Κανένας δεν γεννιέται κακότροπος, μίζερος και αρνητικός. Είναι κάτι που μαθαίνουμε από τα βιώματα που αποκτάμε, από πολύ μικροί, από το στενό μας και μη, περιβάλλον, αλλά κυρίως είναι μια επιλογή που κάνουμε εμείς οι ίδιοι.
Γνωρίζω προσωπικά ανθρώπους που μεγάλωσαν ανάμεσα σε δύσκολους και πολύ αρνητικούς ανθρώπους αλλά εξελίχθηκαν —ή μάλλον επέλεξαν να είναι— θετικοί και ζεστοί τόσο με τους άλλους, όσο και τον εαυτό τους. Ευτυχώς.
Γνωρίζω κι ανθρώπους όμως που δεν επέλεξαν το μονοπάτι της αρετής και (για κακή μας τύχη) είναι πολλοί και κυκλοϕορούν ελεύθεροι ανάμεσα μας. Όλοι ξέρουμε και συναναστρεϕόμαστε κάθε μέρα με πολλούς από αυτούς. Τους λέμε και ϕορείς αρνητικής ενέργειας.
Τους λέμε και μαλάκες, για να καταλαβαινόμαστε.
Μπορεί να είναι ο δημόσιος υπάλληλος που δεν θα απαντήσει καν στην καλημέρα σου και θα σε κάνει να αισθανθείς ενοχλητικός ή ακόμα και βλάκας επειδή ρωτάς τις διαδικασίες για να βρεις μιαν άκρη. Όλοι αυτοί οι καρεκλοκένταυροι που αντί να σκεϕτούν στην τελική «αυτός ο πολίτης με πληρώνει», σκέϕτονται πώς να σε ξεϕορτωθούν. Αντί να σηκώσουν το βλέμμα και να αποκριθούν στη καλημέρα σου, να πουν «παρακαλώ» στο «ευχαριστώ» σου, σε αγνοούν και χαλάνε τη μέρα σου με τα συνοϕρυωμένα μούτρα τους και άμα λάχει, βάζουν και μια ϕωνή, έτσι γιατί μπορούν.
Είναι όλα τα υποτιθέμενα αϕεντικά και οι προϊστάμενοι, με το ύϕος των εκατό καρδιναλίων, που αισθάνονται ανώτεροι και γίνονται ιδιαίτερα κακότροποι με τους υϕισταμένους τους. Έτσι, για να ξεσπάσουν τη μιζέρια τους και την ένταση των προσωπικών τους προβλημάτων· να μεταϕέρουν ευθύνες δικών τους λαθών και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, γιατί κι αυτοί πιστεύουν ότι «απλώς μπορούν» να το κάνουν.
Είναι εκείνοι που κορνάρουν στο ϕανάρι στο πρώτο δευτερόλεπτο με το που γίνεται πράσινο αλλά και του πορτοκαλί αν σταματήσεις, χειρονομώντας με θυμωμένο ύϕος, ενώ οι ίδιοι δεν ξέρουν τι είναι το ϕλας, μόνο και μόνο για να σε αποδοκιμάσουν, να τσακωθούν, να μεταϕέρουν την αρνητικότητά τους. Δεν αναϕέρομαι μόνο σε ταξιτζήδες που τρώνε τη ζωή τους στους δρόμους και δικαίως θα εκνευριστούν κάποια στιγμή. Δυστυχώς, είναι κάτι που ίσως κάνει κι ο πατέρας σου και ο δικός μου.
Είναι και ο γονιός που δεν χαμογελάει στο παιδί του, που δεν το χαϊδεύει και θα του πει κάποια στιγμή «δεν μπορείς να το κάνεις αυτό εσύ». Που θα το πείσει χωρίς καν να έχει δοκιμάσει και θα το οδηγήσει σιγά-σιγά να αμϕισβητεί τις ικανότητες του. Που θα το ωθεί κι αυτό να μην χαμογελάει, να μην είναι τρυϕερό και να επιλέγει την αρνητικότητα.
Φορείς αρνητικής ενέργειας είναι όλοι όσοι κλαίγονται και επικρίνουν ανελέητα για ψύλλου πήδημα. Αυτοί που γκρινιάζουν και δεν κάνουν και τίποτα όμως για να αλλάξουν τα πράγματα υπέρ τους. Είναι αυτοί που δεν αντέχουν το καλό και ρουϕούν την καλή σου διάθεση, άνθρωποι που εκμεταλλεύονται την όποια εξουσία τους εις βάρος άλλων, που μιλάνε απότομα ή τσακώνονται για μια θέση στο λεωϕορείο ή στην ουρά της Εϕορίας.
Ξένοι και δικοί μας άνθρωποι.
Όλοι έχουμε τις κακές στιγμές μας και χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις. Οι ϕορείς αρνητικής ενέργειας δεν έχουν όμως απλά «κάποιες αρνητικές στιγμές» αλλά η ζωής τους στην πλειοψηϕία της είναι έτσι κατ’ επιλογήν τους.
Μπορεί να είναι είτε μορϕωμένοι είτε μη, μεγάλης ηλικίας αλλά και νέοι, άνθρωποι της πόλης αλλά και της επαρχίας. Δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο χαρακτηριστικό και δεν ανήκουν σε κάποια κοινωνική ομάδα. Το κοινό τους γνώρισμα είναι τα στραβωμένα μούτρα τους, η αγένεια και η μιζέρια τους προς τους άλλους και προς τον εαυτό τους.
Πιστεύω πως όλοι αυτοί που επιμένουν να χάνουν την ουσία χρειάζονται λίγη βοήθεια. Έχουν ανάγκη να τραβήξουν την προσοχή, ακόμα και αν αυτό γίνεται για τους κακούς τους τρόπους. Είναι τόσο ϕορτισμένοι που ψάχνουν να ξεσπάσουν σε κάποιον, ακόμα και άδικα. Είναι ανασϕαλείς και ψάχνουν τρόπους να αισθανθούν πιο έξυπνοι. Είναι μόνοι και ψάχνουν κάποιον για να τσακωθούν. Είναι άνθρωποι που ίσως δεν αγαπήθηκαν αρκετά και τιμωρούν τελικά έτσι τον εαυτό τους.
Κι αν κάποιοι επιλέγουν την αρνητικότητα, ϕυσικά δεν θα πρέπει να αϕήσουμε τη δική τους επιλογή να επηρεάζει την δική μας ικανότητα να βλέπουμε το καλό γύρω μας. Η πιο σωστή στάση απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους είναι να επιμένει κανείς στη θετικότητα, να τους δείχνει το δρόμο.
Όμως με προσοχή, γιατί ο αρνητικός άνθρωπος δεν αντέχει εύκολα την ευτυχία των άλλων και θέλει συντροϕιά στη μαυρίλα του. Θέλεις να είσαι ο στριμμένος Δρακουμέλ ή το χαρούμενο στρουμϕάκι; Εγώ κλίνω προς το στρουμϕάκι πάντως.
Συντάκτης: Ελεωνόρα Μπούσουλα
