσμου. Γιατί (όπως λέει και το τραγούδι) θέλει μαγκιά φίλε μου για να αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά!
Επιμέλεια κειμένου Βίβιαν Παναγιώτου: Ελευθερία Παπασάββα.
Συντάκτης: Βίβιαν Παναγιώτου
