Βγαίνοντας σήμερα το πρωί από το σπίτι, στάθηκα για λίγο στην εξώπορτα και κοίταξα γύρω μου. Η θερμοκρασία ήταν για κοντομάνικο και ο ήλιος σαν να έκαιγε λίγο. Οι γάτες της αυλής μας λιάζονταν στο γρασίδι και πουλάκια τιτίβιζαν με μπρίο. Μπήκα στο αυτοκίνητο και το τιμόνι ζεμάταγε. Κατέβηκα στην αγορά να κάνω λίγα ψώνια και όλοι σήμερα μου φαινόντουσαν διαφορετικοί. Πιο χαρούμενοι, πιο χαλαροί. Ίσως γιατί αισθανόμουν εγώ έτσι μετά από καιρό ή ίσως και γιατί τώρα το παρατηρούσα.
Πιο μετά ήρθε κι ο καλός μου να πιούμε καφεδάκι. Από σκέτο που τον πίνει τον χειμώνα, παρήγγειλε μέτριο.
«Ήρθε», σκέφτηκα. Επιτέλους καλοκαίρι! Τι εποχή Θεέ μου και σε ποια χώρα. Μέσα σε όλα τα δεινά, ήρθε ξανά το ευλογημένο ελληνικό καλοκαίρι.
Δεν σκέφτομαι μόνο τον Αύγουστο που πηγαίνουμε διακοπές κάθε χρόνο. Μα όλους τους καλοκαιρινούς και ζεστούς μήνες που περνάμε τόσο όμορφα. Και σίγουρα όχι μόνο εμείς αλλά και οι περισσότεροι.
Ακόμα κι αν μείνουμε στην πόλη, κάνουμε ατελείωτες βόλτες από το πρωί ως το επόμενο πρωί. Ξεκινάμε με ένα ωραίο πρωινό στο κρεβάτι. Πολύ χαλαρά. Βάζουμε τα μαγιό μας και πεταγόμαστε στην κοντινή μυστική μας παραλία. Κολυμπάμε και παίζουμε ανελέητα στο νερό, φοράμε τις μάσκες μας, χαζεύουμε το βυθό, κάνουμε συνεχώς βουτιές, διαβάζουμε κάνα βιβλίο για χαλάρωση και συζητάμε για τις διακοπές.
Πριν αρχίσει καν η κίνηση της επιστροφής των λουόμενων της πόλης, έχουμε καθίσει ήδη για ψαρικά και ούζα σε ένα υπέροχο ταβερνάκι στα Λεγραινά. Πολύ φαγητό. Η γαρίδα πάει κι έρχεται, το μπαρμπούνι σου μιλάει και ξαφνικά γίνεσαι ένα με την διπλανή παρέα γιατί όπως και να το κάνουμε Καλοκαίρι connecting people. Είμαστε πιο ελεύθεροι, είμαστε κι Έλληνες, πίνουμε και τα ουζάκια μας, δε θέλει πολύ.
Στο γυρισμό, απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα στην παραλιακή λεωφόρο Αθηνών-Σουνίου. Κοιτιόμαστε πάντα για λίγο με λατρεία, χωρίς να μιλάμε.
Είναι μαγικά.
Στο σπίτι πια, θα ξεκουραστούμε λίγο, με ό,τι αυτό περιλαμβάνει. Το αεράκι περνάει μέσα από τις γρίλιες και εγώ πλέον δεν σκέφτομαι τίποτα. Το μυαλό έχει αδειάσει και η απάντηση στο τι είναι ευτυχία έχει δοθεί.
Λίγες ώρες αργότερα, θα βάλουμε τα χρωματιστά μας, ελαφρώς μαυρισμένοι και θα βρούμε τους φίλους μας για κοκτέιλ. Παχαίνουν τα ρημάδια, αλλά τουλάχιστον η γυμναστική το χειμώνα έχει φέρει αποτέλεσμα. Το ένα μάι τάι, γίνονται δύο και τρία. Μετά το χάνω, κι έτσι μέχρι να φτάσω στο τρίτο, έχουμε πάει ήδη σε τρία μπαράκια και καταλήγουμε σε παρακμιακό μπουζουξίδικο για τον απαραίτητο ξεπεσμό. Κάνα δυο φορές έχουμε κατουρηθεί από το γέλιο κι έχουμε γυρίσει σπίτι εξ’ αιτίας αυτού. Τρου στόρι.
Η ελευθερία του πνεύματος αλλά και τους σώματος που μας δίνεται το καλοκαιράκι είναι ό,τι πιο υπέροχο. Χωρίς να προσπαθήσουμε πολύ, μπορούμε να κάνουμε όσα μας στερούσε ο χειμώνας. Να μπούμε επιτέλους στη θάλασσα, να μας πάρει όλα τα άγχη, να πιούμε ένα ποτηράκι παραπάνω να ξεδώσουμε, να φλερτάρουμε το ωραίο μωρό απέναντι, να φάμε ψαράκια πάνω στο κύμα, να πάμε στα αμέτρητα θεϊκά ελληνικά νησιά, να ανεβάσουμε τη λίμπιντο, να ερωτευτούμε, να φτάσουμε το τελικό στάδιο της μελανίνης μας και να ηρεμήσουμε λίγο ρε αδερφέ.
Γι’ αυτό και γράφτηκαν και τόσα τραγούδια για αυτήν την εποχή του χρόνου. Αν σκεφτεί κανείς πόσα γράφτηκαν για το χειμώνα και πόσα για το καλοκαίρι, πόσα για έρωτες καλοκαιρινούς και πόσα για χειμωνιάτικους θα καταλάβει.
Βάλτε ένα κρύο ποτάκι, καθίστε στο μπαλκόνι, πάρτε μια βαθιά ανάσα και ακούστε το παρακάτω λοιπόν, με την πεποίθηση πώς αυτό το καλοκαίρι θα είναι το καλύτερο.
Συντάκτης: Ελεωνόρα Μπούσουλα
