«Όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία!». Χιλιοειπωμένη φράση. Αξίζουν όμως όλοι;
Εξαρτάται τι έσπασε μέσα σου και αν ξανακολλάει. Εξαρτάται από τις πληγές που άνοιξαν και αν μπορούν να γιατρευτούν, από όσα έδωσες και όσα πήρες, από εκείνα που ένιωσες και αν μπορείς να τα ξανανιώσεις, από ό,τι μπορεί να έχεις υποστεί στην τελική και να φοβάσαι την πιθανότητα να ξαναζήσεις. Εκτός όμως από όλα τα παραπάνω, εξίσου μεγάλο ρόλο παίζει και η στιγμή που δίνεται η δεύτερη ευκαιρία και μάλιστα όχι μόνο από εκείνον που διατίθεται να τη δώσει αλλά και από εκείνον που την απολαμβάνει. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και όλα είναι πιθανά.
Τι έκανες για να αξίζεις μια δεύτερη ευκαιρία εσύ που τη ζητάς απεγνωσμένα; Και τι είσαι διατεθειμένος να «χαντακώσεις» στην ψυχή σου εσύ που είσαι έτοιμος να τη δώσεις; Πόσο πάλεψες για να την αξίζεις και πόσο τη διεκδίκησες; Kαι εσύ από την άλλη πλευρά πόσο «καθάρισες» το μέσα σου για να μπορείς να υποστηρίξεις μια τέτοια απόφαση; Με ποιους δαίμονες παλέψατε και οι δύο και τι σας έφερε πάλι κοντά; H αγάπη ή μήπως ο εγωισμός και οι ανασφάλειες;
Το σίγουρο είναι πως όταν δύο άνθρωποι βάζουν τελεία στην κοινή τους πορεία για οποιοδήποτε λόγο, αφού περάσουν όλα τα επακόλουθα συναισθήματα της απόρριψης και του χωρισμού, συνεχίζουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τις ζωές τους. Εξελίσσονται, αλλάζουν, ανακαλύπτουν αντοχές και συναισθήματα που πιθανότατα αγνοούσαν ότι έχουν ή μπορούν να νιώσουν, παίρνουν αποφάσεις άλλοτε εύκολες και άλλοτε δύσκολες για τη μετέπειτα πορεία τους και προχωρούν. Αν μετά από όλη αυτή τη διόλου εύκολη και πολύ επίπονη διαδικασία, ο άνθρωπος που αγαπήσαμε και αφήσαμε να μας φύγει ή «τον φύγαμε» εμείς, ζει και ανασαίνει μέσα μας ακόμα, τότε ναι αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Αρκεί τα συναισθήματα να είναι αμοιβαία και από την άλλη πλευρά επίσης. Αυτό που πρέπει όμως να είναι κατανοητό, είναι πως η δεύτερη ευκαιρία δίνεται στη σχέση και όχι στον άνθρωπο. Δίνουμε μαζί, εμείς οι δύο που ακόμα αγαπιόμαστε και ας πέρασε καιρός, που ακόμα κρατάει η φωτιά μέσα μας και ας βιώσαμε χώρια τόσα διαφορετικά πράγματα, στη σχέση μας μια δεύτερη ευκαιρία. Τη δίνουμε εμείς σε εμάς.
Υπάρχουν όμως και εκείνες οι περιπτώσεις των ανθρώπων που ανατρέπονται τα δεδομένα τους, χάνουν τις καβάτζες τους, τρελαίνονται στη σκέψη πως ο άλλος συνεχίζει τη ζωή του χωρίς αυτούς και τάζουν τον ουρανό με τ’ άστρα προκειμένου να τον ξανακερδίσουν. Και αν ο άλλος είναι λίγο ευάλωτος στην ύπαρξή τους, τότε είναι που υποκύπτουν σε δεύτερες ευκαιρίες οι οποίες κρατούν από δύο εβδομάδες έως δύο μήνες το πολύ. Αυτό συμβαίνει διότι εφόσον έχουν ικανοποιήσει τον υπέρμετρο εγωισμό τους, η ιστορία επαναλαμβάνεται και τότε οι παλιές πληγές ανοίγουν και έρχονται να προστεθούν κι άλλες με τον πόνο να γίνεται μεγαλύτερος αυτή τη φορά μιας και έρχεσαι αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό να σε ρωτάει «γιατί ξανά; γιατί πάλι;».
