Ο Στέφανος, παιδικός φίλος απʼ το σχολείο και ψυχολόγος στο επάγγελμα, υποστηρίζει ότι όσες περισσότερες σχέσεις κάνει κάποιος, τόση περισσότερη εμπειρία συλλέγει και γίνεται καλύτερος απέναντι στους άλλους αλλά και στον εαυτό του.
Όσο δηλαδή επιδίδεσαι σε κάτι, τόσα περισσότερα μαθαίνεις, είτε αυτό είναι άθλημα, είτε ένα πρόγραμμα υπολογιστή, είτε μαγειρική, είτε ερωτική σχέση ή οτιδήποτε άλλο.
Η αλήθεια είναι, ότι στις σχέσεις μεταξύ δύο ανθρώπων τα πράγματα είναι αρκετά πιο περίπλοκα, χωρίς όμως να σημαίνει ότι η θεωρία του είναι απόλυτα λανθασμένη. Δεν προτρέπει να μεταπηδάς από τη μια σχέση στην άλλη, ούτε θέτει ως στόχο ένα συγκεκριμένο αριθμό ερωτικών συντρόφων.
Εξάλλου αυτός που έχει πολλές σχέσεις στο ενεργητικό του δεν είναι κι απαραίτητα ώριμος ή καλύτερος από κάποιον με λιγότερες. Ανώριμοι και κομπλεξικοί θα κυκλοφορούν πάντα, ανεξαρτήτως ηλικίας κι εμπειρίας.
Ουσιαστικά λέει, ότι μέσα απʼ τις σχέσεις μας δίνονται οι κατάλληλες ευκαιρίες να μάθουμε τον εαυτό μας και να διδαχθούμε όσα δε θα μπορούσαμε να μάθουμε, αν ήμασταν μόνοι. Δημιουργείται, δηλαδή, το κατάλληλο έδαφος για να δούμε τον εαυτό μας εις βάθος μέσα απʼ την αλληλεπίδρασή μας με κάποιον άλλον.
Ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις και συναισθήματα που δε θα είχαμε την ευκαιρία να νιώσουμε σʼ άλλη περίπτωση όπως ζήλεια, φόβο, αγάπη κι άλλα πολλά, θετικά κι αρνητικά.
Βέβαια, εκτός απʼ τον εαυτό μας, μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε και με κάποιον άλλον, ο οποίος είναι μια ξεχωριστή οντότητα με πολύ διαφορετικά βιώματα και προσδοκίες από εμάς. Κάτι που είναι δύσκολο αλλά και πολύ συναρπαστικό.
Με βάση τα παραπάνω, με κάθε σχέση ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του καλύτερα κι εκπαιδεύεται στο νʼ αγαπάει και να φροντίζει κάποιον άλλον εκτός απʼ τον ίδιο.
Με το πέρασμα του χρόνου μαθαίνει νʼ ακούει, να μοιράζεται και να σέβεται. Αναγνωρίζει τι χρειάζεται τόσο αυτός, όσο κι σύντροφός του και ξέρει τον τρόπο που θα τα προσφέρει. Αυτό μπορεί νʼ αφορά μια απλή καθημερινή φράση επιβράβευσης, τη σεξουαλική ζωή ή ακόμα τους στόχους ζωής.
Το επιβεβαιώνει η ζωή άλλωστε. Αν σκεφτεί κανείς την πρώτη σχέση του, πιθανόν να ήταν ότι πιο ανέμελο αλλά κι ανώριμο έζησε στα χρονικά της ερωτικής του πορείας.
Τι αναζητούσε; Την εικόνα.
Το δημοφιλή «αλήτη» του σχολείου, την ωραία του προαυλίου, το δάσκαλο με τʼ ωραίο χαμόγελο, την πεταχτούλα σερβιτόρα της καφετέριας και πάει λέγοντας. Φτάνει νʼ αναλογιστεί πώς φερόταν στα 20 και πώς στα 30 κι αυτό αρκεί για να μας πείσει σχετικά με τη μετάλλαξη που συζητάμε.
Ο Στέφανος συγκεκριμένα, απʼ το σχολείο μέχρι τώρα, έκανε 14 σχέσεις μέχρι που παντρεύτηκε. Δεν μιλάμε για σεξ αλλά για σχέσεις κανονικές. Στα 22 του, ας πούμε, ήταν τρελά ερωτευμένος μʼ ένα ψώνιο που το μόνο που έκανε ήταν να βγάζει λογύδρια και να επιδεικνύει τις σπουδές της. Καμία ουσία.
Τώρα, έμπειρος κι ώριμος πια, έχει επιλέξει να μοιράζεται τη ζωή του με μια γυναίκα, που φροντίζει τον εαυτό της και τον ίδιο με απόλυτη προσήλωση και αγάπη.
Παραδέχεται ότι με καμία απʼ τις πρώην σχέσεις του δε θα έκανε κάτι σοβαρότερο, αλλά όλες αυτές τον βοήθησαν να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του, τις ανάγκες του αλλά και τʼ αντίθετο φύλλο, ώστε να επικοινωνεί πολύ ουσιαστικότερα μʼ αυτό, να ξεχωρίζει εύκολα την ποιότητα των ανθρώπων γύρω του και να μην αφήνει περιθώρια σε τοξικές σχέσεις.
Και ποιος δεν έχει πει: «μακάρι να μη γνώριζα αυτόν τον άνθρωπο» ή «έχασα το χρόνο μου», όμως τώρα πια, ξέρει καλά ποιος άνθρωπος μπορεί να τον κάνει ευτυχισμένο. Ευτυχώς!
Αν ένας άνθρωπος βρίσκεται ακόμη στην αναζήτηση του ιδανικού συντρόφου, ίσως του απομένει κάποιο μαθηματάκι, που θα είναι για το καλό του και μόνο. Αν πάλι τον έχει βρει ήδη, σημαίνει ότι πήρε τ’ απαραίτητα εφόδια κι είναι έτοιμος για τη μεγάλη αγάπη.
Συντάκτης: Ελεωνόρα Μπούσουλα
