Κάποια στιγμή στη ζωή σου, θα εμφανιστεί ένα άτομο, που θα είναι ο απόλυτος πόθος σου. Δε θα έχει σημασία αν είσαι ελεύθερος, σε σχέση ή παντρεμένος, εάν έχεις παιδιά, πολλά χρήματα ή καθόλου, αν είσαι άντρας ή γυναίκα, δε θα έχει σημασία καν τι ηλικία είσαι.
Κάποια στιγμή απλώς θα εμφανιστεί, θα εισβάλει στο νου σου και στις πιο απόκρυφες σκέψεις σου. Θα ταράξει το είναι σου και ό,τι πίστευες ως τώρα για την έλξη και τον έρωτα.
Εάν είσαι ελεύθερος κι εσύ και αυτό το άτομο και όλα συνηγορήσουν στο να είστε μαζί, έχει καλώς και η πορεία θα δείξει. Όμως, δεν γίνεται πάντα έτσι.
Σε ορισμένους, αυτή η στιγμή, του να ποθείς ανεξήγητα έντονα ένα άτομο, έρχεται σε πολύ ακατάλληλες φάσεις της ζωής τους, που πρακτικά όχι μόνο δεν μπορούν να κάνουν πολλά γι’ αυτό, αλλά για την ακρίβεια τίποτε απολύτως.
Δυστυχώς ή μήπως ευτυχώς;
Σε μια τέτοια στιγμή, ακατάλληλη, γνωρίστηκαν ο Μάνος με τη Ζωή μία Τρίτη βράδυ που ετοίμασα μια πρόχειρη βραδιά γενεθλίων στο σπίτι με μερικούς φίλους. Και οι δύο δεσμευμένοι στη ζωή τους, ήρθαν και οι δύο εντελώς συμπτωματικά μόνοι εκείνο το βράδυκαι μάλιστα συναντήθηκαν στην εξώπορτα. Της Ζωής το ταίρι έλειπε ταξίδι και του Μάνου του κρατούσε μούτρα και τον είχε αφήσει μόνο του. Όλο το βράδυ, ακόμα και αν δεν μιλούσαν μεταξύ τους, κοιτάζονταν μες τα μάτια με ελάχιστα διαλλείματα.
Ο Μάνος με μάλωσε κρυφά στην κουζίνα γιατί δεν την ήξερε ως τώρα εφόσον είναι φίλη μου. Χρειάστηκα πολύ κουράγιο για του απαντήσω ευγενικά και να τον βάλω στην θέση του. Μετά από εκείνη τη βραδιά τίποτα δεν ήταν ξανά το ίδιο. Ήξερα και ήξεραν κι αυτοί.
Όμως να ομολογήσει ποιος σε ποιον τι;
Aκολούθησαν ατελείωτες συζητήσεις με εμένα να κάνω τη φωνή της λογικής, καμιά φορά τον μεσάζοντα μέχρι που εγκατέλειψα εντελώς. Δεν έπρεπε να με αφορά άλλωστε, ήταν κάτι πολύ προσωπικό.
Μάθαινα μόνο ότι πού και πού συναντιόντουσαν τυχαία ή σχεδόν τυχαία, ότι κάποιες φορές από αυτές, έπιναν μαζί έναν καφέ όπως κάνουν στις ταινίες, μα ποτέ δεν έγινε τίποτε άλλο. Κρατούσαν πάντα τα προσχήματα και ποτέ δεν αποκάλυψαν τίποτε, με λόγια τουλάχιστον. Μόνο με τα μάτια, τα οποία βέβαια όλοι γνωρίζουμε πως λένε πάντα την αλήθεια.
Και η αλήθεια είναι ότι οι ανομολόγητοι πόθοι μπορεί να είναι πολύ συναρπαστικοί. Όμως, ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό τους, της φαντασίωσης, του δύσκολου, του ανεκπλήρωτου, είναι που τους κάνει τόσο συναρπαστικούς. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι αν αποκαλυφθούν και γίνουν πραγματικότητα αυτοί οι ανομολόγητοι πόθοι, θα είναι εξίσου υπέροχοι.
Επίσης, κανένας τέτοιος πόθος δεν μπορεί να υπερκαλύψει την αγάπη και τη σχέση που έχεις χτίσει με τόσο χρόνο και κόπο. Ίσως για λίγο να σου δώσει μια αίσθηση διαφορετική και ζωογόνα, όμως δεν βασίζεται απολύτως πουθενά, παρά μόνο στην φαντασία και σε μια εικόνα.
Σίγουρα αυτό δεν είναι ο κανόνας· σίγουρα υπάρχουν και περιπτώσεις που μια τέτοια γνωριμία έχει καταλήξει στο καλύτερο «λάθος», ή που σε άλλες περιπτώσεις έχει γίνει το έναυσμα να βγει κάποιος από μια αποτυχημένη σχέση ή γάμο.
Όμως έχει γίνει και αιτία καταστροφής. Δεν είναι λίγοι αυτοί που διέλυσαν τη ζωή τους στην προσπάθεια να πραγματοποιήσουν τους ανομολόγητους πόθους τους για ένα άτομο.
Στην περίπτωση των φίλων μου, όλο αυτό ξεθύμανε. Πέρασαν οι μήνες και συνέχισαν να κοιτάζονται όλο και λιγότερο έντονα όταν συναντιόντουσαν μέχρι που παντρεύτηκαν το ταίρι που ήδη είχαν και όλο αυτό έσβησε εντελώς.
Μιλώντας και με τους δύο ξεχωριστά κάποια στιγμή, ήταν χαρούμενοι για ό,τι ένιωσαν και ακόμα πιο χαρούμενοι που δε χάλασαν τις ζωές τους για ένα «καπρίτσιο», όπως το αποκάλεσαν.
Συντάκτης: Ελεωνόρα Μπούσουλα