Όλοι μας έχουμε βρεθεί στη θέση να θέλουμε μια δεύτερη ευκαιρία για κάτι που αγαπήσαμε πολύ και έχει τελειώσει. Το θέμα είναι να έχουμε και την ανάλογη συναισθηματική ωριμότητα να το υποστηρίξουμε, αν όντως βρεθούμε σε μια τέτοια κατάσταση. Επίσης, σημαντικό είναι να εξακολουθούμε να νιώθουμε ειδάλλως η ευκαιρία είναι απλά χάσιμο χρόνου. Τα βασικά στοιχεία και τα βιώματα του κάθε ανθρώπου δεν αλλάζουν. Ο χαρακτήρας του μένει ίδιος. Ίσως κάποιες φορές να μεταβάλλονται για ένα χρονικό διάστημα, όταν όμως αφεθεί, θα έρθει στην επιφάνεια και πάλι το πραγματικό του πρόσωπο. Αυτό και μόνο αποτελεί κάτι πολύ σημαντικό στην απόφαση του να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία σε μια ήδη τελειωμένη και φθαρμένη σχέση.
Αν πάλι παρθεί μια τέτοια απόφαση και υπάρξει έστω και η παραμικρή υπόνοια ότι εγώ δίνω ευκαιρία σε σένα ή εσύ σε μένα και όχι εμείς σε εμάς, το αποτέλεσμα θα είναι εκ των ουκ άνευ ο ένας να έχει πάντα το πάνω χέρι και ο άλλος να αποτελεί πάντα το τρόπαιο του. Ένα παιχνίδι χαμένο εξ’ αρχής αλλά με τεράστιο ψυχικό κόστος.
Σίγουρα όμως υπάρχουν και εκείνες οι δεύτερες ευκαιρίες που θα γυρίζαμε τον κόσμο ανάποδα για να τις ζήσουμε με τον άνθρωπο που αγαπήσαμε τόσο πολύ, με τον άνθρωπο που μας άλλαξε τη ζωή μας ολόκληρη και που αφήσαμε στη μέση όσα ονειρευτήκαμε, εξαιτίας καταστάσεων που ήταν αδύνατον να διαχειριστούμε τη δεδομένη στιγμή. Υπάρχουν ίσως και εκείνες οι περιπτώσεις που δε δώσαμε καν εκείνη την πρώτη ευκαιρία όπως της άξιζε στον άνθρωπο που ήρθε στο δρόμο μας και πιθανότατα να είμαστε έτοιμοι πια να επανέλθουμε.
Εκείνες λοιπόν οι δεύτερες ευκαιρίες που αποζητά όλη μας η ύπαρξη, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και να έχουν προκύψει, αν τύχει και μας έρθουν, είμαστε σίγουροι πως όπως και να εξελιχθούν, ό,τι και να συμβεί, όπως και να καταλήξουν, τουλάχιστον θα πούμε «άξιζε τον κόπο!». Εκείνες μόνο είναι οι ευκαιρίες που μπορεί να σου χαρίσουν την ευτυχία ολόκληρη σε υπερθετικό βαθμό πίσω! Εκείνες είναι που ίσως φέρουν στη ζωή σου αυτές τις απίστευτες τρεις λεξούλες που κρύβουν τόση αγάπη «ποτέ ξανά χώρια!».
Συντάκτης: Βίβιαν Παναγιώτου
